Αναστολή έως το φθινόπωρο

Από την έντυπη έκδοση

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Θα πέσουν οι μάσκες στους εξωτερικούς χώρους. Αυτό ήδη συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό. Ιδίως όταν στάζει ζέστη και σχεδόν όλα εξαϋλώνονται μέσα στον καύσωνα. Η σύσταση λιώνει, καθώς το παντοδύναμο θέρος μάς κατακλύζει.

Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο θα πιούμε έστω μια γουλιά από τα νάματά του. Προσεκτικοί και απρόσεκτοι, εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι, στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε. 

Αυτό ήδη συμβαίνει. Κάθεσαι για καφέ σε χώρο ανοικτό, με τόσους γύρω σου, βγάζεις τη μάσκα -που είσαι υποχρεωμένος να φοράς σε δρόμο χωρίς συγχρωτισμό- και δεν ψάχνεσαι για πιστοποιητικό. Εδώ δεν το ζητούν όταν ταξιδεύεις αεροπορικώς από τα νησιά προς τα αεροδρόμια της ηπειρωτικής χώρας (μόνο το αντίστροφο προβλέπεται), θα κάνεις τον ελεγκτή στη χαλαρή ώρα; 

Άλλωστε, τώρα έχουμε έναν πολύ χαμηλό δείκτη Rt 0,74, ενώ έχει εμβολιαστεί πλήρως το 30% του πληθυσμού. 
Δεν είναι αρκετό και το success story στο Ισραήλ με κάλυψη 60% μας υπενθυμίζει ότι ο ιός θέλει κι άλλο ποσοστό για τείχος δυνατό. 

Με βάση τα σημερινά δεδομένα, αν υπάρξει προσέλευση, σε ένα τρίμηνο φαντάζει λογικό να πιάσουμε το 60%-65%. Αναστολή έως το φθινόπωρο, λοιπόν; Οι εμβολιασμένοι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν κινδυνεύουν, δεν υπάρχει σχεδόν καμία πιθανότητα να νοσήσουν σοβαρά. Το 4ο κύμα, για το οποίο μιλούν καθαρά, τους ανεμβολίαστους αφορά. Μέλος της Επιτροπής βάζει μία άλλη παράμετρο, που δεν έχει επαρκώς προβληθεί. Αφορά αυτούς, γιατί έχουν πιθανότητες να νοσήσουν και να νοσηλευτούν, αλλά αφορά και τους εμβολιασμένους, γιατί δεν θα υπάρχει χώρος για τα non covid νοσήματα. 

Πάλι; Έπειτα από ενάμιση χρόνο, θεραπείες, εξετάσεις και χειρουργεία θα βρίσκουν εμπόδια στον δρόμο, ενώ όσοι δεν μπόρεσαν να εμβολιαστούν για ιατρικούς λόγους θα είναι πάντα ευάλωτοι. Και, φυσικά, δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει με τις μεταλλάξεις.  

Ανανεώνουμε γύρους, βάζουμε σε παρένθεση τις απώλειες και περιμένουμε να λήξει η θητεία του καλοκαιριού, διαβάζοντας το τέλος από το «Έγκλημα και τιμωρία», όπου στα πυρετικά όνειρα του Ρασκόλνικοφ ολόκληροι συνοικισμοί, ολάκερες πολιτείες και λαοί, μολύνονταν από μια τρομερή κι ανήκουστη αρρώστια που ερχόταν απ’ τα βάθη της Ασίας, και τρελαίνονταν;

Δεν θα τρελαθούμε, με εφησυχασμό δεν θα μολυνθούμε. Από το φθινόπωρο τα διλήμματα πρακτικής και φιλοσοφικής φύσεως θα ξαναρθούνε.