Το πράσινό της μπορεί να χάνεται ανάμεσα στα τσιμέντα της όταν την κοιτά κάποιος από ψηλά, ωστόσο η θέα στον ορίζοντα μας δίνει μια αίσθηση ελευθερίας, που τόσο έχουμε ανάγκη αυτή την εποχή.
Τον τελευταίο χρόνο, με την πανδημία και τα απανωτά lockdown, λίγο-πολύ όσοι βρισκόμαστε στην Αθήνα νιώσαμε ότι η πόλη μας «καταπίνει». Ψάξαμε απεγνωσμένα να έρθουμε σε επαφή με λίγο πράσινο, να περπατήσουμε σε ένα πάρκο, να μυρίσουμε το αλάτι της θάλασσας, να ξεφύγουμε από τις τσιμεντένιες γειτονιές και να δούμε λίγο παραπάνω μπλε. Με τα μέτρα να σκληραίνουν και να γίνονται ακόμη πιο περιοριστικά για το επόμενο διάστημα, προσπαθούμε να αποστασιοποιηθούμε από την κατάσταση, να κοιτάξουμε την πόλη από ψηλά, μέσα από τον φακό του sooc και του Γιώργου Βιτσαρά και να πάρουμε μια ανάσα. Πλασματική μεν, ασφαλέστερη δε.