Απόψεις
Τρίτη, 15 Μαρτίου 2022 10:16

Πώς ο Ερντογάν έγινε ξαφνικά «περιζήτητος μεσολαβητής»;

«Ο 21ος αιώνας θα είναι Τουρκικός. Το τέλος της ιστορίας, είναι για τους αδύναμους»: Πανηγυρίζει ο Ιμπραήμ Καραγκιούλ, διευθυντής της Yeni Safak. Γνωστός για τα νέο-Οθωμανικά του όνειρα, ο Τούρκος δημοσιογράφος υποστηρίζει λίγο πολύ ότι πλέον όλος ο κόσμος περιστρέφεται πλέον γύρω από τον… Ερντογάν. Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος.

Tου Μιχάλη Ψύλου
[email protected]

«Ο 21ος αιώνας θα είναι Τουρκικός. Το τέλος της ιστορίας, είναι για τους αδύναμους»: Πανηγυρίζει ο Ιμπραήμ Καραγκιούλ, διευθυντής της Yeni Safak. Γνωστός για τα νέο-Οθωμανικά του όνειρα, ο Τούρκος δημοσιογράφος υποστηρίζει λίγο πολύ ότι πλέον όλος ο κόσμος περιστρέφεται πλέον γύρω από τον… Ερντογάν. «Ο Πρόεδρος Ερντογάν συναντήθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τους ηγέτες 14 χωρών. Από την Ευρώπη μέχρι την Αφρική, από τη Μέση Ανατολή ως την Ασία, ο παλμός της παγκόσμιας διπλωματίας χτυπάει στην Τουρκία. Το μόνο συγκεκριμένο βήμα στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας έγινε για άλλη μια φορά από την Τουρκία…Τα μεσογειακά σχέδια που είχαν στόχο τον αποκλεισμό της Τουρκία, κατέρρευσαν .Οπως και τα σχέδια για το φυσικό αέριο και την ενέργεια. Τώρα το Ισραήλ και η Ελλάδα χτυπούν την πόρτα της Τουρκίας», γράφει ο διευθυντής της πιο φιλο-ερντογανικής εφημερίδας σε ένα παραλήρημα αλαζονείας.

Ανεξάρτητα από την καθεστωτική προπαγάνδα στην Αγκυρα, ο Τούρκος πρόεδρος «έγινε ξαφνικά περιζήτητος ως συνομιλητής», γράφει η Handelsblatt.  Η γερμανική εφημερίδα τονίζει ότι η διεθνής κοινότητα φαίνεται να ξέχασε ότι: «ο Ερντογάν είναι διαβόητος για την τιμωρία δημοσιογράφων, τις φυλακίσεις πολιτικών του αντιπάλων, την αναζήτηση διαφωνιών με την Ε.Ε. Οι συγκρούσεις με την Αρμενία, οι ενέργειες κατά των Κούρδων, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ξαφνικά παίζουν υποδεέστερο ρόλο. Όπως και το γεγονός ότι στο Αιγαίο ο Ερντογάν δεν έχει υποχωρήσει καθόλου στη διαμάχη για τα θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα, στο Αζερμπαϊτζάν και τη Λιβύη έχει στρέψει τους πολέμους υπέρ της Τουρκίας χάρη στον στρατό και τα drones»

Όλα αυτά έχουν ξαφνικά εξαφανιστεί από τις οθόνες της διεθνούς κοινότητας.

Ο Γερμανός καγκελάριος Ολαφ Σολτς φθάνοντας στην Αγκυρα, είδε να τον υποδέχονται δεκάδες ιππείς με γερμανικές και τουρκικές σημαίες, που  συνόδευσαν τη λιμουζίνα του μέχρι την είσοδο του παλατιού Μπέστεπε με τα 1000 δωμάτια, που κατασκευάστηκε με εντολή του Τούρκου προέδρου και είναι μεγαλύτερο και από το Κρεμλίνο. Ακούστηκαν και 21 κανονιοβολισμοί, με τον Σολτς να ακούγεται να λέει στους Τούρκους στρατιώτες στα τουρκικά: «Merhaba Asker» (Γεια σας, στρατιώτες). Για να ακούσει στη συνέχεια τον Ερντογάν να του λέει ότι θα συνεχίσει η Τουρκία να αγοράζει οπλικά συστήματα από την Ρωσία! Και ο Σολτς μόνο μετά την αποχώρησή του, ψέλλισε κάτι στην DW για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία.

Σε τεντωμένο σχοινί

Ο Ερντογάν κατάφερε να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί στον πόλεμο της Ουκρανίας: Καταδίκασε την ρωσική εισβολή, αλλά δεν έχει επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία. Η Τουρκία προμήθευσε τον ουκρανικό στρατό με μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αλλά ταυτόχρονα έκλεισε τον Βόσπορο σε όλα τα πολεμικά σκάφη των χωρών που δεν έχουν ακτές στη  Μαύρη Θάλασσα, ικανοποιώντας το Κρεμλίνο.

Και όμως! Ο αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ο οποίος αγνοούσε τον Ερντογάν εδώ και μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων του, τηλεφώνησε στον Ερντογάν αμέσως μετά την τριμερή σύνοδο κορυφής για να λάβει προσωπική ενημέρωση.

Οι επιτυχίες του Ερντογάν στη διπλωματική σκηνή θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν στις προεδρικές εκλογές που θα γίνουν σε ένα χρόνο. Παρά το γεγονός ότι οι πολίτες πεινάνε, ο πληθωρισμός τρέχει με 53% και η λαϊκή δυσαρέσκεια κορυφώνεται. Παραδοσιακά, η τουρκική κοινωνία μπορεί να είναι διχασμένη στο εσωτερικό, αλλά υπάρχει ευρεία συναίνεση για την εξωτερική πολιτική.

Ο Ερντογάν αξιοποιεί στο έπακρο δύο πράγματα: Στην αντιμετώπιση του πολέμου του Πούτιν στην Ουκρανία δεν υπάρχει μεσολαβητής σε επίπεδο κράτους, αλλά μόνο προσπάθειες διαμεσολάβησης.

Και δεύτερον, ότι η Τουρκία γίνεται ολοένα και πιο σημαντική για τη Δύση όσον αφορά τις προμήθειες πρώτων υλών, ιδίως φυσικού αερίου. Κάτι που πρέπει να δει πολύ σοβαρά η Αθήνα.