Οι μικρές ηλεκτρονικές συσκευές, μεταξύ των οποίων τα smartwatches και τα fitness trackers, δεν διαλύονται ούτε ανακυκλώνονται εύκολα- οπότε όταν βγαίνουν νέα μοντέλα πολλοί χρήστες, πετώντας τις παλιές τους συσκευές, συμβάλλουν στη δημιουργία ροών επικίνδυνων αποβλήτων. Για να βελτιώσουν την κατάσταση όσον αφορά στην ανακύκλωση μικρών ηλεκτρονικών συσκευών, ερευνητές παρουσίασαν στο ACS Applied Materials & Interfaces ένα νανοσυνθετικό υλικό δύο μετάλλων για κυκλώματα που αποσυντίθεται όταν βυθίζεται στο νερό.
Οι μικρές ηλεκτρονικές συσκευές, μεταξύ των οποίων τα smartwatches και τα fitness trackers, δεν διαλύονται ούτε ανακυκλώνονται εύκολα- οπότε όταν βγαίνουν νέα μοντέλα πολλοί χρήστες, πετώντας τις παλιές τους συσκευές, συμβάλλουν στη δημιουργία ροών επικίνδυνων αποβλήτων. Για να βελτιώσουν την κατάσταση όσον αφορά στην ανακύκλωση μικρών ηλεκτρονικών συσκευών, ερευνητές παρουσίασαν στο ACS Applied Materials & Interfaces ένα νανοσυνθετικό υλικό δύο μετάλλων για κυκλώματα που αποσυντίθεται όταν βυθίζεται στο νερό.
Οι ερευνητές επέδειξαν τα κυκλώματα σε μια πρωτότυπη συσκευή: Ένα λειτουργικό κατά τα άλλα smartphone που διαλύεται μέσα σε 40 ώρες.
Η μεγάλη ταχύτητα των καινοτομιών στην τεχνολογία οδηγεί γρήγορα σε νέες συσκευές που αντικαθιστούν με ταχείς ρυθμούς τις παλαιότερες εκδόσεις τους, με αποτέλεσμα την παραγωγή εκατομμυρίων τόνων ηλεκτρονικών αποβλήτων ετησίως. Η ανακύκλωση μπορεί να βοηθήσει, ωστόσο πολύ συχνά δεν αξίζει τον κόπο να γίνεται σε μικρές ηλεκτρονικές καταναλωτικές συσκευές επειδή τα κομμάτια τους πρέπει να αφαιρούνται με το χέρι και κάποιες διαδικασίες επεξεργασίας (καύση, άντληση οξέος) μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα υγείας και μόλυνση.
Συσκευές που διαλύονται εύκολα και κατά βούληση θα έλυνα πολλά προβλήματα. Στο παρελθόν ο Σιάν Χουάνγκ και άλλοι ερευνητές είχαν αναπτύξει ένα νανοσυνθετικό υλικό που βασίζεται στον ψευδάργυρο και διαλύεται στο νερό για χρήση σε προσωρινά κυκλώματα, μα δεν ήταν αρκετά αγώγιμο για χρήση σε καταναλωτικές ηλεκτρονικές συσκευές.
Το υλικό αυτό τροποποιήθηκε μέσω εισαγωγής ασημένιων νανοκαλωδίων, με αποτέλεσμα να γίνει εξαιρετικά αγώγιμο. Μετά το μεταλλικό αυτό διάλυμα χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία ενός πολυμερούς που υποβαθμίζεται στο νερό, και στερεοποιήθηκε μέσω χρήσης μικρών σταγονιδίων νερού που προκαλούν χημικές αντιδράσεις και μετά εξατμίζονται. Χάρη σε αυτή την προσέγγιση οι ερευνητές ήταν σε θέση να δημιουργήσουν ένα smartwatch εξοπλισμένο με αισθητήρες που μετρούν τον χτύπο της καρδιάς, τα επίπεδα οξυγόνου, τον αριθμό των βημάτων κ.α. και στέλνει τα δεδομένα μέσω Bluetooth σε ένα smartphone. Το έξω περίβλημα αντέχει στον ιδρώτα, μα όταν βυθίζεται όλη η συσκευή στο νερό, το περίβλημα και τα κυκλώματα διαλύονται πλήρως σε 40 ώρες. Το μόνο που μένει είναι η οθόνη OLED και κάποια μικρά τμήματα των κυκλωμάτων.