Τα μαθηματικά δεν είναι ένα παιχνίδι συμβόλων. Για κάποιους σίγουρα δεν είναι καν παιχνίδι, αλλά μάλλον ακατάληπτα σαν τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά, γραφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τα μαθηματικά δεν είναι ένα παιχνίδι συμβόλων. Για κάποιους σίγουρα δεν είναι καν παιχνίδι, αλλά μάλλον ακατάληπτα σαν τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά.
Οι αριθμοί και οι μεταξύ τους σχέσεις δεν είναι αφηρημένα στοιχεία. Αυτονομούνται, γίνονται μέθοδος, διαδικασία, για να φέρουν τα πράγματα στο επίπεδο του ανθρώπου, να τα κάνουν μετρήσιμα και διαχειρίσιμα, αλλά δεν συρρικνώνονται σε εργαλεία, δεν εκφυλίζονται σε σημεία.
Ξεφεύγουν από την ευθεία, διευρύνουν τον κόσμο και μας λένε καινούργιες ιστορίες, παρέα με τις λέξεις, τις έννοιες, τις λογικές διασυνδέσεις, τις ερμηνείες και άλλες πολλαπλές διεργασίες.
Ποια ιστορία μάς λένε οι υπουργοί των G7 για έναν παγκόσμιο ελάχιστο φορολογικό συντελεστή τουλάχιστον 15%;
Ποια ιστορία μάς λένε για το δικαίωμα των χωρών να φορολογήσουν ένα συγκεκριμένο μέρος (20%) των κερδών των μεγαλύτερων πολυεθνικών, εκεί όπου παράγονται τα κέρδη;
Είναι δύο ιστορίες, δύο πυλώνες, όπως αποκαλούνται στη γλώσσα των τεχνοκρατών. Ο πρώτος, που είναι κι αυτός που γνωρίζει μεγάλη προβολή, μπορεί να εφαρμοστεί μονομερώς, αλλά προφανώς θα λειτουργήσει καλύτερα, αν αφορά πολλές χώρες, κυρίως αυτές που θεωρούνται φορολογικοί παράδεισοι.
Ο δεύτερος, όμως, για τις «σωστές εταιρείες, που θα πληρώνουν τον σωστό φόρο στα σωστά μέρη», απαιτεί παγκόσμια συμφωνία και αμερικανική νομοθεσία που θα περάσει από το Κογκρέσο.
Mιας κι ο λόγος για τα ψηφιακά, που αποδεικνύονται και τα πιο καυτά, η αρχική υπουργική συμφωνία των G7, όπως λέει ο Πολ Μόναχαν, διευθύνων σύμβουλος του Ιδρύματος Δίκαιου Φόρου, δεν φαίνεται να πιάνει την Αmazon. Κι αυτό γιατί ο φόρος αφορά τις επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν περιθώριο κέρδους τουλάχιστον 10%, ενώ η Amazon έχει 6,3%, όπως αναφέρει ο Guardian, κυρίως γιατί επανεπενδύει μεγάλο ποσοστό των κερδών της.
Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό σ’ αυτό. Το πρόβλημα είναι οι προσδοκίες, οι οποίες πολύ νωρίς απογειώνονται σε διαστημικές εμπειρίες. Το πρόβλημα είναι ότι είδαμε το πρώτο βήμα -αναμφίβολα δυνατό ακόμη και σε επίπεδο συμβολισμών για αναβίωση της διεθνούς συνεργασίας, στέλνοντας μήνυμα κυρίως σε Κίνα, αλλά και Ρωσία ότι οι πλούσιες χώρες της Δύσης έχουν σημασία- και κάποιοι κάνουν προβολές στο νήμα και ήδη μοιράζουν χρήμα.