Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός άνω των 50 τριπλασίασε τους πολίτες στα εμβολιαστικά κέντρα. Αλλά για πρώτη φορά ο Ντράγκι επικρίνεται για την επικοινωνιακή στρατηγική του.
Οι στρατηγικές κινήσεις του Μάριο Ντράγκι στοχεύουν σε μια αποτελεσματική διαχείριση της πανδημίας, αλλά για πρώτη φορά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δείχνει να έχει αλλάξει. Ο Ιταλός τεχνοκράτης πρωθυπουργός επέβαλε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των πολιτών άνω των πενήντα ετών με αποτέλεσμα η χορήγηση της πρώτης δόσης εμβολίων, στους πολίτες της ηλικίας αυτής, να τριπλασιαστεί τις τελευταίες ημέρες.
Παράλληλα ο στόχος του είναι να μπορέσουν να εμβολιαστούν, μέσα στον επόμενο μήνα, μέχρι και 2,5 εκατομμύρια κάτοικοι της χώρας κρατώντας συνεχώς ανοικτά, και τις νυχτερινές ώρες, τα εμβολιαστικά κέντρα. Είναι σαφές ότι πρόκειται για μια δυναμική διαχείριση της κατάστασης. Στην φάση αυτή όμως η Ιταλία ζει και το μεγάλο πολιτικό θρίλερ της εκλογής του νέου προέδρου της δημοκρατίας, με τον Ντράγκι να παραμένει κεντρικό πρόσωπο. Οι ψηφοφορίες, με την συμμετοχή βουλευτών, γερουσιαστών και εκλεκτόρων των περιφερειών, θα ξεκινήσουν σε δυο εβδομάδες.
Αρκετά μέσα ενημέρωσης, τώρα του ασκούν κριτική για το ότι δεν θέλησε να βγει, να παρουσιάσει τα νέα μέτρα και να απαντήσει σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Σε σημείο, που πιθανώς αύριο ή μεθαύριο, ο Ιταλός πρωθυπουργός αναμένεται να δώσει νέα, έκτακτη συνέντευξη τύπου. Τα τρία τηλεοπτικά κανάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αμφισβητούν την γραμμή της κυβέρνησης για τα σχολεία. Τελικά θα ανοίξουν, αύριο, παρά το υψηλό ποσοστό κρουσμάτων. Σε ότι αφορά στο καθαρά πολιτικό πεδίο από τη Λέγκα μέχρι τον κεντρώο πρώην πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, το μήνυμα είναι ότι «οι πολιτικοί πρέπει να παίξουν, και πάλι, καθοριστικό ρόλο σε όλες τις εξελίξεις βασικής σημασίας για την χώρα».
Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα περισσότερα κόμματα δεν θεωρούν δεδομένη τη μετάβαση του «σούπερ Μάριο» στην προεδρία της δημοκρατίας. Και ότι σε κάθε περίπτωση θέλουν να θέσουν έναν, κύριο, δικό τους όρο: Ότι εάν ο Ντράγκι γίνει πρόεδρος, ο νέος πρωθυπουργός θα πρέπει να είναι πολιτικός, και όχι ένας τεχνοκράτης της εμπιστοσύνης του. Μέχρι τώρα, συνεργάτες του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είχαν αφήσει να διαρρεύσει ότι ένας άξιος και πιθανός αντικαταστάτης, θα μπορούσε να είναι ο νυν υπουργός Οικονομικών, Ντανιέλε Φράνκο. Όπως και ο Ντράγκι, προέρχεται από τα ανώτερα στελέχη της Τράπεζας της Ιταλίας.
Τα επτά κόμματα όμως που μετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό, αυτή την φορά θέλουν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο και να επιλεγεί ένας δικός τους άνθρωπος. Ο οποίος θα μπορούσε να προέρχεται από το Δημοκρατικό Κόμμα, ή από το Κίνημα Πέντε Αστέρων. Tα ονόματα που άρχισαν να ακούγονται, αρκετά έντονα, είναι εκείνα του κεντροαριστερού νυν υπουργό Πολιτισμού, Ντάριο Φραντσεσκίνι, και του «πεντάστερου» υπουργού Εξωτερικών, Λουίτζι Ντι Μάιο.