Η ισορροπία μεταξύ της αντιμετώπισης μακροπρόθεσμων συστημικών ζητημάτων και της υποστήριξης βραχυπρόθεσμων κοινωνικών αναγκών αποτελεί ιδανική προσέγγιση για τις δράσεις Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης
Η ισορροπία μεταξύ της αντιμετώπισης μακροπρόθεσμων συστημικών ζητημάτων και της υποστήριξης βραχυπρόθεσμων κοινωνικών αναγκών αποτελεί ιδανική προσέγγιση για τις δράσεις Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης
Aπό την απαρχή της ανθρωπότητας, η κάθε εποχή παρουσιάζει τα δικά της γνωρίσματα. Που πηγάζουν από τις εκάστοτε κοινωνικές ανάγκες, καλλιεργούνται από τις επικρατούσες συνθήκες και προσαρμόζονται, ώστε τα ηνία της κυριαρχίας να παραδοθούν στην επόμενη και ελαφρώς πιο «εξελιγμένη» γενιά. Η δική μας εποχή χαρακτηριζόταν, μέχρι πρότινος, από τα άλματα στην τεχνολογική εξέλιξη και τη στροφή των ανθρώπων στην κοινωνική ευαισθητοποίηση. Σε αυτά προστέθηκαν η πρωτοφανής υγειονομική συγκυρία της πανδημίας και η κορύφωση των κλιματικών αλλαγών, που μας οδήγησε να μιλάμε πλέον για μία περιβαλλοντική κρίση. Οι δύο αυτές συνθήκες και η αντανάκλασή τους στον τρόπο διαβίωσής μας έχουν επηρεάσει και αυτό που αποκαλούμε εταιρική κοινωνική ευθύνη. Όταν αναφερόμαστε στην πολυσύνθετη αυτή έννοια, τυπικά εννοούμε τη θέση που καταλαμβάνει μια εταιρεία στην Κοινωνία των Πολιτών, τον τρόπο με τον οποίο ασκεί τις δραστηριότητές της και τον αντίκτυπό της στο περιβάλλον. Κατά τα πρότυπα των μεγαλύτερων επιχειρήσεων, μια εταιρεία πρέπει να παράγει οικονομική αξία, δημιουργώντας κέρδος με υπευθυνότητα και επιτρέποντας τη δημιουργία βιώσιμων ευκαιριών για την πρόοδο και βελτίωση των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών της κοινότητας.
Η ΕΚΕ, όμως, πρέπει να γίνει πολυδιάστατη και να ακολουθήσει τις επιταγές των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Διότι δεν αφορά μόνο τη φιλανθρωπία, αλλά επεκτείνεται στον τρόπο συμπεριφοράς της εταιρείας και στην αξία που δημιουργεί, μέσω της ηθικής και υπεύθυνης επιχειρηματικής δραστηριότητας. Για να έχουν ουσιαστικό αποτύπωμα στην κοινωνία, οι εταιρείες θα πρέπει να εντοπίσουν τις βαθύτερες αιτίες των συστημικών προβλημάτων και να προσφέρουν βιώσιμες λύσεις για την αντιμετώπισή τους. Αν πάρουμε για παράδειγμα τις φιλανθρωπικές δράσεις των εταιρειών, που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των προγραμμάτων εταιρικής ευθύνης τους, βλέπουμε ότι αφορούν κυρίως τη διανομή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης σε κοινωνικά ευάλωτες ομάδες. Υπάρχουν, ωστόσο, πιο αειφόρες λύσεις. Όπως είναι η επένδυση των πόρων για τη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας, που θα εξασφαλίσει τη σταθερή ικανότητα αυτοσυντήρησης για τις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες. Ή για την ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων κατάρτισης δεξιοτήτων, που θα καταστήσουν τα μέλη των ομάδων αυτών καταλληλότερα για έναν πιθανό εργοδότη. Τέτοιες προσεγγίσεις ασχολούνται με συστημικές παθογένειες των κοινοτήτων μας και ευθυγραμμίζουν τους εταιρικούς στόχους μιας εταιρείας με την κοινωνική και πολιτική διακυβέρνηση της χώρας. Σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν πρέπει να μειώνεται η σημασία των άμεσων και εκτάκτων αναγκών. Το ιδανικό είναι να υπάρχει ισορροπία μεταξύ της αντιμετώπισης μακροπρόθεσμων συστημικών ζητημάτων και της υποστήριξης βραχυπρόθεσμων κοινωνικών αναγκών. Η διεύρυνση της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης είναι ένα σημείο εξαιρετικού ενδιαφέροντος που αξίζει να διερευνηθεί.
Στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών πήραμε την απόφαση να δώσουμε έναν νέο ορισμό στην έννοιά της. Να την επεκτείνουμε πέρα από το ωφέλιμο αλλά τυπικό πλαίσιο που έχει καθοριστεί. Να την εξελίξουμε, ώστε να συμπεριλαμβάνει τις ανάγκες που επιτάσσει το σήμερα. Να την προσαρμόσουμε σε ομάδες ανθρώπων που έχουν παραγκωνιστεί στο παρελθόν, λόγω των κοινωνικών αγκυλώσεων. Στο πλαίσιο αυτό, ξεκινήσαμε έναν νέο κύκλο δράσεων, τα EBEA talks. Αναλάβαμε έτσι έναν νέο υβριδικό ρόλο με έντονα κοινωνικό αποτύπωμα. Στόχος μας είναι να γεφυρώσουμε τον κόσμο των επιχειρήσεων με τις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες, ανοίγοντας διαύλους επικοινωνίας και ακούγοντας τα προβλήματά τους, κυρίως όσον αφορά την ενσωμάτωσή τους στη σύγχρονη εργασιακή πραγματικότητα. Ένα πρώτο βήμα είναι να κινητοποιηθεί ουσιαστικά και δραστικά ο επιχειρηματικός κόσμος. Από τα τμήματα ανθρώπινου δυναμικού και το προσωπικό, μέχρι τον ιδιοκτήτη μιας επιχείρησης. Ώστε τελικά να δημιουργηθεί μια κουλτούρα συμπερίληψης, που θα σπάσει το κατεστημένο και θα αντικαταστήσει το στίγμα της διαφορετικότητας με την αξία της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου. [SID:14888439]