Ερευνητές στο University of Central Florida αναπτύσσουν ένα σύστημα προώθησης που θα μπορούσε να επιτρέπει ταχύτητες πτήσης από 6 μέχρι 17 Μαχ (από εξαπλάσιες μέχρι 17πλάσιες αυτής του ήχου- πολυηχητικές, hypersonic ταχύτητες), με πολλές πιθανές εφαρμογές στα εναέρια και διαστημικά ταξίδια.
Ερευνητές στο University of Central Florida αναπτύσσουν ένα σύστημα προώθησης που θα μπορούσε να επιτρέπει ταχύτητες πτήσης από 6 μέχρι 17 Μαχ (από εξαπλάσιες μέχρι 17πλάσιες αυτής του ήχου- πολυηχητικές, hypersonic ταχύτητες), με πολλές πιθανές εφαρμογές στα εναέρια και διαστημικά ταξίδια.
Σε πρόσφατη έρευνά τους, που δημοσιεύτηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences, οι ερευνητές παρουσιάζουν έναν τρόπο σταθεροποίησης της έκρηξης που χρειάζεται για πολυηχητική προώθηση δημιουργώντας έναν ειδικό θάλαμο πολυηχητικών αντιδράσεων για αεριωθούμενους κινητήρες.
«Υπάρχει μια εντεινόμενη διεθνής προσπάθεια για την ανάπτυξη ισχυρών συστημάτων προώθησης για πολυηχητικές και υπερηχητικες πτήσεις, που θα επέτρεπε πτήσεις στην ατμόσφαιρά μας σε πολύ υψηλές ταχύτητες και επίσης αποτελεσματική είσοδο και έξοδο από ατμόσφαιρες πλανητών» είπε ο Καρίμ Αχμέντ, ένας εκ των συντελεστών της έρευνας. «Η ανακάλυψη της σταθεροποίησης μιας έκρηξης- της πιο ισχυρής μορφής έντονης αντίδρασης και έκλυσης ενέργειας- έχει τη δυνατότητα να φέρει επανάσταση στα συστήματα πολυηχητικής προώθησης και ενέργειας».
Το σύστημα αυτό θα μπορούσε να επιτρέπει αεροπορικά ταξίδια σε ταχύτητες Μαχ 6-17, που ξεπερνά τα 7.400- 20.900 χλμ ώρα. Η εν λόγω τεχνολογία «δαμάζει» την ενέργεια ενός λοξού κύματος έκρηξης, που σχηματίζεται μέσω της χρήσης μιας κυρτής ράμπας μέσα στον θάλαμο αντίδρασης για τη δημιουργία ενός ωστικού κύματος για προώθηση που προκαλεί έκρηξη. Αντίθετα με τα περιστρεφόμενα κύματα, τα λοξά κύματα έκρηξης είναι στατικά και σταθερά. Η τεχνολογία αυτή βελτιώνει την αποδοτικότηα ενός κινητήρα έτσι ώστε να παράγεται περισσότερη ενέργεια ενώ χρησιμοποιούνται λιγότερα καύσιμα από τους κινητήρες συμβατικής προώθησης, μειώνοντας έτσι το φορτίο καυσίμου, τα κόστη και τους ρύπους.
Πέρα από τα εναέρια ταξίδια, η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και σε πυραύλους για διαστημικές αποστολές, καθώς θα επέτρεπε μεταφορά λιγότερων καυσίμων και θα μείωνε το βάρος τους.