O Ιταλός κεντρικός τραπεζίτης Ιγνάσιο Βάσκο θύμισε χθες εκείνο που πολλοί προτιμούν να ξεχνούν στην Ευρώπη: Πως η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009 μας δίδαξε -μάλλον με δραματικό τρόπο- ποιοι είναι οι κίνδυνοι όταν τα μέτρα στήριξης αποσύρονται από μια οικονομία πριν καθίσει η «σκόνη» της μεγάλης αντάρας, γραφει η Νικόλ Λειβαδάρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Νικόλ Λειβαδάρη
[email protected]
O Ιταλός κεντρικός τραπεζίτης Ιγνάσιο Βάσκο θύμισε χθες εκείνο που πολλοί προτιμούν να ξεχνούν στην Ευρώπη: Πως η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009 μας δίδαξε -μάλλον με δραματικό τρόπο- ποιοι είναι οι κίνδυνοι όταν τα μέτρα στήριξης αποσύρονται από μια οικονομία πριν καθίσει η «σκόνη» της μεγάλης αντάρας. Και πριν σταθεροποιηθεί η ανάκαμψη. Περίπου τα ίδια είπε και θύμισε και ο Έλληνας κεντρικός τραπεζίτης Γιάννης Στουρνάρας, στη συνέντευξή του στο Reuters την περασμένη εβδομάδα, διαμηνύοντας πως δεν είναι τώρα η ώρα για την επιστροφή στη νομισματική ορθοδοξία και την έναρξη της πολιτικής «εξόδου» - της εξόδου της ΕΚΤ από το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων PEPP.
Αμφότεροι έχουν τους λόγους τους να ανησυχούν. Τα «γεράκια» της ΕΚΤ οδεύουν προς το κρίσιμο Δ.Σ. στις 10 Ιουνίου έτοιμα να απαιτήσουν από τη Λαγκάρντ να σταματήσει να «κόβει» χρήμα στο όνομα της πανδημίας, ή τουλάχιστον να περιορίσει τη φθηνή ρευστότητα. Με μπροστάρη τον Ολλανδό Κλας Νοτ και σιωπηλό «γκουρού» της σκληρής σχολής τον επικεφαλής της Bundesbank Γενς Βάιντμαν, δείχνουν ως πρώτη απειλή για το ευρώ όχι πια την ύφεση, αλλά τον πληθωρισμό. Επικαλούνται το «τσίμπημα» του πληθωρισμού στη Γερμανία -χθες ανακοινώθηκε ότι τον Απρίλιο έφθασε στο 2,4% και σε ρεκόρ διετίας-, ο Βάιντμαν πλειοδοτεί, με την Bundesbank να προβλέπει εκτίναξή του στο 4% και σε ιστορικό ρεκόρ από καταβολής ευρώ, και υποστηρίζουν ότι με την ανάκαμψη να έχει ήδη τροχοδρομήσει η νομισματική στήριξη υπονομεύει πλέον τη νομισματική σταθερότητα. Η πραγματική εικόνα δεν είναι αυτή, ή τουλάχιστον δεν είναι ακριβώς αυτή. Αυτή είναι η μία όψη.
Η άλλη όψη λέει -και το λένε σε όλες τις τελευταίες τους αναλύσεις και το ΔΝΤ, και ο ΟΟΣΑ- πως η ευρωπαϊκή ανάκαμψη είναι εύθραυστη και άνιση. Η Ευρωζώνη θα αναπτυχθεί φέτος με ρυθμό 4,4%, σύμφωνα με τις χθεσινές προβλέψεις του ΟΟΣΑ, την ώρα που η αμερικανική οικονομία θα τρέξει με ρυθμό σχεδόν 7%. Εντός Ευρωζώνης επίσης, οι αποκλίσεις και οι ανισότητες (ξανα)αποκαλύπτονται. Η γερμανική οικονομία συρρικνώθηκε στο πρώτο τρίμηνο κατά 1,7%, στην -εξαρτώμενη και από τον τουρισμό- Πορτογαλία όμως η συρρίκνωση έφθασε στο 3,3%. Και, παρά την «τροχοδρόμηση» της ανάπτυξης που βλέπει ο σκληρός άξονας των τραπεζιτών, το φθηνό χρήμα της ΕΚΤ εξακολουθεί να μη φθάνει στην πραγματική οικονομία. Τον Απρίλιο, με βάση επίσης τα στοιχεία της ΕΚΤ, η μηνιαία ροή δανείων στις επιχειρήσεις της Ευρωζώνης ήταν αρνητική κατά 26,8 δισ. ευρώ.
Όλα αυτά δεν συγκροτούν εικόνα παγιωμένης ανάκαμψης, μετά τη δεύτερη «μεγάλη αντάρα» της δεκαετίας. Συγκροτούν όμως το δομικό και στρατηγικό δίλημμα που θα κληθεί να απαντήσει η ΕΚΤ, με πλήρη γνώση της πρόσφατης ιστορίας, στις 10 Ιουνίου.