Είναι πολύ ωραία η ιδέα της διαφάνειας, αλλά κάποτε μένει ιδέα. Για παράδειγμα, ιδέα δεν έχουμε ποιοι σελέμπριτις και ανθυποσελέμπριτις, δημοσιογράφοι, εκδότες, δικαστικοί, πρώην και νυν βουλευτές, επιχειρηματίες, και πόσοι άλλοι εξυπηρετούνται από αστυνομικούς, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Είναι πολύ ωραία η ιδέα της διαφάνειας, αλλά κάποτε μένει ιδέα. Για παράδειγμα, ιδέα δεν έχουμε ποιοι σελέμπριτις και ανθυποσελέμπριτις, δημοσιογράφοι, εκδότες, δικαστικοί, πρώην και νυν βουλευτές, επιχειρηματίες, και πόσοι άλλοι εξυπηρετούνται από αστυνομικούς.
Ιδέα δεν έχουμε με ποια κριτήρια παρέχεται αυτή η εξυπηρέτηση, με δαπάνη που μας βαρύνει. Γιατί να προσλαμβάνονται χιλιάδες νέοι αστυνομικοί, όταν όχι μόνο έχουμε ρεκόρ αστυνομικών αναλογικά με τον πληθυσμό, αλλά και αρκετοί είναι αποσπασμένοι στη φύλαξη «επίσημων και ευπαθών στόχων»;
Κάποιος τρόπος θα υπάρχει ώστε και να έχουμε πρόσβαση σε στοιχεία, έστω ανά κατηγορία, και να μην «επηρεάζεται η τρωτότητα του συστήματος ασφαλείας», όπως είχε αναφέρει στη μη απάντησή του ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη τον Μάρτιο του 2020 κατά τη διάρκεια του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Αυτές τις ημέρες μάθαμε ότι δόθηκε εντολή να παύσει η φύλαξη τηλεπαρουσιαστή στην οικία του, να αρθεί η φρουρά τεσσάρων ανδρών και να επιστραφούν και δύο υπηρεσιακά οχήματα που έπαιρνε εναλλάξ. Μάθαμε ότι αποσύρεται η φύλαξη, η οποία σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. στις 24 Μαρτίου «δεν υπήρχε».
Κοίτα να δεις που στο υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ. παίζουν στα δάχτυλα την κβαντική φυσική, όπου τα «σώματα» μπορούν να βρίσκονται σε πολλές καταστάσεις, μέχρις ότου εμείς προσδιορίσουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Κοίτα να δεις που η γάτα του Σρέντιγκερ έχει και αστυνομική εκδοχή.
Περίεργη σιωπή. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και χρόνια διαβάζουμε και ακούμε διαμαρτυρίες για τη φύλαξη «υψηλών» προσώπων με υψηλό κόστος, καθώς και πληρώνουμε αστυνομικούς για να προστατεύουν ιδιώτες -κάποιοι εκ των οποίων δεν το δικαιούνται ή έχουν την οικονομική δυνατότητα να φροντίσουν για τη φύλαξή τους-, και αυτοί οι αστυνομικοί λείπουν από άλλες υπηρεσίες.
Ακούμε και διαβάζουμε, αλλά ιδέα δεν έχουμε πόσοι και γιατί. Ακούμε κάθε νέο υπουργό να υπόσχεται εξορθολογισμό. Όμως στον πηγαιμό μάλλον συναντά τον πελατειασμό και γίνεται ο γνωστός σωσμός. «Αστυνομικοί που ανακαλούνται σε μάχιμες θέσεις είτε δεν αναλαμβάνουν καν τα νέα τους καθήκοντα είτε ως διά μαγείας επανέρχονται σε λίγες εβδομάδες σε θέση φύλαξης, συχνά μάλιστα του ιδίου προσώπου. Κάτι σαν μόνιμες ορντινάντσες δηλαδή». Γίνονται ακόμη αυτά τα παλαιοκομματικά;