Νέα μελέτη αποκαλύπτει την αύξηση του κινδύνου εξαφάνισης πολλών ειδών στον Αμαζόνιο και ότι η καταστροφή πλησιάζει πλέον την καρδιά του δάσους.
Μία ακόμη μελέτη έρχεται να προστεθεί σε όλες όσες έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια και αποκαλύπτουν το μέγεθος της καταστροφής που συντελείται στον Αμαζόνιο. Η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριντα. Σε αυτή αναφέρεται ότι το 85% των ειδών χλωρίδας και πανίδας που βρίσκονται στις λίστες των ειδών που κινδυνεύουν με εξαφάνιση βρίσκονται σε ακόμη δυσκολότερη θέση σήμερα εξαιτίας της συνεχιζόμενης καταστροφής του τεράστιου τροπικού δάσους είτε από πυρκαγιές είτε από αποψιλώσεις.
Σύμφωνα με τη μελέτη για κάθε δέκα χιλιάδες τετραγωνικά χλμ. δάσους που καταστρέφεται επηρεάζονται άμεσα 27-37 είδη φυτών και 2-3 είδη σπονδυλωτών ζώων. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι καθώς η καταστροφή πλησιάζει πλέον την καρδιά του τροπικού δάσους, την αποκαλούμενη Λεκάνη του Αμαζονίου που είναι η λεκάνη απορροής του ποταμού, ο κίνδυνος μεγαλώνει αφού σε αυτή την περιοχή υπάρχει και η μεγαλύτερη βιοποικιλότητα του Αμαζονίου. Στη Λεκάνη του Αμαζονίου συγκεντρώνεται το 10% όλων των γνωστών ειδών του πλανήτη ενώ επίσης παίζει κεντρικό ρόλο στη ρύθμιση του κλίματος στον πλανήτη. Όπως είναι ευνόητο η καταστροφή της Λεκάνης θα έχει ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Η αμέσως προηγούμενη σχετική μελέτη για τον Αμαζόνιο που παρουσιάστηκε πρόσφατα αποκάλυψε ότι το 35% του τροπικού δάσους είτε έχει αποψιλωθεί είτε έχει περιέλθει σε μια προβληματική και άρρωστη κατάσταση. Το 18% του δάσους έχει αποψιλωθεί και το 17% έχει υποστεί σοβαρές καταστροφές. Περισσότερα από δέκα χιλιάδες είδη χλωρίδας και πανίδας του Αμαζονίου βρίσκονται πλέον σε άμεσο κίνδυνο εξαφάνισης.
Πρόκειται για περίπου οκτώ χιλιάδες ενδημικά είδη φυτών και δύο χιλιάδες είδη ζώων. Σύμφωνα με τους ειδικούς η μόνη ελπίδα για να υπάρξει αναστροφή της κατάστασης είναι να μειωθεί σε μηδενικά επίπεδα μέχρι το τέλος της δεκαετίας η αποψίλωση όπως και κάθε είδους ανθρώπινη παρέμβαση στο δάσος. Παράλληλα με την άμεση διακοπή της αποψίλωσης θα πρέπει να ξεκινήσει και ένα πρόγραμμα αναδάσωσης εκεί που δεν υπάρχουν δέντρα αλλά και ενδυνάμωσης των οικοσυστημάτων που έχουν υποστεί σημαντικό πλήγμα.