«Γιορτάζουμε σήμερα την απελευθέρωση του Αγρινίου από τον τουρκικό ζυγό. Την κατάληψη του Βραχωρίου, όπως λεγόταν τότε το Αγρίνιο, πανίσχυρο στρατιωτικό κέντρο της Δυτικής Ελλάδας, από μια χούφτα Έλληνες», δήλωσε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου από την πόλη του Αγρινίου, όπου επισκέφτηκε για τις εκδηλώσεις της επετείου απελευθέρωσης της πόλης.
«Γιορτάζουμε σήμερα την απελευθέρωση του Αγρινίου από τον τουρκικό ζυγό. Την κατάληψη του Βραχωρίου, όπως λεγόταν τότε το Αγρίνιο, πανίσχυρο στρατιωτικό κέντρο της Δυτικής Ελλάδας, από μια χούφτα Έλληνες», δήλωσε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου από την πόλη του Αγρινίου, όπου επισκέφτηκε για τις εκδηλώσεις της επετείου απελευθέρωσης της πόλης.
«Τιμάμε τη μνήμη των παράτολμων και γενναίων επαναστατών που δεν δείλιασαν μπροστά στην υπεροπλία του δυνάστη, ούτε πτοήθηκαν από τη φρουριακή μορφή της πόλης, αλλά κατέλυσαν την τυραννία και άνοιξαν τον δρόμο προς την ελευθερία.
Διακόσια χρόνια μετά, η αγάπη τους για την πατρίδα και ο ηρωισμός τους εξακολουθούν να μας εμπνέουν και να μας ενδυναμώνουν», συνέχισε.
Η κυρία Σακελλαροπούλου παρέστη στη δοξολογία στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά.
Αμέσως μετά, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο πεσόντων στην πλατεία Μαρίας Δημάδη και έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Στη συνέχεια μετέβη στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου όπου ανακηρύχθηκε Επίτιμη Δημότης του Δήμου Αγρινίου και της επιδόθηκε το χρυσό κλειδί της πόλης.
Απαντώντας στην προσφώνηση του Δημάρχου Γιώργου Παπαναστασίου είπε τα εξής:
Κύριε Δήμαρχε,
Είμαι χαρούμενη και συγκινημένη που βρίσκομαι σήμερα εδώ, στην επέτειο της απελευθέρωσης του Αγρινίου από τον τουρκικό ζυγό. Την ίδια μέρα που το Βραχώρι, όπως λεγόταν τότε το Αγρίνιο, πανίσχυρο στρατιωτικό κέντρο της Δυτικής Ελλάδας, έπεσε στα χέρια των Ελλήνων, μετά από αιώνες σκλαβιάς. Τιμάμε τη μνήμη των παράτολμων επαναστατών που δεν δείλιασαν μπροστά στην υπεροπλία του δυνάστη, ούτε πτοήθηκαν από τη φρουριακή μορφή της πόλης, αλλά συνδυάζοντας πανουργία και γενναιότητα, τύχη και πολεμική ευφυΐα, κατάφεραν να μπουν στο Βραχώρι και να το κυριεύσουν.
Ο πόθος για την ελευθερία ήταν αυτός που φλόγιζε τις καρδιές τους και όπλιζε το χέρι τους. Κι ας ήταν προσωρινή αυτή η ελευθερία. Η ανακατάληψη όμως της Ρούμελης από τον Κιουταχή δεν θα διαρκέσει, η πόλη θα προσυπογραφεί οριστικά στα σύνορα του ελεύθερου ελληνικού κράτους το 1832 και το Βραχώρι θα ξαναπάρει την αρχαία του ονομασία, Αγρίνιο.
Από τότε, σταδιακά, το Αγρίνιο αναπτύχθηκε κι έφτασε να γίνει, στις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, μια πόλη ζωντανή, δημιουργική, πλούσια. Το μέσον ήταν ο καπνός, το πικρό και χρυσοφόρο βοτάνι, όπως το ονόμασε ένας ντόπιος ποιητής, το προϊόν που απαιτεί πολλά χέρια και σκληρή δουλειά, αλλά ανταποδίδει τον μόχθο. Σκέφτομαι εκείνα τα χρόνια, όταν ολόκληρες οικογένειες δούλευαν στα καπνά, στο φύτεμα, στο αρμάθιασμα, στη διαλογή. Σκέφτομαι τις γυναίκες, καπνοφύτισσες και καπνεργάτριες. Άοκνες συμμέτοχοι σε όλα τα στάδια της καπνοπαραγωγής, δημιούργησαν έναν πολιτισμό εργασίας που σφράγισε με τον απόηχό του τα τραγούδια και τα παραμύθια με τα οποία γαλουχήθηκε η παλιότερη γενιά.
Σκέφτομαι τους πρόσφυγες που μετά τη μικρασιατική συμφορά βρήκαν εδώ μια φιλόξενη πατρίδα και με την εργασία, την καλαισθησία, την πλούσια παράδοσή τους συνέβαλαν τα μέγιστα στην ανάπτυξή της. Φέρνω στον νου μου τον οικοδομικό οργασμό του Μεσοπολέμου, τα καπνομάγαζα και τις καπναποθήκες που ξεφύτρωναν σε κάθε γωνιά, τα υποκαταστήματα των τραπεζών που άνοιγαν το ένα μετά το άλλο, την Δημοτική Αγορά, τα σχολεία, όπως τα Παπαστράτεια Εκπαιδευτήρια, την άνθιση του Τύπου με τις δεκάδες τοπικές εφημερίδες.
Τα ίχνη αυτού του δημιουργικού και οικονομικά εύρωστου παρελθόντος είναι ακόμη εμφανή στο Αγρίνιο, στα λίγα αλλά πανέμορφα νεοκλασικά του κέντρου και στα μεσοπολεμικά κτήρια των Καπναποθηκών Παπαστράτου και Παπαπέτρου, που με την αξιοποίησή τους θα μπορούσαν να αποτελέσουν πολιτισμικό κεφάλαιο για την πόλη.
Το Αγρίνιο, τόπος μόχθου και πνευματικής δημιουργίας, πατρίδα του εισηγητή του συμβολισμού στην Ελλάδα, του κοσμοπολίτη ποιητή και πεζογράφου Κωνσταντίνου Χατζόπουλου, γενέτειρα σημαντικών σύγχρονων καλλιτεχνών όπως ο Χρήστος Καπράλος, ο Χρήστος Μποκόρος, ο Πάνος Χαραλάμπους, ο Χρήστος Γαρουφαλής, μουσικών, όπως ο δεξιοτέχνης και δάσκαλος του σαντουριού Αριστείδης Μόσχος, αλλά και πολλών ακόμη ηθοποιών, συνθετών, συγγραφέων, διεκδικεί σημαντικό ρόλο στη Δυτική Ελλάδα.
Συντηρεί ακόμη το πολιτιστικό αποτύπωμα της εποχής της μεγάλης του άνθισης, αλλά οδεύει προς το μέλλον με όχημα το όραμα της βιώσιμης αστικής ανάπτυξης. Χαίρομαι βλέποντας ότι επεξεργάζεστε, κύριε Δήμαρχε, ένα σχέδιο που αποβλέπει σε μια πόλη φιλική προς το περιβάλλον, πράσινη, ενεργειακά αποδοτική, υιοθετώντας εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης μέσω της ηλεκτροκίνησης, δημιουργώντας έναν δακτύλιο εκτεταμένων πεζοδρομήσεων και φυτεύσεων στο κέντρο της πόλης, φροντίζοντας για τις διευθετήσεις και τις αναπλάσεις των ρεμάτων, και εγκαθιστώντας Περιβαλλοντικό Παρατηρητήριο που παρακολουθεί τις τιμές της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και την στάθμη των υδάτινων πόρων.
Θεωρώ πολύ σημαντική την περιβαλλοντική ευαισθησία την οποία επιδεικνύετε και περιμένω με ενδιαφέρον να δω την στρατηγική που θα υιοθετήσει ο Δήμος για την ανάπτυξη της παραλίμνιας περιοχής της Τριχωνίδας. Είμαι βέβαιη ότι η προσέγγισή σας θα έχει ήπιο χαρακτήρα και θα διαπνέεται από σεβασμό στο ιδιαίτερο φυσικό κάλλος της λίμνης.
Αγαπητοί μου συμπολίτες,
Από σήμερα, είμαι κι εγώ δημότης Αγρινίου, μια από σας. Η τιμή που μου κάνετε σήμερα, μια τέτοια ιστορική ημέρα, είναι μεγάλη και η σκέψη πως συγκαταλέγομαι πλέον και εγώ ανάμεσα στους Αγρινιώτες με γεμίζει χαρά. Σας ευχαριστώ.
Ολοκληρώνοντας την επίσκεψή της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ξεναγήθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη, το Αρχαιολογικό Μουσείο και τη Γλυπτοθήκη Χρήστου Καπράλου.
Παρόντες στην επίσκεψη της κυρίας Σακελλαροπούλου στο Αγρίνιο ήταν o Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Σπήλιος Λιβανός, οι βουλευτές Κώστας Καραγκούνης, Γιώργος Βαρεμένος, Θάνος Μωραΐτης και Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδος Νεκτάριος Φαρμάκης και ο Υποστράτηγος Λεωνίδας Γιοβάνης.