Επιστροφή στην κανονικότητα με τα... όλα της για Ισραηλινούς και Παλαιστινίους, με την περιοχή να τυλίγεται ξανά στις φλόγες, αμάχους να χάνουν τη ζωή τους και τη διεθνή κοινότητα να μοιράζει νουθεσίες για «αυτοσυγκράτηση», γράφει ο Μωυσής Λίτσης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Επιστροφή στην κανονικότητα με τα... όλα της για Ισραηλινούς και Παλαιστινίους, με την περιοχή να τυλίγεται ξανά στις φλόγες, αμάχους να χάνουν τη ζωή τους και τη διεθνή κοινότητα να μοιράζει νουθεσίες για «αυτοσυγκράτηση»...
Κι όμως το τοπίο έδειχνε να αλλάζει μέχρι πριν από λίγο καιρό, με το Ισραήλ να προχωρά σε αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και να προσεγγίζει τη Σαουδική Αραβία, θυμίζοντας κάτι από την ευφορία της εποχής των συμφωνιών του Όσλο.
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου, που σε προηγούμενες εκλογές προειδοποιούσε για τον κίνδυνο μαζικής προσέλευσης στις κάλπες των Αράβων (Παλαιστινίων) πολιτών του Ισραήλ, επισκεπτόταν τη Ναζαρέτ και συναντιόταν με τον δήμαρχο της πόλης, στο πλαίσιο της εκστρατείας για την επιτυχία του εμβολιασμού και στις αραβικές περιοχές.
Η επιτυχία στις τελευταίες εκλογές στο Ισραήλ του ισλαμιστή Άραβα πολιτικού Μανσούρ Αμπάς δεν φάνηκε να σοκάρει. Αντιθέτως πλήθυναν οι παραινέσεις για μία ενδεχόμενη στήριξη σε μια κυβέρνηση «κεντροαριστερού προσανατολισμού» αν αποτύχαιναν οι προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού από τον Νετανιάχου.
Ούτως ή άλλως ήταν κοινή παραδοχή στις τέσσερις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις πως ο αραβικός πληθυσμός, το 21% του κράτους του Ισραήλ, θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις, συμβάλλοντας προς μια πιθανή μετατόπιση προς μία πιο ειρηνόφιλη πολιτική.
Όλα αυτά εξανεμίστηκαν μέσα στις τελευταίες ημέρες έντασης. Μιας έντασης που απειλεί μάλιστα να ξεφύγει από τα όρια της Λωρίδας της Γάζας και της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, συμπαρασύροντας τις μικτές πόλεις του Ισραήλ, στις οποίες ζουν Άραβες και Εβραίοι.
Με τον Νετανιάχου στριμωγμένο από τη δίκη για διαφθορά, τους ακροδεξιούς εθνικιστές ενισχυμένους και τη χρονίζουσα πολιτική κρίση, η κλιμάκωση της σύγκρουσης φαντάζει δώρο... θεού, προκειμένου να ξεχαστεί η αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια και η αμφισβήτηση του «Μπίμπι», που δεν κόπασε ούτε μία στιγμή κατά τη διάρκεια της πανδημίας και των lockdowns.
Από την άλλη, η αναβολή των προγραμματισμένων παλαιστινιακών εκλογών αποτέλεσε χρυσή ευκαιρία για τη Χαμάς να προβεί σε μία επίδειξη δύναμης με την εκτόξευση ρουκετών κατά ισραηλινών πόλεων.
Όσο το παλαιστινιακό θα παραπέμπεται σε ατέρμονους «οδικούς χάρτες», τόσο η φωτιά που σιγοκαίει τόσα χρόνια θα αναζωπυρώνεται με θύματα πρωτίστως τους απλούς ανθρώπους. Αυτοί είναι άλλωστε οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος στην πολυετή αιματοχυσία.