«Αν δεν φροντίσουμε τώρα τον Διαβήτη, τότε πότε;» είναι το μήνυμα της ενημερωτικής εκστρατείας για τον Σακχαρώδη Διαβήτη (ΣΔ) της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ΕΔΕ), στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Διαβήτη (14 Νοεμβρίου)
«Αν δεν φροντίσουμε τώρα τον Διαβήτη, τότε πότε;» είναι το μήνυμα της ενημερωτικής εκστρατείας για τον Σακχαρώδη Διαβήτη (ΣΔ) της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ΕΔΕ), στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Διαβήτη (14 Νοεμβρίου). «Στόχος της φετινής εκστρατείας, η οποία είναι αφιερωμένη στη φροντίδα του Σακχαρώδους Διαβήτη (ΣΔ) είναι να ενημερώσουμε το ευρύ κοινό για τη σημασία της πρόληψης, αλλά και τα άτομα με διαβήτη και τους φροντιστές τους για την ανάγκη της συνεχούς φροντίδας και υποστήριξης, ώστε να διαχειριστούν σωστά τη νόσο και να αποφύγουν τις επιπλοκές», τονίζει η πρόεδρος της ΕΔΕ, Αναστασία Μαυρογιαννάκη.
Αν και έχουν περάσει 100 χρόνια από την ανακάλυψη της ινσουλίνης, η διαχείριση του ΣΔ εξακολουθεί να αποτελεί υγειονομική πρόκληση, καθώς σε όλο τον κόσμο, ένας στους δύο ενήλικες που ζουν με διαβήτη δεν το γνωρίζει και εκατομμύρια άνθρωποι με διαβήτη ανά τον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση στην αναγκαία φροντίδα. Στη χώρα μας, εκτιμάται ότι το 12% του πληθυσμού ζει με ΣΔ, το 12,4% του πληθυσμού παρουσιάζει προδιαβήτη και το 29,1% των ατόμων με ΣΔ είναι αρρύθμιστο.
Επίσης, η πρόεδρος της ΕΔΕ αναφέρθηκε στην ανάγκη ανοσοποίησης των ατόμων με ΣΔ, μέσω του εμβολιασμού, καθώς είναι ευάλωτα σε λοιμώξεις. «Περίπου το 1/3 των ατόμων με ΣΔ που νοσηλεύονται λόγω λοίμωξης, έχουν πνευμονία. Εν μέσω πανδημίας SARS-CoV-2, τα άτομα με ΣΔ αποτελούν ομάδα υψηλού κινδύνου για σοβαρή νόσηση και παρουσιάζουν δυσμενέστερη πρόγνωση από τους μη διαβητικούς».
Στις χρόνιες επιπλοκές και τη σημασία της σωστής διαχείρισης, αναφέρθηκε ο γενικός γραμματέας της ΕΔΕ, Κωνσταντίνος Μακρυλάκης. «Ο ΣΔ είναι μια ύπουλη νόσος, καθώς μπορεί να προκαλέσει μικρο- & μακρο-αγγειακές επιπλοκές και να βλάψει ζωτικά όργανα. Οι χρόνιες επιπλοκές του ΣΔ αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο της νόσου, καθώς μεταξύ άλλων διπλασιάζει έως τετραπλασιάζει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων. Το ευχάριστο είναι ότι οι επιπλοκές αποτρέπονται με την άριστη ρύθμιση του σακχάρου, όπως και με τη ρύθμιση των άλλων παραγόντων κινδύνου -συνοδών καταστάσεων (υπέρταση, δυσλιπιδαιμία, παχυσαρκία, διακοπή καπνίσματος).
-Δεκάδες χιλιάδες άτομα που ζουν με τον Διαβήτη τύπου 1 και χρειάζονται ινσουλίνη για να επιβιώσουν και περισσότερα από 30 εκατομμύρια άτομα με Διαβήτη τύπου 2 που χρειάζονται ινσουλίνη, δεν έχουν πρόσβαση σε αξιόπιστη και οικονομικά προσιτή προμήθεια ινσουλίνης.