Μια νέα μελέτη ενισχύει τους φόβους για εξαφάνιση των πολικών αρκούδων μέχρι το τέλος του αιώνα.
Οι πολικές αρκούδες θεωρούνται ευάλωτες προς εξαφάνιση από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), με την κλιματική αλλαγή να αποτελεί βασικό παράγοντα απειλής. Όλες οι τελευταίες μελέτες που έχουν γίνει για τις πολικές αρκούδες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν από την κλιματική αλλαγή συμφωνούν ότι αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά και γρήγορα όσον αφορά τις κλιματικές συνθήκες οι πολικές αρκούδες μέχρι το τέλος του αιώνα θα αποτελούν παρελθόν για τον πλανήτη.
Ομάδα ερευνητών στις ΗΠΑ πραγματοποίησε μια νέα μεγάλη μελέτη και με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Earth’s Future» αναφέρουν ότι με βάση τα σημερινά δεδομένα μέχρι το τέλος του αιώνα οι θαλάσσιοι πάγοι στους οποίους οι πολικές βασίζουν σε μεγάλο βαθμό την επιβίωση τους θα εξαφανίζονται πλήρως τους καλοκαιρινούς μήνες. Σύμφωνα με τους ερευνητές η απώλεια των θαλάσσιων πάγων θα οδηγήσει σε εξαφάνιση τόσο τις πολικές αρκούδες όσο και άλλα είδη που η ύπαρξη τους βασίζεται στους θαλάσσιους πάγους.
«Αν οι θαλάσσιοι πάγοι που υπάρχουν σταθερά όλο τον χρόνο εξαφανίζονται κάποιες χρονικές περιόδους όλα τα οικοσυστήματα που βασίζονται σε αυτούς θα καταρρεύσουν» αναφέρει ο Ρόμπερτ Νιούτον, επιστήμονας του Πανεπιστημίου Κολούμπια μέλος της ερευνητικής ομάδας. Είναι διαπιστωμένο ότι τα τελευταία 15 έτη ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό των θαλάσσιων πάγων στην Αρκτική εξαφανίζεται στην διάρκεια του καλοκαιριού ενώ παράλληλα το πάχος εκείνων που διατηρούνται συρρικνώνεται αξιοσημείωτα γεγονός που επίσης προκαλεί προβλήματα στα είδη που τους χρειάζονται. Το γεγονός ότι η Αρκτική είναι η περιοχή του πλανήτη με τον μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης της θερμοκρασίας καθιστά ακόμη πιο δυσοίωνη την όλη κατάσταση.
Οι επιστήμονες τονίζουν ότι ορισμένοι πληθυσμοί έχουν ήδη φτάσει τα όρια επιβίωσής τους καθώς συρρικνώνεται ο πάγος της Αρκτικής. Οι πολικές αρκούδες στηρίζονται στον θαλάσσιο πάγο του Αρκτικού Ωκεανού για να κυνηγήσουν φώκιες. Καθώς ο πάγος διαλύεται, τα ζώα αναγκάζονται να περιφέρονται για μεγάλες αποστάσεις ή στην ακτή, όπου αγωνίζονται να βρουν τροφή τόσο για τα ίδια όσο και για να ταΐσουν τα μικρά τους.