Ο Δυτικός Πολιτισμός μέσα από τα μάτια όσων τον βιώνουν υπό συνθήκες αναγκαστικού εκπατρισμού. Αυτός είναι ο πυρήνας της περφόρμανς «How a Place becomes a Person…» που παρουσιάζουν η Μαρίλλη Μαστραντώνη και το ΕΝΤΡΟΠΙΑ Ensemble.
Ο Δυτικός Πολιτισμός μέσα από τα μάτια όσων τον βιώνουν υπό συνθήκες αναγκαστικού εκπατρισμού. Αυτός είναι ο πυρήνας της περφόρμανς «How a Place becomes a Person…» που παρουσιάζουν η Μαρίλλη Μαστραντώνη και το ΕΝΤΡΟΠΙΑ Ensemble. Πρόκειται για παράσταση-αποτέλεσμα του ευρωπαϊκού πρότζεκτ «Intimate Bridges», μιας συνεργασίας με φορείς και καλλιτέχνες από Ιταλία, Αυστρία, Πορτογαλία και Ελλάδα.
Η δραματουργός, σκηνοθέτις και περφόρμερ Μαρίλλη Μαστραντώνη μάς μίλησε με αφορμή την παράσταση που ανεβαίνει στο Communitism (ταράτσα), για τέσσερις μόνο βραδιές, από τις 17 έως τις 20 Ιουνίου, στις 9.30 μ.μ. [Κεραμεικού 28, Μεταξουργείο].
Ετοιμάσατε μία ακόμη θεατρική «παρέμβαση», μέσω της οποίας εξετάζετε ένα ακόμη κοινωνικό-πολιτικό ζήτημα. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτό.
«Το πρότζεκτ “Intimate Bridges” είναι μια Ευρωπαϊκή συνεργασία που επιχειρεί να “γεφυρώσει” με αυθεντικό τρόπο τα κενά και να αμφισβητήσει στερεοτυπικές εικόνες και παρανοήσεις μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων προσφύγων και μεταναστών και των τοπικών κοινοτήτων “υποδοχής”, μέσω κοινών δημιουργικών εργαστηρίων που έχουν ως αποτέλεσμα παραστάσεις “ενδόμυχου” χαρακτήρα σε μη συμβατικούς θεατρικούς χώρους.
Διαρθρώνεται σε τέσσερις άξονες: τις Διακρατικές Συναντήσεις και τις Ανταλλαγές μεταξύ των συνεργαζόμενων φορέων, τα κατά τόπους Εργαστήρια Συν-δημιουργίας που απευθύνονταν σ’ ένα ευρύ κοινό -συμπεριλαμβανομένου του πολυπολιτισμικού στοιχείου της κάθε πόλης, τις κατά τόπους τελικές Παραστάσεις, και, τέλος, το Διεθνές Συνέδριο στην Αθήνα, στις 14 Σεπτεμβρίου 2021, με στόχο την παρουσίαση της μεθοδολογίας και των αποτελεσμάτων του Project στο πλαίσιο των Συμμετοχικών (Participatory) Performing Arts, που διοργανώνεται από την ΕΝΤΡΟΠΙΑ».
Αυτοσχεδιασμός, θέατρο-ντοκουμέντο, καλλιτεχνικά εργαστήρια, συνεργασία με ευρωπαϊκούς φορείς… Παραμένετε πιστή στον τρόπο με τον οποίο «χτίζετε» κάθε καινούρια σας δουλειά. Πώς αποφασίσατε ως δημιουργός να ακολουθήσετε αυτόν τον δρόμο;
«Από την αρχή με ενδιέφερε μια τέτοια κατεύθυνση, γι’ αυτό και έφυγα από την Ελλάδα και αναζήτησα τρόπους και εργαλεία με αυτόν τον προσανατολισμό. Η καλλιτεχνική διαδικασία μού είναι εξίσου σημαντική με το τελικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, θεωρώ πως η θέση του καλλιτέχνη δεν μπορεί παρά να είναι εξωστρεφής στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον του 21ου αιώνα».
Σκεφτήκατε ποτέ να αλλάξετε καλλιτεχνική ρότα;
«Ενδιαφέρομαι κυρίως για ερευνητικά και διεθνή πρότζεκτ που ανατέμνουν επίκαιρα πολιτικοκοινωνικά θέματα, αλλά δεν περιορίζομαι μόνο σ’ αυτά. Κάνω και άλλου τύπου παραστάσεις. Τα ζητούμενα είναι πάντα η ενδιαφέρουσα θεματολογία, η ρηξικέλευθη αισθητική προσέγγιση και οι αξιόλογες συνεργασίες! Αισθάνομαι δημιουργικά καλυμμένη μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, οπότε μάλλον λέω να παραμείνω εκεί. Αν ασχολιόμουνα ποτέ με κάποιο άλλο καλλιτεχνικό πεδίο, αυτό θα ήταν σίγουρα η λογοτεχνία».
Ποιες είναι οι, μέχρι τώρα, πιο καθοριστικές στιγμές της καλλιτεχνικής σας πορείας;
«Νομίζω πως η πιο καθοριστική στιγμή ήταν όταν ίδρυσα το Θέατρο ΕΝΤΡΟΠΙΑ κι άρχισα να κάνω τις δικές μου επιλογές προς την κατεύθυνση που με ενδιέφερε περισσότερο. Μετά, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους…».
Πόσο δυσκόλεψε η COVID-19 την ολοκλήρωση του νέου σας πρότζεκτ και πώς καταφέρατε να υπερνικήσετε τα όποια εμπόδια;
«Σίγουρα δυσκόλεψε τον προγραμματισμό μας που έπρεπε να αναπροσαρμοστεί ξανά και ξανά, μας ανάγκασε να διαμορφώσουμε εκ νέου τον σχεδιασμό μας μέσα από αλλεπάλληλες συνεννοήσεις με την Κομισιόν και τους εταίρους μας, και επέφερε επιπλέον “στρες” στην οργάνωση και την εκτέλεση της παραγωγής. Τα καταφέραμε λόγω της προσήλωσης και της αποφασιστικότητας της ομάδας μας -εξάλλου η ολοκλήρωση του πρότζεκτ ήταν για μας μονόδρομος: τα ευρωπαϊκά πρότζεκτ αναβάλλονται, αλλά δεν ακυρώνονται, τουλάχιστον χωρίς σοβαρές συνέπειες».
Τι εύχεστε να αποκομίσει από την καινούρια περφόρμανς ο θεατής;
«Εύχομαι να αποκομίσει ερωτήματα χρήσιμα στην προσωπική του προσπάθεια να κατανοήσει βαθύτερα τα θέματα που θίγει η παράσταση, καθώς και να οδηγηθεί σε κάποιου είδους αναστοχασμό σε σχέση με δεδομένες απλουστεύσεις και αναντίρρητες “αλήθειες” τόσο πολυεπίπεδων ζητημάτων. Επίσης, ελπίζω να απολαύσει το θέαμα και να “παίξει” διαδρώντας μαζί μας!».
Θα μοιραστείτε μαζί μας μια αγαπημένη σας συνήθεια;
«Λατρεύω να περπατάω στις γειτονιές του κόσμου, να χάνομαι σε στενά ανακαλύπτοντας άγνωστα στέκια, να χαζεύω τις συνήθειες των ανθρώπων και να παρατηρώ τις συμπεριφορές και τις ζωές τους…».
Μια αγωνία σας;
«Να μη συνεχιστεί η ταλαιπωρία με τον κορωνοϊό, που δυσχεραίνει τα μακρινά κι εξωτικά ταξίδια…».
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μαρίλλη Μαστραντώνη, σκηνικά: Luna Al-Mousli, μουσική: Γιώργος Αποστολάκος, Φωτισμοί: Άννα Σμπώκου, χορογραφία: Χλόη Αλιγιάννη. Φωτογραφίες: Γιώργος Αποστολάκος, βοηθός Σκηνοθετη:Κατερίνα Κατάκη.
Παίζουν: Μαρία Κατσιώνη, Δήμητρα Κολοκυθά, Μαρίνα Κονταρίνη, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Γιώργος Μπακαλός.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]