Νέα ανατομική μελέτη του T.rex αποκαλύπτει τον μηχανισμό που του επέτρεπε να συντρίβει κυριολεκτικά τα θηράματα του μέσα στο στόμα του.
Από την στιγμή που διαπιστώθηκε η ύπαρξη του αποτελεί το νούμερο ένα αντικείμενο έρευνας των παλαιοντολόγων και όχι μόνο όσον αφορά τον κόσμο των δεινοσαύρων. Δεν θα μπορούσε βέβαια να είναι διαφορετικά αφού ο Τυραννόσαυρος ρεξ ήταν ο μεγαλύτερος και πιο μοχθηρός θηρευτής που πάτησε το πόδι του στην Γη.
Κάθε χρόνο παρουσιάζονται κάποιες μελέτες που αποκαλύπτουν νέα στοιχεία για τα ανατομικά και βιολογικά του χαρακτηριστικά, τις δυνατότητες του, την συμπεριφορά του και τις συνήθειες του. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχουν παρουσιαστεί δύο νέες μελέτες στις οποίες οι ερευνητές αποκάλυψαν την ταχύτητα με την οποία κινούνταν οι Τυραννόσαυροι αλλά και το γεγονός ότι συνήθιζαν να κυνηγούν ομαδικά δημιουργώντας τις πιο τρομακτικές αγέλες ζώων έχουν υπάρξει ποτέ στον πλανήτη.
Κατά την διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου της Αμερικανικής Ένωσης Ανατομίας που διεξάγεται αυτές τις μέρες ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μιζούρι παρουσίασαν μια ακόμη μελέτη για τους T.rex. Η νέα μελέτη αποκαλύπτει τον μηχανισμό που του επέτρεπε να συντρίβει κυριολεκτικά τα θηράματα του μέσα στο στόμα του.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι κάθε δαγκωνιά του T-rex είχε ισχύ 20-57 χιλιάδες Newton, περίπου 2-6 χιλιάδες κιλά. Με μια του δαγκωνιά ο Τυραννόσαυρος δεν σκότωνε απλά το θήραμα που είχε αρπάξει στο στόμα του αλλά κυριολεκτικά το συνέτριβε διαλύοντας εύκολα τα οστά του.
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν αξονικές τομογραφίες σε απολιθώματα του Τυραννόσαυρου αλλά και σύγχρονων ερπετών όπως οι κροκόδειλοι. Στην συνέχεια με βάση τα δεδομένα των τομογραφιών δημιουργήθηκε για πρώτη φορά ένα τρισδιάστατο μοντέλο των σαγονιών των Τ.Rex με την θέση και την λειτουργία των σαγονιών, των οστών, των μαλακών ιστών, των μυών, των τενόντων και όλων των «συστατικών» και της μηχανικής του στόματος του δεινόσαυρου.
Οι προσομοιώσεις αποκάλυψαν το μυστικό του Τυραννόσαυρου που όπως φαίνεται ήταν ότι η κάτω σιαγόνα του δεν ήταν εύκαμπτη όπως πιστευόταν μέχρι σήμερα αλλά άκαμπτη. Σύμφωνα με τους ερευνητές παραμένοντας η κάτω σιαγόνα σταθερή το αποτέλεσμα ήταν το δάγκωμα να είναι πολύ πιο ισχυρό και τελικά συντριπτικό για το θήραμα.
Σύμφωνα με τους ερευνητές η μελέτη τους δεν αποκαλύπτει μόνο νέα στοιχεία για τους Τυραννόσαυρους αλλά μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των αντίστοιχων ανατομικών χαρακτηριστικών στους κροκοδείλους αλλά και σε κάποια είδη πτηνών.