Πριν από κάθε Σύνοδο Κορυφής, η καγκελάριος περνά μισή μέρα στην Μπούντεσταγκ, εξηγώντας τις θέσεις της και ακούγοντας τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων. Να μην πάει στη Βουλή, τα κοινοβουλευτικά καθήκοντα να παραμελεί; Κάτι τέτοιο στη Γερμανία θα ήταν σκάνδαλο.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Πριν από κάθε Σύνοδο Κορυφής, η καγκελάριος περνά μισή μέρα στην Μπούντεσταγκ, εξηγώντας τις θέσεις της και ακούγοντας τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων. Να μην πάει στη Βουλή, τα κοινοβουλευτικά καθήκοντα να παραμελεί; Κάτι τέτοιο στη Γερμανία θα ήταν σκάνδαλο.
Σκάνδαλο είναι, και μάλιστα μεγατόνων, η Wirecard, που αντικατέστησε την τράπεζα Commerzbank στο κλαμπ των 30 ισχυρότερων γερμανικών εταιρειών στον δείκτη DAX τον Σεπτέμβριο του 2018 και κήρυξε πτώχευση το καλοκαίρι του 2020. Δεν μολύνθηκε στην πανδημία. Απάτη ήταν η αιτία και η πολιτική δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη από την τρικυμία.
Χθες, η καγκελάριος παρουσιάστηκε ενώπιον της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής για να δώσει τη δική της εκδοχή.
Την παραμονή, στο «εδώλιο» είχε κάτσει για τουλάχιστον οκτώ ώρες ο κυβερνητικός εταίρος της, υπουργός Οικονομικών, που αρνήθηκε ότι γνώριζε και σε πράξεις δεν προχώρησε. Άγνωστο πόσους έπεισε, καθότι η έννοια της πολιτικής ευθύνης δεν ξέφτισε.
Πώς είναι δυνατόν μια εταιρεία, που θεωρήθηκε γερμανικό success story κι έφτασε να έχει τρελή χρηματιστηριακή αξία, να έχει μια «μαύρη τρύπα» 1,9 δισ. ευρώ στα ταμεία;
Κάτω από τη μύτη της εταιρείας ορκωτών λογιστών EY, της εποπτείας χρηματοοικονομικού τομέα Bafin, της ομοσπονδιακής τράπεζας, υπουργείων, παραγόντων, διαδρόμων, ακόμη και της καγκελαρίας, που προσπάθησε κατά την επίσκεψή της τον Σεπτέμβριο του 2019 στην Κίνα να στρώσει δρόμο στην Wirecard με ρόδα και κρίνα, ενώ ήδη δημοσιεύματα και επενδυτές έκαναν λόγο για ύποπτες συναλλαγές.
Η καγκελάριος, που δεν έχει να αντιμετωπίσει και τη βάσανο της φθινοπωρινής κάλπης, ισχυρίστηκε ότι δεν είχε ιδέα για την απάτη και έμαθε τα μαντάτα λίγο πριν να «σκάσει» η εταιρεία, την οποία θεωρεί σωστό που διαφήμισε στο Πεκίνο, καθώς «εκείνη την εποχή, αφορούσε τη βελτίωση της πρόσβασης στην κινεζική αγορά».
Το θέμα δεν είναι ότι κάτι σάπιο υπήρχε στο βασίλειο της Wirecard, αλλά ότι υπάρχει κάτι σάπιο στη βασιλεία της αγοράς. «Δεν θέλω να ξέρω τι κάνεις, αρκεί να μη χάνεις». Πώς το λέει ο ομογενής short seller Τζιμ Χάνος; «Ζούμε στη χρυσή εποχή της απάτης» και οι ρυθμιστικές αρχές - οικονομικοί αρχαιολόγοι «θα σου πουν ποιο ήταν το πρόβλημα, όταν καταρρεύσει η εταιρεία». Αφού πρώτα εναντίον των δημοσιογράφων, που ερευνούν, στραφούν. Τόσο hard με την Wirecard.