Πρόκειται για γηπεδικό σύνθημα, που ακούγεται από συγκεκριμένη μερίδα οπαδών, με επίσης συγκεκριμένα (ερυθρόλευκα) χαρακτηριστικά. Το… κλέβουμε για τις ανάγκες της αρθρογραφίας και μόνο και όχι επειδή ο υπογράφων τρέφει ιδιαίτερα φιλικά αισθήματα προς αυτή την ομάδα. Το αξιοποιούμε επειδή όπως όλα δείχνουν, ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι κάνουν χρήση αυτής της ατάκας, ίσως όμως και με μικρές παραλλαγές, γράφει ο Βασίλης Αγγελόπουλος.
Του Βασίλη Αγγελόπουλου
[email protected]
Πρόκειται για γηπεδικό σύνθημα, που ακούγεται από συγκεκριμένη μερίδα οπαδών, με επίσης συγκεκριμένα (ερυθρόλευκα) χαρακτηριστικά. Το… κλέβουμε για τις ανάγκες της αρθρογραφίας και μόνο και όχι επειδή ο υπογράφων τρέφει ιδιαίτερα φιλικά αισθήματα προς αυτή την ομάδα. Το αξιοποιούμε επειδή όπως όλα δείχνουν, ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι κάνουν χρήση αυτής της ατάκας, ίσως όμως και με μικρές παραλλαγές.
Και εξηγούμαστε:
Οι συνταξιούχοι αρχικά, διαπιστώνουν ότι με ένα τρόπο… μαγικό χάνουν από την τσέπη τους, τα αναδρομικά που πήραν πριν από 15 μήνες! Έρχεται το οικονομικό επιτελείο και με «ταχυδακτυλουργικό τρόπο» τους δίνει τα αναδρομικά άτοκα και όχι έντοκα, όπως ορίζουν οι δικαστικές αποφάσεις (απώλεια 30%). Στη συνέχεια τους βάζει μετά από ένα χρόνο να υποβάλλουν τροποποιητικές δηλώσεις και να φορολογηθούν με βάση τα εισοδήματά τους (φορολόγηση 33%). Αμέσως μετά, τους δίνει τη… λύση της εξόφλησης του φόρου σε 48 δόσεις. Και εκεί έρχεται το τελειωτικό χτύπημα: τους λέει ότι θα υπαχθούν στη ρύθμιση με… τόκο 6% ανά έτος (απώλεια 24%). Έτσι, οι δύσμοιροι πήραν τα αναδρομικά τους άτοκα, αλλά θα τα επιστρέψουν πίσω έντοκα! Τελικά, οι συνταξιούχοι έβαλαν από τη μία τσέπη τα αναδρομικά και με ένα κόλπο… μαγικό, από την άλλη τσέπη τους τα πήραν πίσω!
Ακολούθως, την σκυτάλη παίρνουν οι εργαζόμενοι – καταναλωτές. Με ταχύτητα «αστραπής» διαπιστώνουν αυξήσεις σε βασικά είδη της καθημερινότητας. Ο μισθός τους όμως καθηλωμένος στα ίδια επίπεδα. Ή μάλλον για να είμαστε δίκαιοι: Ο βασικός μισθός αυξήθηκε κατά μόλις 2% στις αρχές του έτους. Αλλά με τρόπο «μαγικό» έχουν την ελπίδα ότι θα έρθει και νέα αύξηση, από τον Μάιο και μετά. Βέβαια, για να βγάλουν το μήνα μέχρι τότε θα χρειάζονται «μαγικά», αλλά ας μην γινόμαστε λαϊκιστές…
Το λόγο όμως έχει στο φινάλε ο υπουργός Εργασίας, Κωστής Χατζηδάκης. Εκείνος που εν μέσω τέτοιας ακρίβειας, φρόντισε την εβδομάδα που μας πέρασε να βάλει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τον ΕΦΚΑ. Και με τρόπο «μαγικό» φρόντισε να μας θυμίσει ότι «λεφτά υπάρχουν»! Μόνο που υπάρχουν για όσους θα γίνουν στο μέλλον διευθυντές, ή γενικοί διευθυντές στον Φορέα. Ειδικά για τους τελευταίους, όχι απλώς «λεφτά υπάρχουν» αλλά φτάνουν έως τα 8.000 ευρώ μισθό. Ναι, πολύ καλά διαβάζετε. Είναι πραγματικά «μαγικό» να αξιοποιούνται τα πιο αξιόλογα στελέχη του ιδιωτικού τομέα, με τέτοιους μισθούς, σε καιρό φτώχειας. Θα έχει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον όμως, αν τελικά προκύψει (λόγω προσόντων, όχι με ρουσφέτι για να εξηγούμαστε), γενικός διευθυντής προερχόμενος από το δημόσιο τομέα. Αλήθεια στην περίπτωση αυτή, γιατί ο νόμος δεν προβλέπει να δοθεί ο ίδιος παχυλός μισθός;
Είναι η στιγμή που ο τίτλος που επιλέχθηκε προκαλεί την επιθυμία για μερικές τροποποιήσεις στην κατάληξη. Πχ. αντί για «μαγικό» να χρησιμοποιηθούν λέξεις όπως «τραγικό», «τραγελαφικό», «επικοινωνιακό», «αποκρουστικό», «αποκαρδιωτικό». Η ελληνική γλώσσα άλλωστε, είναι τόσο πλούσια. Διαλέξτε όποια λέξη από τις ανωτέρω θέλετε για να αντικαταστήσετε το «μαγικό» του τίτλου…
ΥΓ: Και για να κλείσουμε με μια άλλη «ατάκα» οπαδικής προέλευσης, βλέποντας τον τρόπο που διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα οι κυβερνώντες, σε συνδυασμό με το πώς συμπεριφέρονται σε εργαζόμενους – καταναλωτές και σε συνταξιούχους, είναι η στιγμή που πρέπει να αναφωνήσουμε: «Τα μυαλά μας πονάνε»…