Τελευταία σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. η χθεσινή, εκτός απροόπτου, για τη «σιδηρά» καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες κάθε άλλο παρά φειδωλοί ήταν σε φιλοφρονήσεις προς την πολιτικό που σημάδεψε επί 16 συναπτά χρόνια την πορεία της Γερμανίας και της Ευρώπης ευρύτερα, γράφει ο Μωυσής Λίτσης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Τελευταία σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. η χθεσινή, εκτός απροόπτου, για τη «σιδηρά» καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες κάθε άλλο παρά φειδωλοί ήταν σε φιλοφρονήσεις προς την πολιτικό που σημάδεψε επί 16 συναπτά χρόνια την πορεία της Γερμανίας και της Ευρώπης ευρύτερα.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ περιέγραψε την απερχόμενη καγκελάριο της Γερμανίας ως «μνημείο», λέγοντας με αρκετή δόση υπερβολής ότι οι σύνοδοι των Ευρωπαίων ηγετών χωρίς αυτή θα είναι σαν τη Ρώμη χωρίς το Βατικανό ή το Παρίσι χωρίς τον Πύργο του Άιφελ.
Στη 16χρονη θητεία της η 67χρονη Μέρκελ μετείχε σε συνόδους κορυφής με τέσσερις Γάλλους προέδρους, πέντε Βρετανούς πρωθυπουργούς και οκτώ Ιταλούς ηγέτες, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στη διάρκεια της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007-2008, της κρίσης χρέους που σάρωσε τον ευρωπαϊκό Νότο από το 2010 και μετά και της μεταναστευτικής κρίσης το 2015.
Η Γερμανία της Μέρκελ φάνταζε φάρος σταθερότητας σε μια Ευρώπη που περνούσε από κρίση σε κρίση. Οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες δεν κατάφεραν από το 2005 και μετά, οπότε η Μέρκελ ανέλαβε πρώτη φορά την εξουσία, κερδίζοντας με μικρή διαφορά τον Σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρντ Σρέντερ, να αναδείξουν ικανό «αντίπαλο δέος».
Το SPD έδειχνε να συρρικνώνεται και μόνο χάρη στην απόφαση της Μέρκελ να αποσυρθεί φαίνεται ότι κατάφερε να κερδίσει τους Χριστιανοδημοκράτες στις τελευταίες εκλογές, που με επικεφαλής τον Άρμιν Λάσετ δείχνουν να βυθίζονται σε μακρά περίοδο εσωστρέφειας...
Μπορεί για τους ομοτράπεζούς της στις συνόδους κορυφής η απερχόμενη καγκελάριος να φαντάζει «μνημείο» εφάμιλλο του... Βατικανού ή «μεγάλη Ευρωπαία», για τους λαούς του ευρωπαϊκού Νότου όμως, που σήκωσαν στις πλάτες τους την απηνή λιτότητα, η Μέρκελ δεν είναι παρά η επιτομή των αποτυχημένων πολιτικών που τους επιβλήθηκαν.
Η ίδια, άλλωστε, μόλις έναν μήνα πριν, καθώς ετοιμαζόταν να αποχαιρετήσει οριστικά τα έδρανα της εξουσίας, παραδεχόταν πως η πιο δύσκολη στιγμή στη θητεία της ήταν όταν ζητούσε «τόσα πολλά από τους πολίτες στην Ελλάδα». Ένα λειψό «mea culpa», σαν αυτά που συνηθίζουν οι ηγέτες του κόσμου όταν το άστρο τους πλέον δύει, σκεπτόμενοι την υστεροφημία τους και μόνο...
«Μισητή» ή «αγαπητή», πάντως, η Μέρκελ αφήνει τη σφραγίδα της, περνώντας στη χορεία ηγετών που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, αφήνοντας στα αζήτητα πολλούς από τους άλλοτε ομοτράπεζούς της στα ευρωπαϊκά συμβούλια.