Η εκλογική στρατηγική της Ν.Δ. επί των ημερών του Κυριάκου Μητσοτάκη στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στο αμφίπλευρο άνοιγμα στα ακροατήρια του φιλελεύθερου Κέντρου και της Δεξιάς. Και αναμφίβολα απέδωσε καρπούς. Από το 2016 μέχρι και σήμερα η Ν.Δ. καταγράφει υψηλότατα ποσοστά στην πρόθεση ψήφου των δημοσκοπήσεων και επιτυγχάνει αλλεπάλληλες όσο και ευρείες εκλογικές νίκες, γράφει ο Μιχάλης Χατζηκωνσταντίνου.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Η εκλογική στρατηγική της Ν.Δ. επί των ημερών του Κυριάκου Μητσοτάκη στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στο αμφίπλευρο άνοιγμα στα ακροατήρια του φιλελεύθερου Κέντρου και της Δεξιάς. Και αναμφίβολα απέδωσε καρπούς. Από το 2016 μέχρι και σήμερα η Ν.Δ. καταγράφει υψηλότατα ποσοστά στην πρόθεση ψήφου των δημοσκοπήσεων και επιτυγχάνει αλλεπάλληλες όσο και ευρείες εκλογικές νίκες.
Αν μελετήσει δε κανείς τον χθεσινό ανασχηματισμό, θα δει ότι τον διατρέχει η φιλοσοφία της ταυτόχρονης στόχευσης σε διακριτές πλευρές του εκλογικού φάσματος: Αφενός το «φλερτ» με το Κέντρο φαίνεται να συνεχίζεται με τη διατήρηση, αν όχι ισχυροποίηση, πολυάριθμων «πασοκογενών» (Πιερρακάκης, Γεραπετρίτης, Μενδώνη, Σκέρτσος, Τσακλόγλου), αλλά και με την αντικατάσταση του αποπεμφθέντος Μιχάλη Χρυσοχοΐδη από τον προερχόμενο από την Αριστερά και την Κεντροαριστερά, Τάκη Θεοδωρικάκο. Αφετέρου η «συνομιλία» με τους ψηφοφόρους της Δεξιάς και της ακροδεξιάς καλλιεργείται με την ανάληψη του χαρτοφυλακίου της Υγείας από τον Θάνο Πλεύρη. Πλέον, τρία νευραλγικά υπουργεία (Εσωτερικών, Ανάπτυξης και Υγείας) βρίσκονται στα χέρια ισάριθμων πρώην στελεχών του ακροδεξιού ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη.
Ο πρωθυπουργός έδειξε λοιπόν με τις χθεσινές επιλογές του πως θέλει να συνεχίσει να απευθύνεται σε μια πλατιά εκλογική μάζα που εκτείνεται από τις παρυφές τις Κεντροαριστεράς έως το δεξιό άκρο του εκλογικού φάσματος. Το ζήτημα είναι εάν αυτή η στρατηγική θα συνεχίσει να λειτουργεί επιτυχώς όσο δοκιμάζεται στις μυλόπετρες της εφαρμοσμένης πολιτικής.
Η χθεσινή τρικυμία με την είσοδο-έξοδο του ναυάρχου Αποστολάκη από το κυβερνητικό σχήμα δείχνει ενδεχομένως ότι οι ισορροπίες δεν είναι πια τόσο ευνοϊκές για την προσέλκυση προσώπων κοινής αποδοχής από τον κεντρώο χώρο. Επίσης, η αποκαρδιωτική αντίδραση του «επιτελικού κράτους» στις πρόσφατες πυρκαγιές δεν φαίνεται να ικανοποιεί κανένα εκλογικό κοινό. Περαιτέρω, η κυβερνητική αμφιθυμία απέναντι σε μη εμβολιασμένους που αυτοτοποθετούνται ιδεολογικά στον δεξιό χώρο μοιάζει και αυτή με ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί. Μένει να απαντηθεί, λοιπόν, πόσο ικανός θα αποδειχθεί ο σχοινοβάτης.