Τις τελευταίες ημέρες είδαν το φως της δημοσιότητας δύο εξαιρετικές έρευνες/αναλύσεις σχετικά με τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που έχουν επιλέξει να μην εμβολιαστούν ακόμη.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Τις τελευταίες ημέρες είδαν το φως της δημοσιότητας δύο εξαιρετικές έρευνες/αναλύσεις σχετικά με τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που έχουν επιλέξει να μην εμβολιαστούν ακόμη. Η πρώτη, που αφορά κυρίως το Ηνωμένο Βασίλειο, αναρτήθηκε στις 23 Ιουλίου στην ιστοσελίδα του BBC και τιτλοφορείται «Γιατί κάποιοι δεν θέλουν το εμβόλιο». Η δεύτερη δημοσιεύτηκε στις 31 Ιουλίου στους New York Times υπό τον εύγλωττο τίτλο «Ποιοι είναι οι ανεμβολίαστοι στην Αμερική; Δεν υπάρχει μόνο μια απάντηση».
Κοινή συνισταμένη των δύο ερευνών είναι ότι οι ανεμβολίαστοι δεν αποτελούν μια ενιαία κατηγορία, ούτε πρόκειται για ανθρώπους που είναι «αδαείς» ή «εγωιστές», όπως λέγεται κατά κόρον. Επίσης, αμφότερες αναζητούν τους λόγους που κάνουν αυτούς τους ανθρώπους να διστάζουν, με δεδομένο ότι η αποτελεσματικότητα κάθε ασκούμενης πολιτικής εδράζεται στην κατανόηση των ανθρώπινων κινήτρων αλλά και των προκλήσεων που αντιμετωπίζει ο καθένας στην καθημερινότητά του.
Από την έρευνα των New York Times (βασίζεται σε βαρόμετρο του αμερικανικού Γραφείου Απογραφής) μαθαίνουμε μάλιστα ότι οι περισσότεροι μη εμβολιασμένοι δεν είναι «αρνητές». Πιο συγκεκριμένα, το 53% αυτών δηλώνει ότι διστάζει να εμβολιαστεί επειδή «ανησυχεί για τις παρενέργειες», το 40% επειδή «περιμένει να δει αν τα εμβόλια θα αποδειχθούν ασφαλή» και μόλις το 37% αναφέρει ότι «δεν εμπιστεύεται τα εμβόλια» γενικώς.
Σημειώνεται ότι οι αρχές στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν να αντιμετωπίσουν διαφορετική εικόνα ως προς τις διαθέσεις του πληθυσμού. Στις ΗΠΑ καταγράφεται πολύ υψηλό ποσοστό διστακτικότητας/άρνησης στο εμβόλιο, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μια από τις χώρες όπου καταγράφεται σημαντικό ποσοστό εμπιστοσύνης στον εμβολιασμό.
Η διαφορετική ματιά αυτών των δύο ερευνών μοιραία οδηγεί τη σκέψη στα καθ’ ημάς. Στον εγχώριο δημόσιο διάλογο (όσο και στην πολιτική αντιπαράθεση) οι διστακτικοί παρουσιάζονται σαν να αποτελούν την πλειονότητα. Ταυτόχρονα, οι επιφυλακτικοί τσουβαλιάζονται με τους «αρνητές», οι αναποφάσιστοι με τους «αντιεμβολιαστές» και όλοι μαζί χλευάζονται με εχθροπάθεια. Ίσως γιατί η κοινή γνώμη έχει διδαχθεί χρόνια τώρα να συγκρούεται, αλλά όχι να κατανοεί.