Ερευνητές στο University of Otago και στο Ηνωμένο Βασίλειο ανέπτυξαν την πρώτη συσκευή απώλειας βάρους στον κόσμο, με σκοπό, όπως λένε, να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια επιδημία παχυσαρκίας.
Ερευνητές στο University of Otago και στο Ηνωμένο Βασίλειο ανέπτυξαν την πρώτη συσκευή απώλειας βάρους στον κόσμο, με σκοπό, όπως λένε, να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια επιδημία παχυσαρκίας.
Το DentalSlim Diet Control είναι μια συσκευή για το στόμα που τοποθετείται από οδοντίατρο στα πίσω δόντια. Χρησιμοποιεί μαγνητικές συσκευές με ειδικές «κλειδαριές», και…επιτρέπει σε αυτόν που τη φορά να ανοίγει το στόμα του μόνο περίπου 2 χιλιοστά, περιορίζοντάς τον σε διατροφή με υγρά, χωρίς ωστόσο να εμποδίζει την ομιλία και την αναπνοή.
Οι συμμετέχοντες σε δοκιμή έχασαν κατά μέσο όρο 6,36 κιλά σε δύο εβδομάδα, και, όπως ανακοινώθηκε από το University of Otago, ενθαρρύνθηκαν να συνεχίσουν το «ταξίδι» τους.
Ο επικεφαλής ερευνητές, καθηγητής Πολ Μπράντον, λέει ότι η συσκευή αυτή θα είναι ένα αποτελεσματικό, ασφαλές και οικονομικό εργαλείο για τους ανθρώπους που μάχονται κατά της παχυσαρκίας. Τοποθετείται από οδοντίατρο, αυτός που το φορά μπορεί να το βγάλει σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης, και μπορεί να φορεθεί και να βγει επανειλημμένα.
«Το κύριο εμπόδιο στην επιτυχή απώλεια βάρους είναι η συμμόρφωση, και αυτό τους βοηθά να δημιουργήσουν νέες συνήθειες, επιτρέποντάς τους να συμμορφώνονται σε μια δίαιτα χαμηλών θερμιδών για μια περίοδο» είπε ο Μπράντον. «Είναι μια μη επεμβατική, οικονομική και ελκυστική εναλλακτική στις χειρουργικές επεμβάσεις. Πραγματικά, δεν υπάρχουν δυσμενείς παρενέργειες με αυτή τη συσκευή».
Το εργαλείο αυτό, σύμφωνα με τους δημιουργούς του, θα μπορούσε να ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο σε αυτούς που θέλουν να χάσουν βάρος πριν μπορέσουν να υποβληθούν σε επέμβαση, καθώς και για διαβητικούς για τους οποίους η απώλεια βάρους θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα.
Σημειώνεται πως η πρακτική του «κλειδώματος» των σαγονιών είχε γίνει δημοφιλής για ένα διάστημα στη δεκαετία του 1980, ωστόσο εμπειριείχε κινδύνους, καθώς ο εμετός δημιουργούσε κίνδυνο πνιγμού και μετά από 9-12 μήνες οι ασθενείς παρουσίαζαν ουλίτιδα. Επίσης, σε κάποιες περιπτώσεις προέκυπταν ζητήματα διαρκείας με την κίνηση του σαγονιού ενώ άλλοι ανέπτυσσαν προβλήματα ψυχιατρικής φύσης.