Περισσότερες από μισό εκατομμύριο δόσεις εμβολίων κατά του κορονοϊού θα παραδώσει στα Δυτικά Βαλκάνια η Ε.Ε., προκειμένου, όπως διαβάζουμε στο πρακτορείο Reuters, «να βοηθηθούν οι φτωχοί γείτονες και να αντιμετωπιστεί η πρόκληση της κινεζικής και ρωσικής επιρροής», γράφει ο Μωυσής Λίτσης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Περισσότερες από μισό εκατομμύριο δόσεις εμβολίων κατά του κορονοϊού θα παραδώσει στα Δυτικά Βαλκάνια η Ε.Ε., προκειμένου, όπως διαβάζουμε στο πρακτορείο Reuters, «να βοηθηθούν οι φτωχοί γείτονες και να αντιμετωπιστεί η πρόκληση της κινεζικής και ρωσικής επιρροής».
«Με αυτή την πρωτοβουλία δείχνουμε πως δεν αφήνουμε την περιοχή πίσω» δήλωσε ο Αυστριακός υπουργός Εξωτερικών Αλεξάντερ Σάλενμπεργκ. Η Σερβία, μία από τις κυριότερες χώρες των δυτικών Βαλκανίων που προμηθεύεται το ρωσικό και κινεζικό εμβόλιο -το πρώτο μάλιστα έχει αρχίσει να παράγεται στη γειτονική μας χώρα-, συγκαταλέγεται σήμερα μεταξύ αυτών με το υψηλότερο ποσοστό εμβολιασμού στην Ευρώπη. Τα εμβόλια δεν είναι το μοναδικό όπλο που φαίνεται να εντάσσεται σε ένα παιχνίδι ολοένα και μεγαλύτερων ανταγωνισμών, σε μία περίοδο που οι σχέσεις Ε.Ε. και γενικότερα της Δύσης με τη Ρωσία πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Η Ε.Ε. αποφάσισε προχθές να ενισχύσει την επιρροή της στην περιοχή Ινδίας - Ειρηνικού, χρησιμοποιώντας τομείς από την ασφάλεια μέχρι και την υγεία για να προστατεύσει τα συμφέροντά της και να αντιδράσει στην αυξανόμενη ισχύ της Κίνας, παρά τις διαβεβαιώσεις πως η στρατηγική αυτή δεν στρέφεται κατά του Πεκίνου.
Αν και η Κίνα δεν αναφέρεται λεπτομερώς στη στρατηγική της Ε.Ε., η γλώσσα που χρησιμοποιείται φανερώνει υποστήριξη στην προσέγγιση του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν έναντι της Κίνας, εν μέσω ανησυχιών ότι το Πεκίνο επιδιώκει τεχνολογικό και στρατιωτικό εκσυγχρονισμό, ο οποίος απειλεί τη Δύση και τους εμπορικούς εταίρους της στην Ασία.
Τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα χρησιμοποιούνται ως όπλο στον διπλωματικό πόλεμο κατά της αυξανόμενης ρωσικής και κινεζικής επιρροής. Όχι πως δεν υπάρχει ζήτημα δημοκρατικών και άλλων ελευθεριών σε Κίνα και Ρωσία. Δεν θυμόμαστε, ωστόσο, για παράδειγμα, οι σημερινοί επικριτές του Πεκίνου να έχουν δείξει ανάλογη ευαισθησία στο παρελθόν, όταν οι αυτοκτονίες στην κινεζική Foxconn το 2013 αναδείκνυαν το πρόβλημα των συνθηκών εργασίας στις επιχειρήσεις υπεργολάβους για λογαριασμό γνωστών πολυεθνικών στην Κίνα.
Δυστυχώς, τα εμβόλια -αντί να ενώνουν απέναντι στην κοινή απειλή που είναι η πανδημία του κορονοϊού και μάλιστα σε έναν ολοένα πιο αλληλοεξαρτώμενο κόσμο λόγω των μετακινήσεων και του τουρισμού- γίνονται αντικείμενο πολιτικών σκοπιμοτήτων και μοχλός διπλωματικής επιρροής.