Ο Ντόναλτ Τράμπ βρήκε τον τρόπο να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία: Να στείλουν οι Αμερικανοί αεροσκάφη που θα τα έχουν βάψει με τα χρώματα της…Κίνας, να «βομβαρδίσουν τα σκ…από τη Ρωσία», είπε σε ομιλία του σε δωρητές του, στη Νέα Ορλεάνη. Μπορεί φυσικά η ιδέα του Τράμπ να απευθύνεται σε «αμερικανάκια», αλλά κρύβει μια μεγάλη αλήθεια: Αν υπάρχει κάποια δύναμη που θα μπορούσε να πιέσει τον Πούτιν να κάνει πίσω στην Ουκρανία, αυτή είναι μόνο το Πεκίνο
Tου Μιχάλη Ψύλου
[email protected]
Ο Ντόναλτ Τράμπ βρήκε τον τρόπο να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία: Να στείλουν οι Αμερικανοί αεροσκάφη που θα τα έχουν βάψει με τα χρώματα της…Κίνας, να «βομβαρδίσουν τα σκ…από τη Ρωσία», είπε σε ομιλία του σε δωρητές του, στη Νέα Ορλεάνη.
Ο τέως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, τόνισε ότι η ιδέα είναι «να προσπαθήσει η Ουάισγκτον να στρέψει τη Μόσχα και το Πεκίνο, τον ένα εναντίον του άλλου»…
«Και μετά θα λένε οι Ρώσοι ότι η Κίνα το έκανε. Οι Κινέζοι θα αντιτάσσουν ότι δεν το κάναμε εμείς, θα αρχίσουν λοιπόν να τσακώνονται μεταξύ τους και εμείς θα καθόμαστε και θα παρακολουθούμε», είπε χαιρέκακα ο Τραμπ, ενθουσιάζοντας φυσικά το πλήθος των Ρεπουμπλικανών χορηγών, που πλήρωσαν αρκετές χιλιάδες δολάρια ο καθένας για να ακούσουν το ίνδαλμά τους.
Μπορεί φυσικά η ιδέα του Τράμπ να απευθύνεται σε «αμερικανάκια», αλλά κρύβει μια μεγάλη αλήθεια: Αν υπάρχει κάποια δύναμη που θα μπορούσε να πιέσει τον Πούτιν να κάνει πίσω στην Ουκρανία, αυτή είναι μόνο το Πεκίνο και συγκεκριμένα ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζιπίνγκ. Ούτε ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Ναφτάλι Μπένετ, ούτε ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, μπορούν να πείσουν τον Πούτιν να υποχωρήσει και να συμβιβαστεί.
Δεν έχει τίποτα να κερδίσει ο Πούτιν, ούτε από το Ισραήλ ούτε από την Αγκυρα.
Αντίθετα, ο Ρώσος πρόεδρος γνωρίζει καλά ότι αν εξασφαλίσει την υποστήριξη του Πεκίνου, μπορεί να ανταπεξέλθει κάπως, στις δυτικές κυρώσεις και να ξεφύγει από την διεθνή απομόνωση. «Ο πόλεμος στην Ουκρανία αλλάζει τις γεωστρατηγικές γραμμές και αναγκάζει τη Ρωσία να στραφεί κυρίως προς την Κίνα», γράφει η Washington Post. «Ρωσία και Κίνα μοιράζονται έναν κοινό εχθρό, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Σι και ο Πούτιν είναι και οι δύο αυταρχικοί ηγέτες που βλέπουν την Αμερική ως δύναμη σε παρακμή και το δυτικό δημοκρατικό σύστημα ως αποτυχία», υποστηρίζει η αμερικανική εφημερίδα.
Το κακό για τον Πούτιν είναι όμως ότι η Κίνα δεν θέλει εταίρους, αλλά «πελάτες». Μια αποδυναμωμένη Ρωσία θα είναι πιο εύκολο να δεχτεί αργότερα τους όρους του Πεκίνου, σε ότι αφορά τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Σιβηρίας, για παράδειγμα. «Ο Πούτιν ήθελε να μετατρέψει τη Ρωσία σε μια ισχυρή υπερδύναμη και τώρα πετυχαίνει το αντίθετο», γράφει η ελβετική Neue Zurcher Zeitung: «Είτε αποδέχεται ο Ρώσος πρόεδρος τον ηγετικό ρόλο της Κίνας, είτε μένει λίγο πολύ μόνος»!
Για το Πεκίνο επίσης, δεν είναι και τόσο άσχημο το γεγονός ότι η παγκόσμια αναμέτρηση έχει μεταφερθεί προς το παρόν στην Ευρώπη, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα το Πεκίνο έβλεπε την Ουάσιγκτον να εστιάζει την προσοχή της στον Ινδο-Ειρηνικό, μέσα και από τη συμμαχία Auκus με την Αυτραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Με δεδομένο μάλιστα ότι η σύγκρουση Ρωσίας -Ουκρανίας δεν φαίνεται να τερματίζεται γρήγορα, το Πεκίνο μπορεί να αναπνέει με μεγαλύτερη ανακούφιση. Και να εξετάζει πιο ήρεμα την πολιτική που θα ακολουθήσει για την κατάκτηση της Ταϊβάν.
Η εθνικιστική κινεζική εφημερίδα Global Times κάνει επίσης λόγο για μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Σχολιάζοντας τις εξελίξεις στην Ουκρανία, η κινεζική εφημερίδα γράφει: «Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας γεωπολιτικής αλλαγής. Η 500χρονη περίοδος της δυτικής κυριαρχίας τελειώνει με την άνοδο της Ασίας. Η γεωπολιτική περίοδος της ασιατικής κυριαρχίας θα διαρκέσει επίσης 500 χρόνια. Δεν πρέπει να βλέπουμε τον πόλεμο στην Ουκρανία ως μεμονωμένο γεγονός, αλλά ως ένα προβλέψιμο μέρος της παγκόσμιας στρατηγικής της Ουάσιγκτον προς την παγκόσμια κυριαρχία».
Το Πεκίνο θα προτιμήσει ένα ελεγχόμενα βελτιωμένο οικονομικό πλέγμα σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά μια χωρίς αρχές σχέση με τη Μόσχα. Η Κίνα, σε αντίθεση με τη Ρωσία, υπολογίζει πάρα πολύ το διεθνές της προφίλ, γιατί είναι χώρα που εξάγει και επενδύει στο εξωτερικό.
Πολύ εύστοχα, η ισπανική El Pais , εξηγεί: «Το καθεστώς του Σι Τζινπίνγκ έχει τοποθετήσει τα πιόνια του και προετοιμάζεται. Βλέπει το πλεονέκτημα μιας διαιτησίας στην ουκρανική κρίση, στην υλοποίηση του κινεζικού ονείρου για την ηγεσία της παγκόσμιας τάξης».