«Οι φασίστες ξανασηκώνουν κεφάλι», αναφέρει σε δήλωσή του με αφορμή τα επεισόδια στην Θεσσαλονίκη, ο τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης και ρωτά τι μέτρα έχουν ληφθεί από τις αρμόδιες αρχές. Συγκεκριμένα στην δήλωσή του αναφέρει: «Εξοργίζουν και ανησυχούν οι εικόνες φασιστών, πιθανότατα όπως διαβάζω μελών της μαθητικής κοινότητας του 1ου και του 2ου ΕΠΑΛ Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη, να επιτίθενται με μαχαίρια και καδρόνια σε φοιτητές που μοίραζαν αντιφασιστικές προκηρύξεις.»
«Οι φασίστες ξανασηκώνουν κεφάλι», αναφέρει σε δήλωσή του με αφορμή τα επεισόδια στην Θεσσαλονίκη, ο τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης και ρωτά τι μέτρα έχουν ληφθεί από τις αρμόδιες αρχές. Συγκεκριμένα στην δήλωσή του αναφέρει: «Εξοργίζουν και ανησυχούν οι εικόνες φασιστών, πιθανότατα όπως διαβάζω μελών της μαθητικής κοινότητας του 1ου και του 2ου ΕΠΑΛ Σταυρούπολης στη Θεσσαλονίκη, να επιτίθενται με μαχαίρια και καδρόνια σε φοιτητές που μοίραζαν αντιφασιστικές προκηρύξεις. Μάλιστα η αρχή είχε γίνει την περασμένη εβδομάδα, όταν και πάλι κουκουλοφόροι φασίστες, οι ίδιοι προφανώς, είχαν επιτεθεί σε φοιτητές που μοίραζαν προκηρύξεις στην επέτειο της δολοφονίας Φύσσα. Δεν επρόκειτο δηλαδή για μια τυχαία επίθεση, αλλά για μια σχεδιασμένη -όπως δείχνει και το μέγεθος- απόπειρα υπενθύμισης ότι η Χρυσή Αυγή και ο φασισμός έχουν ακόμα ρίζες στην κοινωνία. Και διάλεξαν γι' αυτό την επέτειο Φύσσα. Την απαρχή της καταδίκης της εγκληματικής οργάνωσης».
Ακολούθως ο κ. Φίλης σημειώνει ότι «το πιο εξοργιστικό είναι ότι οι φασίστες μπήκαν στη συνέχεια ανενόχλητοι στο σχολείο τους. Κυκλοφορούν δηλαδή αυτή τη στιγμή ανενόχλητοι, ανάμεσα σε ανύποπτους συμμαθητές τους» και ρωτά: «Με τα καδρόνια και τα μαχαίρια; Τι πράττει η διεύθυνση του σχολείου; Ποιες οδηγίες έχει πάρει από την περιφερειακή διεύθυνση και το υπουργείο; Πότε θα ενημερωθούν οι γονείς των υπολοίπων μαθητών; Πώς θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη οι δράστες και κυρίως οι ενήλικοι ηθικοί αυτουργοί των εγκλημάτων τους;».
Κλείνοντας επαναλαμβάνει: «Ο φασισμός έχει πολλά κεφάλια. Η ήττα του δεν είναι ποτέ αυτονόητη και ανέξοδη. Χρειάζεται αγώνας παντού, σε δρόμους, σχολεία, εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους. Χρειάζονται απαντήσεις σε ό,τι τον γεννά σε κάθε συγκυρία, ξεκινώντας σήμερα, όπως το 2012, από τις ρατσιστικές επιθέσεις σε πρόσφυγες και μετανάστες».
naftemporiki.gr