Η θρυλική σκηνή με τη Μέριλιν Μονρόε στην ταινία του 1955 «Επτά Χρόνια Φαγούρας» με την πρωταγωνίστρια να στέκεται με το λευκό φόρεμά της προσπαθώντας να το συγκρατήσει από τον αέρα που φτάνει από τα έγκατα της πόλης ενώ στέκεται σε έναν αεραγωγό του μετρό είναι για μια από τις διασημότερες σκηνές στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Η θρυλική σκηνή με τη Μέριλιν Μονρόε στην ταινία του 1955 «Επτά Χρόνια Φαγούρας» με την πρωταγωνίστρια να στέκεται με το λευκό φόρεμά της προσπαθώντας να το συγκρατήσει από τον αέρα που φτάνει από τα έγκατα της πόλης ενώ στέκεται σε έναν αεραγωγό του μετρό είναι για μια από τις διασημότερες σκηνές στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Η εικόνα που αποπνέει τη σεξουαλικότητα της Μέριλιν και την ακαταμάχητη γοητεία της, έχει αναπαραχθεί σε εκατομμύρια αφίσες κάρτες, αυτοκόλλητα και στάμπες, έχει γίνει κούκλα Μπάρμπι και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εικόνα του sex symbol. Ωστόσο σήμερα, μετά από μισό και πλέον αιώνα όλα αυτά που εκπροσωπούσε η Μέριλιν και οι άλλες σεξοβόμβες της εποχής της δεν μπορούν να προβάλλονται ως παραδείγματα θηλυκότητας και γυναικείας ταυτότητας.
Έτσι, η εγκατάσταση ενός αγάλματος της Μέριλιν ύψους οκτώ μέτρων έξω από το Μουσείο Τέχνης Παλμ Σπρινγκς στη νότια Καλιφόρνια που αναπαριστά αυτή τη σκηνή με τη Μέριλιν να συγκρατεί το φόρεμά της ενώ φαίνεται το εσώρουχό της, και η αποκάλυψή του, σε μια δημόσια τελετή προκάλεσε αντιδράσεις και τη δυσαρέσκεια πολλών ομάδων πολιτών που με πανό διαδήλωσαν για να διαμαρτυρηθούν για το μήνυμα που περνά το άγαλμα που τιτλοφορείται «Forever Marilyn».
Η συζήτηση για το άγαλμα της Μέριλιν έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες όταν αποφασίστηκε από το Δήμο η μετακίνησή του από ένα πάρκο στην είσοδο του Museum Way στο Παλμ Σπρινγκς, χωρίς την έγκριση των κατοίκων. Οι επικριτές επισημαίνουν, επίσης, ότι το άγαλμα εμποδίζει την πρόσβαση στο αγαπημένο τους πολιτιστικό ίδρυμα. Όμως οι διαμαρτυρόμενοι κάτοικοι δεν πιστεύουν μόνο ότι είναι λάθος η θέση του αγάλματος, αλλά ότι το έργο τέχνης είναι ένα ξεπερασμένο σύμβολο του σεξισμού. Μάλιστα δίπλα στις γυναίκες της πόλης που διαμαρτύρονται βρίσκονται και οι τέσσερις τελευταίοι διευθυντές του Μουσείου που έχουν όλοι αντιταχθεί δημοσίως στην τοποθέτηση του αγάλματος.
«Είναι μια μάχη για την ταυτότητα του Παλμ Σπρινγκς», είπε η Λίζ Άρμστρονγκ, η διευθύντρια του Μουσείου από το 2014 έως το 2018. «Πώς αντιπροσωπεύει αυτήν την πόλη; Αυτή η τοποθέτηση των γιγάντιων οπίσθιων είναι το πρώτο που βλέπει κάποιος φτάνοντας στο Μουσείο, είναι ασέβεια».
Το άγαλμα αντιπροσωπεύει τη σεξουαλική αντικειμενοποίηση μιας εμβληματικής γυναίκας στην εποχή του #MeToo.
Για τη μετακίνηση του αγάλματος έχουν ήδη συγκεντρωθεί 41.000 υπογραφές που αντιδρούν στην άποψη ότι η παρουσία του αγάλματος, που δημιουργήθηκε από τον γλύπτη Seward Johnson το 2011, θα βοηθούσε στην προσέλκυση τουριστών και την αύξηση των εσόδων των τοπικών επιχειρήσεων, μάλιστα υποστηρίζουν ότι και στο προηγούμενο σημείο που ήταν τοποθετημένο έφερε στην πόλη «εκατομμύρια και εκατομμύρια δολάρια σε δημοσιότητα».