Ένας ανεκδιήγητος κομπάρσος ινδικής καταγωγής, που στα γυρίσματα μιας ταινίας ανατινάζει ένα πανάκριβο σκηνικό, εξορίζεται από τον χολιγουντιανό παράδεισο. Από λάθος, όμως, βρίσκεται καλεσμένος στο πάρτι του παραγωγού και δεν θα αφήσει, άθελά του, τίποτα όρθιο. Με τη βοήθεια ενός μεθυσμένου σερβιτόρου και ενός ελέφαντα, γραφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ένας ανεκδιήγητος κομπάρσος ινδικής καταγωγής, που στα γυρίσματα μιας ταινίας ανατινάζει ένα πανάκριβο σκηνικό, εξορίζεται από τον χολιγουντιανό παράδεισο. Από λάθος, όμως, βρίσκεται καλεσμένος στο πάρτι του παραγωγού και δεν θα αφήσει, άθελά του, τίποτα όρθιο. Με τη βοήθεια ενός μεθυσμένου σερβιτόρου και ενός ελέφαντα.
Είναι τρελός ο πρωταγωνιστής-κινούμενη καταστροφή, που υποδύεται ο Πίτερ Σέλερς, ή είναι ένας κόσμος θεοπάλαβης επίφασης;
Είναι τρελοί οι νέοι που μαζεύονται στις πλατείες, και δεν λογαριάζουν ούτε μέτρα, ούτε πανδημίες, ή το χάος δεν μπορεί πια να κρυφτεί; Είναι τρελοί οι νέοι, που από κομπάρσοι, έγιναν πρωταγωνιστές «αντικοινωνικοί, εγωιστές, χυδαίοι» ή η εμπιστοσύνη έχει χαθεί;
Ναι, ξέρω, είναι το χάσμα των γενεών, η «κουλτούρα της ανευθυνότητας», την οποία ανακαλύψαμε με τόση φυσικότητα, η αδιαφορία, καθώς για μια μερίδα έχει σημασία η ικανοποίηση της άμεσης επιθυμίας, αναντίστοιχη με ό,τι συμβαίνει στα νοσοκομεία, η ατομική ευθύνη-πασπαρτού αιτία για όλα τα στραβά στη διαχείριση της πανδημίας, η ψυχολογική επιβάρυνση, η «κανονικότητα» των κρουσμάτων, των διασωληνωμένων και των θανάτων, η οικονομική ξηρασία, η μετάθεση του τέλους της περιπέτειας, «τα τελευταία πόδια από το μίλι», που βγάζει πόδια και δεν πληρώνει διόδια.
Η βύθιση στο ανορθολογικό είναι ισχυρή, αλλά σε αντίθεση με την ταινία γέλιο δεν βγάζει η συρραφή. Από γκάφες, αντιφάσεις και προφάσεις.
Η πλατεία είναι γεμάτη, τα σκουπίδια δείχνουν κάτι, που δεν το λες γιορτή, λες υπάρχει μία ανομολόγητη επιλογή: «Εδώ όπου φτάσαμε, όποιος μπορεί ας σωθεί».
Μέσα - έξω, μπρος - πίσω, τη μια Κυριακή κυνηγητό στα παγκάκια, την άλλη αποσυμπίεση με κρατική ευλογία, τη μία «εκτονωθείτε», την άλλη «συγκρατηθείτε», τη μία η αστυνομία παρεμβαίνει -αναίτια- στην πλατεία, την άλλη «δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κοινωνική συνείδηση», ενώ η παρουσία της «θα μπορούσε να οδηγήσει σε επεισόδια και ακόμη μεγαλύτερη διασπορά».
Οι έλεγχοι περιορίζονται, γιατί αυτές είναι οι πολιτικές και επιχειρησιακές εντολές. Όπως πριν ήταν άλλες. Οι έλεγχοι εξαφανίζονται, γιατί αρχίζει άλλο πάρτι. Η τουριστική περίοδος.