ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ το ρεπορτάζ στους χθεσινούς «New York Times» για το πώς ξένες επιχειρήσεις βοήθησαν τους Ρώσους ολιγάρχες να διοχετεύσουν τα δισ. δολαρίων τους σε μεγάλα αμερικανικά hedge funds και εταιρείες ιδιωτικών συμμετοχών. Να θυμίσουμε πως η πτώχευση το 1998 του αμερικανικού hedge fund LTCM πυροδότησε τη χρηματοπιστωτική κρίση τότε στη Ρωσία, ανοίγοντας τον δρόμο για την ανέλι ξη του Πούτιν για πρώτη φορά στην εξουσία το 1999.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ το ρεπορτάζ στους χθεσινούς «New York Times» για το πώς ξένες επιχειρήσεις βοήθησαν τους Ρώσους ολιγάρχες να διοχετεύσουν τα δισ. δολαρίων τους σε μεγάλα αμερικανικά hedge funds και εταιρείες ιδιωτικών συμμετοχών. Να θυμίσουμε πως η πτώχευση το 1998 του αμερικανικού hedge fund LTCM πυροδότησε τη χρηματοπιστωτική κρίση τότε στη Ρωσία, ανοίγοντας τον δρόμο για την ανέλι ξη του Πούτιν για πρώτη φορά στην εξουσία το 1999.
ΣΤΟ ρεπορτάζ αναφέρεται πως πλούσιοι Ρώσοι χρησιμοποίησαν την εταιρεία συμβούλων της Νέας Υόρκης Concord Management για να επενδύσουν με μυστικότητα τα κεφάλαιά τους σε αμερικανικά επενδυτικά σχήματα υψηλού ρίσκου και εταιρείες ιδιωτικών συμμετοχών - εταιρείες που ειδικεύονται στην... εξυγίανση προβληματικών επιχειρήσεων με σκοπό την πώλησή τους. Οι ολιγάρχες, τα προφίλ των οποίων κοσμούσαν μέχρι πρότινος τα εξώφυλλα των ναυαρχίδων του διεθνούς οικονομικού Τύπου ή επαινούνταν για τις επιτυχίες τους στο αγγλικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο (βλέπε Αμπράμοβιτς και Τσέλσι), δεν έκαναν βέβαια περιουσία ξεκινώντας από το... μηδέν.
ΠΡΏΗΝ αξιωματούχοι του παλαιού καθεστώτος στην πρώην ΕΣΣΔ, εκμεταλλεύτηκαν τις «θεραπείες σοκ» για τη μετάβαση στην οικονομία της αγοράς, που συνιστούσαν τα μεγάλα... οικονομικά μυαλά της δεκαετίας του '90, για να πάρουν έναντι πινακίου φακής πετρελαϊκές βιομηχανίες και άλλες ζωτικής σημασίας επιχειρήσεις. Σήμερα οι ολιγάρχες βρίσκονται στο στόχαστρο των διεθνών κυρώσεων, χωρίς να ακουστεί κανένα «mea culpa», για τις αμφιβόλου «καθαρότητας» επενδύσεις τους στο παρελθόν. Το μεγαλύτερο τίμημα άλλωστε των διεθνών κυρώσεων θα πληρώσει μάλλον ο ρωσικός λαός, παρά όσοι και τότε και τώρα λυμαίνονταν τον ρωσικό πλούτο, βάζοντας πλάτη στην παντοδυναμία του Πούτιν.
ΑΥΤΌ δεν σημαίνει πως η ρωσική εισβολή και επιθετικότητα στην Ουκρανία συγχωρείται επειδή η Δύση έκανε ότι δεν βλέπει μέχρι χθες το πώς έκαναν λεφτά οι Ρώσοι (και οι Ουκρανοί και άλλοι πρώην Σοβιετικοί) ολιγάρχες.
ΤΟ ρεπορτάζ των «New York Times» είναι άλλωστε μία καλή υπενθύμιση πως στη Ρωσία του Πούτιν δεν υπάρχει τίποτα το «αριστερό» και «φιλολαϊκό».