«Πολιτικό Μεσσία» θεωρούσαν οι οπαδοί του τον Σεμπάστιαν Κουρτς. Στα 30 του άλλωστε, ήταν ήδη καγκελάριος της Αυστρίας. Ολόκληρη η Ευρώπη μιλούσε για ένα «παιδί θαύμα». Ισως με την υπερβολή που ταιριάζει μόνο στο αλάθητο του Πάπα. Μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις για τα δημοσκοπικά κόλπα που μετήλθε για να αναρριχηθεί στην εξουσία, αρκετοί οπαδοί του αισθάνονται τουλάχιστον, απογοητευμένοι. Ιδιαίτερα μάλιστα γιατί χρησιμοποίησε χρήματα των Αυστριακών φορολογουμένων για να ενισχύσει το αρχηγικό, «Μεσσιανικό» του, προφίλ!
Του Μιχάλη Ψύλου
[email protected]
«Πολιτικό Μεσσία» θεωρούσαν οι οπαδοί του τον Σεμπάστιαν Κουρτς. Στα 30 του άλλωστε, ήταν ήδη καγκελάριος της Αυστρίας. Ολόκληρη η Ευρώπη μιλούσε για ένα «παιδί θαύμα». Ισως με την υπερβολή που ταιριάζει μόνο στο αλάθητο του Πάπα. Μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις για τα δημοσκοπικά κόλπα που μετήλθε για να αναρριχηθεί στην εξουσία, αρκετοί οπαδοί του αισθάνονται τουλάχιστον, απογοητευμένοι. Ιδιαίτερα μάλιστα γιατί χρησιμοποίησε χρήματα των Αυστριακών φορολογουμένων για να ενισχύσει το αρχηγικό, «Μεσσιανικό» του, προφίλ!
Ο Σεμπάστιαν ήταν ο «νεαρός αυτοκράτορας», γύρω από τον οποίο συγκεντρώθηκαν πολλοί αυλικοί που ήταν στην υπηρεσία του. Τον βοήθησαν -με αθέμιτα μέσα, λέει η δικαιοσύνη- στο διάστημα 2016-17, να ανέβει τα σκαλιά της εξουσίας. Και μαζί του, ανέβηκαν κι αυτοί. Πληρώνοντας δημοσκοπήσεις και χορηγώντας κρατικές διαφημίσεις σε Μέσα Ενημέρωσης ,με αντάλλαγμα την εύνοιά τους, δημιουργήθηκε το πανίσχυρο «σύστημα Κούρτς». Η αλαζονεία της ισχύος ,κατέστησε όμως απρόσεκτο τον «αυτοκράτορα» και απερίσκεπτη την αυλή του. Ενδεικτικά ήταν κάποια SMS,που έγραψαν συνεργάτες του Κουρτς, τα οποία ανακάλυψε η εισαγγελική έρευνα. Ενας από αυτούς ,ο Τόμας Σμιντ, τον οποίο ο Κουρτς είχε ανταμείψει με τη διαχείριση μεγάλης κρατικής εταιρείας, έγραφε σε ένα SMS για την εξαγορά στημένων δημοσκοπήσεων: «Ποτέ δεν έχω πάει τόσο μακριά ,όσο τώρα. Μια λαμπρή επένδυση. Οποιος πληρώνει, δημιουργεί. Μου αρέσει αυτό»!
Όπως έλεγε ο κυνικός φιλόσοφος Αντισθένης :«Κακών πράξεων κακός δαίμων ηγεμών».
Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι ο Σεμπάστιαν Κουρτς δεν χρειαζόταν καθόλου αυτή την ανυπόληπτη διαχείριση για να ενισχύσει το προφίλ του. Θα είχε κερδίσει ούτως ή άλλως, στη μάχη της εξουσίας, γιατί ήταν μάλλον πιο δυνατός από τους τότε αντιπάλους του. Θα μπορούσε να περιμένει. Ηταν ακόμη πολύ νέος. Αλλά η ανυπομονησία και η αλαζονεία, τον κατέστησε ευάλωτο. Και έτσι επιταχύνθηκε η πτώση.
Ο ίδιος δεν το παραδέχεται πάντως. Θέλει να διατηρηθεί στην εξουσία ως «σκιώδης καγκελάριος». Παραμένει άλλωστε, πρόεδρος του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος και της Κοινοβουλευτικής του ομάδας. Προσπαθεί να διατηρήσει αλώβητο το «σύστημα Κουρτς» ,με κάθε μέσο. Συγκεντρώνει δυνάμεις για να επιστρέψει. Παραμένει άλλωστε δημοφιλής στο κόμμα και σε ένα τμήμα των ψηφοφόρων του, που τον θεωρούν «μάρτυρα». Οι ευφυείς άνθρωποι, πολύ περισσότερο οι ηγέτες, αποτυγχάνουν όμως πολλές φορές ,λόγω του χαρακτήρα τους.