Στις 24 Απριλίου 2007 συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από το δημοψήψισμα στην Κύπρο, όταν το σχέδιο Ανάν ετέθη σε ψηφοφορία και εγκρίθηκε από σχεδόν το 65% των Τουρκοκυπρίων, ενώ απερρίφθη από σχεδόν το 75% των Ελληνοκυπρίων.
Κάποιοι τότε τόνιζαν ότι το μόνο που το σχέδιο Ανάν παρέλειψε να κάνει ήταν να αποζημιώσει την Τουρκία για τις δαπάνες της εισβολής. Αλλοι ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά περίμενε το καλύτερο χωρίς να το συγκεκριμενοποιεί, ή ότι οι Κύπριοι επιδιώκουν την επαναφορά στο προ του 1974 καθεστώς, αλλά έχει διαμορφωθεί και διεθνώς και τοπικά η πραγματικότητα.
Πλείστα «σενάρια καταστροφής» κυκλοφορούσαν, παραγνωρίζοντας πως «όλοι γνωρίζουν πως αρχίζει μία κρίση, αλλά κανείς πως θα τελειώσει».
Πρωταρχικός στόχος της όλης προσπάθειας σε σχέση με το σχέδιο Ανάν αποδεικνύεται ότι ήταν η αποενεχοποίηση της Τουρκίας και η διευκόλυνση της ευρωπαϊκής της πορείας. Η όλη επιχείρηση φαίνεται ότι είχε στόχο να παρουσιάσει την Τουρκία ως δύναμη που συμβάλλει στην επίλυση του Κυπραικού, ενόψει της συζήτησης της ημερομηνίας έναρξης των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων.
Δεν τίθεται θέμα αν καλώς ή κακώς καταψηφίστηκε το Σχέδιο Ανάν, αφού αυτή ήταν η βούληση του κυπριακού λαού, ενώ δημιούργησε υπέρ του ένα κεκτημένο, ότι ο τελικός λόγος για την λύση ανήκει σε αυτόν, μέσω δημοψηφισματικής διαδικασίας.
Γι' αυτό και οι όποιες προτάσεις σήμερα πρέπει να συζητηθούν και να τεθούν υπό το πρίσμα αν θα τις ψήφιζε ο κυπριακός λαός, και αν θα τις αποδεχόταν η διεθνής κοινότητα και η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Εκ των πραγμάτων η Κύπρος καθίσταται πεδίο δοκιμής των προθέσεων, της αξιοπιστίας και των αρχών της Ε.Ε., καθώς επίσης και των προθέσεων της Τουρκίας να εναρμονιστεί με τον ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό.
K.T.