Την διάσταση μεταξύ λόγων και πράξεων της κυβέρνησης και ειδικότερα του υπουργού Εργασίας Κ. Χατζηδάκη παραθέτει σε εκτενή ανακοίνωσή του το ΜέΡΑ 25 για τα εργασιακά θέματα.
Την διάσταση μεταξύ λόγων και πράξεων της κυβέρνησης και ειδικότερα του υπουργού Εργασίας Κ. Χατζηδάκη παραθέτει σε εκτενή ανακοίνωσή του το ΜέΡΑ 25 για τα εργασιακά θέματα.
Ο κ. Χατζηδάκης, σύμφωνα με την ανακοίνωση μίλησε στο μήνυμά του για την Πρωτομαγιά για «πενθήμερο, 8ωρο, 40 ώρες εργασίας ως κατοχυρωμένα δικαιώματα». Η απάντηση του ΜέΡΑ 25 είναι:
«Στο νομοσχέδιο για τα εργασιακά που απεργάζεται ο κ. Χατζηδάκης, σύμφωνα με τις διαρροές που έχει αφήσει το ίδιο το υπουργείο, παύουν να είναι κατοχυρωμένα δικαιώματα, μέσω του επικοινωνιακά εύηχου, αλλά εργασιακά τοξικού, σχήματος της "Διευθέτησης του Χρόνου Εργασίας" μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου. Στην πράξη, αυτό το σχήμα σημαίνει την κατάργηση του 8ωρου και την εισαγωγή των ατομικών συμβάσεων εργασίας ως παγιωμένη νόρμα. Μάλιστα καρφώνονται από μόνοι τους, καθώς στις διατάξεις που έχουν διαρρεύσει υπάρχει και πρόβλεψη για ακύρωση απόλυσης εργαζομένου που αρνήθηκε να υπογράψει ατομική σύμβαση για διευθέτηση ωραρίου. Φυσικά, η συγκεκριμένη πρόβλεψη συνοδεύεται και από μία άλλη, για τις καταχρηστικές απολύσεις γενικά, η οποία αναφέρει πως ο εργαζόμενος δεν έχει το δικαίωμα της επαναπρόσληψης αν κριθεί η απόλυση του καταχρηστική, αλλά το πολύ μια αυξημένη αποζημίωση, δηλαδή απελευθέρωση των απολύσεων με ένα μικρό χρηματικό πέναλτι για τους εργοδότες».
Στην συνέχεια, το ΜέΡΑ 25 σχολιάζει τοποθέτηση του κ. Χατζηδάκη στο πρωτομαγιάτικο μήνυμά του όπου «μίλησε "για επέκταση και αναβάθμιση των ελέγχων"».
Η απάντηση του ΜέΡΑ 25 είναι:
«Πέραν του γεγονότος πως πριν καν ορκιστεί η νέα Βουλή που προέκυψε μετά τις εκλογές του Ιουλίου 2019, πριν καλά-καλά αναλάβουν οι υπουργοί τα χαρτοφυλάκια, μέσα στις πρώτες δέκα μέρες ανάληψης της εξουσίας, στις 17/7/2019, μέρα ορκωμοσίας της νέας Βουλής, η κυβέρνηση Μητσοτάκη με προεδρικό διάταγμα υποβάθμισε, περαιτέρω, το ΣΕΠΕ! Από Ειδική Γραμματεία με αυτοτέλεια, μετατράπηκε σε μια απλώς άλλη μία υπηρεσία του υπουργείου, που υπάγεται στη Γενική Γραμματεία Εργασίας. Το δε νομοσχέδιο που ετοιμάζει ο κ. Χατζηδάκης δεν κάνει καμία αναφορά στο ΣΕΠΕ και την ενίσχυσή του. Αντιθέτως, εισάγει την Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας ως πανάκεια. Σύμφωνα με τον κ. Χατζηδάκη αλλά και τον πολιτικό του προϊστάμενο, τον κ. Μητσοτάκη, με την Ψηφιακή Κάρτα θα λυθούν όλα τα προβλήματα των εργαζόμενων. Βέβαια, χωρίς εντατικούς ελέγχους, ενίσχυση ουσιαστική του ΣΕΠΕ, η Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας αποτελεί ένα ακόμα επικοινωνιακό τρυκ της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ωφέλιμο μόνο για τους ιδιώτες που θα αναλάβουν να στήσουν το λογισμικό και το hardware, με το αζημίωτο».
Τέλος απαντώντας σε τοποθέτηση του υπουργού Εργασίας ότι «η κυβέρνηση πιστεύει ότι οι εργασιακές σχέσεις πρέπει να ρυθμιστούν και στην Ελλάδα με βάση αυτά που ισχύουν στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης», τονίζει:.
«Καταρχάς ας δούμε ποιες είναι οι προηγμένες χώρες που έχει ως γνώμονα ο υπουργός Εργασίας Χατζηδάκης. Στο νομοσχέδιό του, αυξάνονται οι ώρες υπερωριακής απασχόλησης σε 150 ώρες ετησίως, από 120 που είναι τώρα το μέγιστο. Σε 10 χώρες της Ευρώπης επιτρέπονται ίδιες ή περισσότερες από 150 ώρες υπερωρίας. Είναι οι Σλοβακία, Βουλγαρία, Ελβετία, Κροατία, Λουξεμβούργο, Λιθουανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Πορτογαλία και Σουηδία. Πλην Σουηδίας, Ελβετίας και Λουξεμβούργου που λειτουργούν αποτελεσματικά, δηλαδή προς όφελος των εργαζομένων, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και που υπάρχει ισχυρός συνδικαλισμός, οι υπόλοιπες χώρες έχουν ελαστικοποιήσει σε μεγαλύτερο ή υπερθετικό βαθμό το εργασιακό τους πλαίσιο, ενώ η πορεία του συνδικαλισμού σε αυτές είναι από φθίνουσα μέχρι βαριά νοσούσα».
Το ΜέΡΑ 25 τονίζει ότι «οι εργασιακές σχέσεις δε ρυθμίζονται με υπουργικές αποφάσεις και κυβερνητικά νομοθετήματα. Ρυθμίζονται μέσω των συλλογικών διαπραγματεύσεων, του μοναδικού σχήματος που καθιστά τις δύο μεριές συνομιλητών ισότιμες. Διότι το μεγάλο ζητούμενο των εργασιακών είναι αυτό που αποφεύγει να αναφέρει η κυβέρνηση όπως ο διάβολος το λιβάνι: η διαπραγματευτική ισχύς. Η ισχύς των εργοδοτών είναι δεδομένη. Η ισχύς των εργαζομένων είναι μηδενική σε ατομικό επίπεδο, αλλά αποφασιστική σε συλλογικό. Χωρίς Συλλογικές Διαπραγματεύσεις, όλα τίθενται εν αμφιβόλω, όλα είναι στον αέρα».