«Oλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους. Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια είναι δυστυχισμένη με το δικό της τρόπο», αποφαίνεται ο Λέων Τολστόι και μου 'ρθε στη θύμηση, μετά τις τραγωδίες στη Νέα Αγχίαλο και τη Νίκαια.
Στη μεν πρώτη, 46χρονος πυροβόλησε και σκότωσε τον 6χρονο γιο του και την 74χρονη πεθερά του, μέσα στο σπίτι τους, ενώ λίγες ημέρες μετά απεβίωσε η 45χρονη παραπληγική σύζυγός του και το δεύτερο παιδί της οικογένειας, ο οκτάχρονος που ξέφυγε από τα πυρά του πατέρα του, αναμένει την αναδοχή του.
Στη δεύτερη τραγωδία, 19χρονος σκότωσε με τέσσερις μαχαιριές τον 54χρονο πατέρα του, καθώς τον θεωρούσε υπεύθυνο για τον πρόσφατο θάνατο της 49χρονης μητέρας του, αλλά και για την κακοποίηση τόσο του ιδίου, όσο και του ανήλικου αδελφού του.
Οι όχθες της ανθρώπινης ύπαρξης είναι γεμάτες από ναυάγια και τα τραχιά μαθήματα της δυστυχίας είναι σαν το μαχαίρι. Είτε το πιάσεις από τη λαβή, είτε από τη λεπίδα...
* Στη φωτογραφία το έργο του Pablo Picasso, The Tragedy, 1903
K.T.