Το Spitfire θεωρήθηκε ένα από τα πλέον εμβληματικά αεροσκάφη όλων των εποχών και έδρασε στα περισσότερα μέτωπα του Β' Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου από τη δυτική Ευρώπη, τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική και τη Σοβιετική Ένωση, έως την Άπω Ανατολή και τον Νότιο Ειρηνικό, και τ’ όνομά του συνδέθηκε άρρηκτα με τη συμμαχική νίκη ενάντια στον Ναζισμό.
Το Spitfire θεωρήθηκε ένα από τα πλέον εμβληματικά αεροσκάφη όλων των εποχών και έδρασε στα περισσότερα μέτωπα του Β' Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου από τη δυτική Ευρώπη, τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική και τη Σοβιετική Ένωση, έως την Άπω Ανατολή και τον Νότιο Ειρηνικό, και τ’ όνομά του συνδέθηκε άρρηκτα με τη συμμαχική νίκη ενάντια στον Ναζισμό.
Υπήρξε το μοναδικό πολεμικό αεροσκάφος που διατηρήθηκε στην παραγωγή πριν, κατά και μετά τον πόλεμο. Κατασκευάστηκαν συνολικά 20.341 Spitfire, ενώ ξεπέρασαν τις 20 οι διαφορετικές εκδόσεις του, χωρίς να συμπεριλάβει κανείς τις τροποποιήσεις που έγιναν εκτός εργοστασίου. Αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο μαχητικό αεροσκάφος από τους πιλότους που το πέταξαν σε επιχειρήσεις για την αξιοπιστία του ως υπέρτατο αναχαιτιστικό καταδιωκτικό, αλλά και τις αδρές σχεδιαστικές γραμμές του με τις ελλειπτικές πτέρυγές του.
«Το Spitfire, είναι σαν ένα καθαρόαιμο (άλογο) κούρσας, ελαφρύ, γρήγορο, ευέλικτο και πάνω απ' όλα, όμορφο», έχει τονίσει παλαιότερα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πτέραρχος Κωνσταντίνος Χατζηλάκος, ένας από τους τελευταίους εν ζωή βετεράνους αεροπόρους της Μέσης Ανατολής, που προσγειώθηκε μ’ ένα τέτοιο αεροσκάφος στην απελευθερωμένη από τους Ναζί Αθήνα τον Νοέμβριο του 1944. Στις 5 Μαρτίου συμπληρώθηκαν 85 χρόνια από την πρώτη δοκιμαστική πτήση του πρωτότυπου Spitfire K5054 από το Χαμσάιρ της νοτιοανατολικής Αγγλίας.
Ένας θρύλος γεννιέται…
Το Spitfire «πνευματικό παιδί» του ιδιοφυούς Βρετανού αεροναυπηγού Ρέτζιναλντ Τζ. Μίτσελ, αρχισχεδιαστή της κατασκευάστριας εταιρείας Supermarine είχε αγωνιστικές καταβολές, από την εποχή που η εταιρεία κατασκεύαζε αγωνιστικά υδροπλάνα υψηλών ταχυτήτων τη δεκαετία του 1930.
Όταν στις 5 Μαρτίου 1936, ο δοκιμαστής πιλότος της Supermarine Ματ Σάμερς έτοιμος ν’ απογειωθεί έκλεινε την καλύπτρα από το πιλοτήριο του πρωτοτύπου Spitfire «τύπου 300», το οποίο είχε δίφυλλη ξύλινη έλικα και έναν κινητήρα Ρολς-Ρόις Μέρλιν 750 ίππων, δεν μπορούσε να φανταστεί πως με την ιστορική του αυτή πτήση θα ήταν ουσιαστικά ο πρώτος των «Λίγων», δηλαδή των πιλότων που υπερασπίστηκαν τέσσερα χρόνια αργότερα το Ηνωμένο Βασίλειο με τέτοια αεροσκάφη από τις επιδρομές της Λουφτβάφε και απέτρεψαν την γερμανική εισβολή.
Η αρχική σχεδίαση έκανε λόγο μόνο για τέσσερα πολυβόλα, αντί των οκτώ που εξοπλίστηκε αργότερα, επειδή απλά υπήρχε έλλειψη πολυβόλων λίγο πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όμως η επιμονή ενός αξιωματικού-συμβούλου της RAF του Φρεντ Χιλ, που με την 13χρονη κόρη του Χέιζελ, η οποία ήταν ιδιοφυία στα μαθηματικά, απέδειξαν με βάση πολύπλοκους αλγόριθμους, πως το νέο υπέρ-καταδιωκτικό έπρεπε να εξοπλιστεί με οκτώ πολυβόλα, ικανά να ρίχνουν το λιγότερο 1000 σφαίρες το λεπτό εάν ήθελαν να έχουν ένα αεροσκάφος δίωξης ανώτερο των μαχητικών της εποχής.
Τον Σεπτέμβριο του 1937, το K5054 σχεδιάστηκε να φέρει οκτώ πολυβόλα Μπράουνιγκ των 0.303 ιντσών και ήταν έτοιμο για βιομηχανική παραγωγή.
Από τον 20ό στον 21ο αιώνα
Από τα 20.000 και πλέον Spitfire που κατασκευάστηκαν για τις ανάγκες του πολέμου από το 1938 έως και το 1948, σήμερα διασώζονται μόνο 240, από τα οποία 60 περίπου βρίσκονται σε πτήσιμη κατάσταση.
Ένα από αυτά είναι και το ελληνικό Spitfire MJ755, που ανακατασκευάστηκε πρόσφατα στο Μπίγκιν Χιλ της Μεγάλης Βρετανίας για λογαριασμό της Πολεμικής Αεροπορίας, και αναμένεται να επιστρέψει στην Ελλάδα με τη λήξη της καραντίνας, προκειμένου να συμμετέχει με τις πτήσεις του σε ιστορικές επετείους και άλλες εκδηλώσεις.
Υπάρχουν και άλλα 70, που κοσμούν μουσεία και ιδιωτικές συλλογές σε όλο τον κόσμο ως στατικά εκθέματα, ενώ άλλα 110 βρίσκονται αποθηκευμένα περιμένοντας την ανακατασκευή τους.