Με αφορμή μια οικογενειακή γιορτή, 8 γυναίκες βρίσκονται στο ίδιο σπίτι. Ο οικοδεσπότης Μαρσέλ, μοναδικός άνδρας του σπιτιού, βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στο δωμάτιό του. Η αστυνομία, εξαιτίας της κακοκαιρίας, δε μπορεί να φτάσει και η συνύπαρξη των γυναικών αρχίζει να ξερνά μυστικά και ψέματα για τη σχέση τους με τον άτυχο νεκρό.
Η αστυνομική κωμωδία «8 γυναίκες», το διάσημο θεατρικό έργο του Γάλλου συγγραφέα Ρομπέρ Τομά, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, στο θέατρο Αλίκη, με έναν ισχυρό θίασο γυναικών [Αμερικής 10, Aθήνα].
Με αφορμή μια οικογενειακή γιορτή, 8 γυναίκες βρίσκονται στο ίδιο σπίτι. Ο οικοδεσπότης Μαρσέλ, μοναδικός άνδρας του σπιτιού, βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στο δωμάτιό του. Η αστυνομία, εξαιτίας της κακοκαιρίας, δε μπορεί να φτάσει και η συνύπαρξη των γυναικών αρχίζει να ξερνά μυστικά και ψέματα για τη σχέση τους με τον άτυχο νεκρό.
«Μία από τις 8 γυναίκες», η ηθοποιός Ιωάννα Ασημακοπούλου, μίλησε μαζί μας.
Διάσημο θεατρικό, το έργο αυτό του Τομά· πώς θα το συστήνατε σε κάποιον που δεν έχει ακούσει για αυτό;
«Θα πρότεινα σε όσους δεν γνωρίζουν το έργο αυτό, να έρθουν να δουν την παράσταση διότι ο Τομά ξεγυμνώνει την ανθρώπινη ύπαρξη με έναν αριστοτεχνικό τρόπο θα λέγαμε. Είναι ένα έργο που αφορά τον κάθε έναν προσωπικά, γιατί καυτηριάζει τα κακώς κείμενα μιας εποχής και μια κοινωνίας, που καλώς ή κακώς συνδέονται με το παρόν».
Γραμμένο το 1961, το έργο αγκαλιάζεται διαχρονικά από το κοινό -ποια χαρακτηριστικά του, το κάνουν να νικά τον χρόνο;
«Είναι ένα έργο που μιλά για τον εγκλωβισμό και για το πώς μέσα σε αυτόν καταρρέουν όλοι οι χαρακτήρες, ρίχνοντας τις μάσκες τους. Η διαπραγμάτευση που γίνεται μέσα σε αυτό το σπίτι, οδηγεί τους ήρωες στην απόλυτη σύγκρουση αλλά και σε ένα υπαρξιακό ερώτημα: “Ποιοι ήμαστε τελικά, πού πάμε, τί κάνουμε;” Αλήθεια, μήπως τελικά αυτό δεν βιώνουμε όλοι στην εποχή του COVID, μέσα σε αυτόν τον εγκλεισμό που έχουμε περάσει; Ο Τομά θεωρώ ότι μέσα από αυτό το έργο μίλησε προφητικά γι’ αυτό που ζούμε σήμερα. Οι “8 γυναίκες” είναι όσο ποτέ πιο επίκαιρες από ποτέ».
Μιλήστε μας για τον ρόλο σας. Ποια από τις οκτώ γυναίκες υποδύεστε;
«Υποδύομαι την Πιερέτ, την αδερφή του δολοφονημένου οικοδεσπότη. Είναι μια γυναίκα που από μικρή ηλικία έχει βιώσει την απόρριψη και την απόλυτη μοναξιά. Έπρεπε να βγάζει πάντα το φίδι από την τρύπα μόνη της. Γι’ αυτό αναγκάστηκε να γίνει πόρνη πολυτελείας, για να καταφέρει να επιβιώσει. Παλεύει συνεχώς για την ελευθερία της. Είναι από τους πιο ειλικρινείς χαρακτήρες του έργου και, όπως αναφέρει ο Τομά, πριν εμφανιστεί στο έργο, είναι αυτή που δεν περιμέναμε ποτέ. Δεν φοβάται να συγκρουστεί με τον οποιονδήποτε, έτσι ώστε ζήσει μια ζωή χωρίς περιορισμούς και ταμπέλες. Η Πιερέτ είναι μια μεγάλη μαχήτρια της ζωής».
Οκτώ γυναίκες επί σκηνής· δεν είναι και συνηθισμένο! Μιλήστε μας για το κλίμα και την εμπειρία της συνεργασίας.
«Χαίρομαι πολύ γι’ αυτήν τη συνάντηση. Είναι υπέροχο να δουλεύεις σε έναν θίασο σαν κι αυτόν, με τόσο άξιες και υπέροχες συναδέλφους. Το κλίμα είναι εξαιρετικό και θεωρώ ότι ήρθαμε από την πρώτη στιγμή όλες πολύ κοντά η μία στην άλλη. Είναι τύχη να δουλεύεις σε ένα τέτοιο πλαίσιο».
Κάποια κεντρικά στοιχεία της σκηνοθεσίας του Πέτρου Ζούλια;
«Ο Πέτρος Ζούλιας έδωσε μεγάλη σημασία στο κείμενο, σεβάστηκε απόλυτα τον συγγραφέα. Κύριος σκοπός του ήταν να πάει στον κεντρικό πυρήνα του Τομά αλλά και των χαρακτήρων του έργου του. Δεν άφησε τίποτα να περάσει έτσι -χωρίς ανάλυση, και νομίζω ότι αυτό βοήθησε και εμάς να εμβαθύνουμε περισσότερο στους ρόλους μας και να βρούμε την αλήθεια τους».
Πείτε μας μια ατάκα, έναν διάλογο ή περιγράψτε μας μια σκηνή από το έργο –ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου.
«Είναι μια φράση που λέει η Πιερέτ όταν ξεσκεπάζονται όλες: “Μα καλά, πόσες πουτάνες μαζευτήκαμε εδώ μέσα;” -γέλασα από την πρώτη στιγμή που τη διάβασα. Ξεγυμνώνει με μια ατάκα όλες τις γυναίκες του σπιτιού. Είναι τόσο αληθινή η φράση αυτή, που σοκάρει».
Ένας ρόλος που θα θέλατε να ερμηνεύσετε στο μέλλον;
«Δεν είναι ένας είναι πολλοί…(γέλια). Δεν μπορώ να διαλέξω κάποιον. Σίγουρα, όμως, θα ήθελα να κάνω δουλειές που με εξελίσσουν ως ηθοποιό και με πάνε παρακάτω».
Κάποιες σκέψεις σας για την παρουσία της πανδημίας στις ζωές μας;
«Είναι ό,τι πιο σκοτεινό και ζοφερό έχει ζήσει η γενιά μου, τουλάχιστον. Έχουμε πιεστεί, αγχωθεί και φοβηθεί όσο ποτέ. Προ COVID, δεν πίστευα ποτέ ότι θα ερχόταν η ημέρα που θα κρυβόμαστε ο ένας από τον άλλον, που δεν θα μπορούσαμε να αγκαλιαστούμε, να συναντηθούμε. Δεν ξέρω πότε θα τελειώσει όλο αυτό και, όταν με το καλό τελειώσει, δεν ξέρω πως θα καταφέρουμε να το ξεπεράσουμε. Μας έχει στιγματίσει όλους αυτή η εποχή».
Ένα σχόλιο για όσα δυσάρεστα είδαν αυτή τη χρονιά το φως της δημοσιότητας, με πρωταγωνιστές γνωστούς καλλιτέχνες;
«Από τη στιγμή που όλα έχουν πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης, εύχομαι να λάμψει η αλήθεια και να δικαιωθούν όλοι όσοι έχουν κακοποιηθεί. Να πέσει τόσο φως που θα διώξει για πάντα το σκοτάδι».
Χαρακτηριστικά που εκτιμάτε ιδιαίτερα στους άλλους;
«Το χιούμορ, την ευαισθησία, την ειλικρίνεια, την ευγένεια, την ενσυναίσθηση και τον σεβασμό».
Και κάποια που σας απωθούν;
«Το ψέμα, η αγένεια, οποιοδήποτε μορφή επιθετικότητας».
Λόγια ενός αγαπημένου σας τραγουδιού;
«Είναι το “Σ’ αγαπώ” της Μυρτιώτισσας, που μελοποίησε ο Μάνος Χατζηδάκις και ερμήνευσε μοναδικά η Φλέρυ Νταντωνάκη – “Σ’ αγαπώ δεν μπορώ/ τίποτ’ άλλο να πω/ πιο βαθύ, πιο απλό,/ πιο μεγάλο!/ Μπρος στα πόδια σου εδώ/ Με λαχτάρα σκορπώ/ Τον πολύφυλλο ανθό/ Της ζωής μου./ Ω μελίσσι μου, πιες/ απ’ αυτόν τις γλυκές,/ τις αγνές ευωδιές/ της ψυχής μου!/ Τα δυο χέρια μου – να!/ στα προσφέρω δετά,/ για να γείρεις γλυκά/ το κεφάλι, κ’ η καρδιά μου σκιρτά/ κι όλη ζήλεια ζητά/ να σου γίνει ως αυτά προσκεφάλι!/ Και για στρώμα καλέ,/ πάρε όλην εμέ-/ σβήσ’ τη φλόγα σε με/ της φωτιάς σου, ενώ δίπλα σου εγώ/ τη ζωή θ’ αγρικώ/ να κυλάει στο ρυθμό/ της καρδιάς σου!…/ Σ’ αγαπώ δεν μπορώ/ τίποτ’ άλλο να πω/ πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο.../”».
Μια επιθυμία, μια ευχή σας για τη νέα χρονιά;
«Να αγαπήσουμε και να έρθουμε πιο κοντά στον εαυτό μας, γιατί μόνο έτσι θα κατανοήσουμε και τον κόσμο γύρω μας. Μη χάσουμε την πίστη και την ελπίδα μας, ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες για όλους μας».
Συντελεστές
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος, σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας, σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη, κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη, μουσική: Παναγιώτης Αυγερινός. Ερμηνεύουν: Ιωάννα Ασημακοπούλου, Κάτια Γκουλιώνη, Ναταλία Δραγούμη, Γεωργία Καλλέργη, Νικολέττα Κοτσαηλίδου, Άννα Κωνσταντίνου, Ευφροσύνη Σακελλαρίου, Μαρίνα Ψάλτη.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]