Με έντονο το αίσθημα της αλληλεγγύης προς τον ουκρανικό λαό που, που πλήττεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα, ενώ έχει αναγκαστεί να εγκαταλείψει τα σπίτια του στην Ουκρανία, πολίτες στη Θεσσαλονίκη ανοίγουν τα σπίτια τους για να φιλοξενήσουν πρόσφυγες που φτάνουν στη χώρα μας.
Με έντονο το αίσθημα της αλληλεγγύης προς τον ουκρανικό λαό που, που πλήττεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα, ενώ έχει αναγκαστεί να εγκαταλείψει τα σπίτια του στην Ουκρανία, πολίτες στη Θεσσαλονίκη ανοίγουν τα σπίτια τους για να φιλοξενήσουν πρόσφυγες που φτάνουν στη χώρα μας.
«Στο πατρικό μου σπίτι, έρημο εδώ και χρόνια μετά την απώλεια του πατέρα μου, που έφυγε από τη ζωή πριν από τρεισίμισι χρόνια, υπάρχει ένα όμορφο διαμέρισμα με έναν μικρό κήπο. Μπορεί να φιλοξενήσει μια προσφυγική οικογένεια από την Ουκρανία. Να το δω να γεμίζει ζωή, με γέλια παιδιών, με αγκαλιές και τραγούδια! Να πηγαίνω και να χαίρομαι που υπάρχω. Αυτό θέλω». με τις λίγες αυτές λέξεις, η δικηγόρος από τη Θεσσαλονίκη, Ιφιγένεια Παραστατίδου, δηλώνει την πρόθεσή της να ανοίξει τις πόρτες του πατρικού της, που εδώ και χρόνια μένει άδειο, σε μια οικογένεια ανθρώπων που ξεριζώθηκαν εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία. Μπορεί μόνο να προσφέρει τη στέγη, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, όχι να συντηρήσει ολόκληρη οικογένεια, αλλά αισθάνεται βέβαιη ότι η τοπική κοινότητα του χωριού στον δήμο Πέλλας θα συντρέξει τους αιφνίδια ανέστιους.
«Το πατρικό μου βρίσκεται σε ένα ποντιακό χωριό και οι Πόντιοι ξέρουν από προσφυγιά. Πιστεύω ότι αν μια οικογένεια εγκατασταθεί στο σπίτι, η κοινωνία του χωριού θα τους βοηθήσει, θα έχουν και να φάνε και να ζεσταθούν, οι κάτοικοι είναι και οι ίδιοι παιδιά προσφύγων, καταλαβαίνουν και νιώθουν. Πώς το αποφάσισα; Μου βγήκε αυθόρμητα αυτή η κίνηση. Πιστεύω πως αποστολή του ανθρώπου είναι να δημιουργεί αποτύπωμα αγάπης και ανθρωπιάς. Κι έχω επηρεαστεί πολύ από κάτι που διάβασα να λέει ο (Αρχιεπίσκοπος) Αναστάσιος της Αλβανίας, όταν τον ρώτησαν ποιος θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ζωής του, και είπε ότι θέλει να αφήσει ένα ψιθύρισμα αγάπης», σημειώνει η κ. Παραστατίδου και προσθέτει ότι αισθάνεται αμήχανα με τον έπαινο για αυτή της την κίνηση: «το να προσφέρεις ένα σπίτι σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, δεν είναι κάτι σημαντικό, όταν υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν τα ίδια τους τα νεφρά στον συνάνθρωπο», λέει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι μέχρι στιγμής δεν έχει εκδηλωθεί σχετικό ενδιαφέρον από κάποια οικογένεια.
Η Ιφιγένεια Παραστατίδου προέρχεται από οικογένεια προσφύγων και μεταναστών και γνωρίζει τι σημαίνει να βρίσκεσαι ξαφνικά μακριά από την πατρίδα σου. Οι παππούδες της έφτασαν στην Ελλάδα από τη Σεβάστεια στα βάθη της Τουρκίας. Και οι γονείς της μετανάστευσαν για δουλειά στη Γερμανία, αντιμετωπίζοντας όλες τις δυσκολίες του «ξένου». «Νιώθει» τον/την πρόσφυγα, γνωρίζει από τις διηγήσεις των δικών της τις δυσκολίες του ξεριζωμού. Και δεν είναι η μόνη, που σπεύδει να βοηθήσει έμπρακτα.
Στη Χαλκιδική, μια άλλη οικογένεια ανοίγει το δικό της σπίτι δωρεάν σε ουκρανικές οικογένειες, που έμειναν σε αυτό μέσω AirBnB τα προηγούμενα καλοκαίρια, καθώς -όπως επισημαίνουν μέλη της σε σχετική ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα- τα σπίτια μπορούν να είναι πολύ πιο χρήσιμα από ό,τι όταν προορίζονται μόνο για διακοπές: «Από αύριο το σπίτι μας στη Νικήτη είναι διαθέσιμο δωρεάν για τους Ουκρανούς επισκέπτες μας! Τους στείλαμε τη μεγάλη μας συμπάθεια για την πολεμική δοκιμασία που βιώνουν και τους προτείναμε να χρησιμοποιήσουν -από αύριο κιόλας- δωρεάν το σπίτι μας στη Νικήτη, ώστε να απαλύνουμε λίγο τη δοκιμασία τους. Για εμάς είναι απαράδεκτος ένας πόλεμος στην καρδιά της Ευρώπης το 2022! Θα κάναμε το ίδιο όποια χώρα και αν βρισκόταν στη θέση που βρίσκεται σήμερα η Ουκρανία. Εάν έχετε διαθέσιμα σπίτια, σκεφτείτε να κάνετε το ίδιο!».