Κατά τα τελευταία 25 χρόνια αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει πολλούς εξωπλανήτες από βράχο, πάγους και αέρια, χάρη στην κατασκευή αστρονομικών εργαλείων ειδικά σχεδιασμένων για αναζητήσεις πλανητών. Επίσης, χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό διαφορετικών τεχνολογιών παρατήρησης, ήταν σε θέση να διαπιστώσουν έναν μεγάλο αριθμό μαζών, μεγεθών και ως εκ τούτου πυκνοτήτων πλανητών, κάτι που βοηθά στον υπολογισμό της σύστασής τους και αυξάνοντας συνολικά τον αριθμό των πλανητών που έχουν εντοπιστεί εκτός του ηλιακού συστήματος. Ωστόσο, η μελέτη των ατμοσφαιρών των βραχωδών πλανητών, που θα καθιστούσε δυνατή την πλήρη καταγραφή των εξωπλανητών που είναι παρόμοιοι με τη Γη, είναι πολύ δύσκολη με τα υπάρχοντα όργανα.
Κατά τα τελευταία 25 χρόνια αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει πολλούς εξωπλανήτες από βράχο, πάγους και αέρια, χάρη στην κατασκευή αστρονομικών εργαλείων ειδικά σχεδιασμένων για αναζητήσεις πλανητών. Επίσης, χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό διαφορετικών τεχνολογιών παρατήρησης, ήταν σε θέση να διαπιστώσουν έναν μεγάλο αριθμό μαζών, μεγεθών και ως εκ τούτου πυκνοτήτων πλανητών, κάτι που βοηθά στον υπολογισμό της σύστασής τους και αυξάνοντας συνολικά τον αριθμό των πλανητών που έχουν εντοπιστεί εκτός του ηλιακού συστήματος. Ωστόσο, η μελέτη των ατμοσφαιρών των βραχωδών πλανητών, που θα καθιστούσε δυνατή την πλήρη καταγραφή των εξωπλανητών που είναι παρόμοιοι με τη Γη, είναι πολύ δύσκολη με τα υπάρχοντα όργανα.
Αστρονόμοι στο CARMENES (Calar Alto high- Resolution search for M dwarfs with Exoearths with Near-infrared and optical échelle Spectrographs), κοινοπραξία στην οποία συμμετέχει το IAC (Instituto de Astrofisica de Canarias) δημοσίευσαν μια μελέτη της οποίας ηγήθηκε ο Τρίφον Τριφόνοφ, αστρονόμος στο γερμανικό Ινστιτούτο Αστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Χαϊδελβέργη σχετικά με την ανακάλυψη μιας θερμής «σούπερ-Γης» σε τροχιά γύρω από τον κοντινό κόκκινο νάνο, Gliese 486, σε απόσταση 26 ετών φωτός από τον ήλιο μας.
Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής δημοσιεύτηκαν στο Science. Ο πλανήτης ονομάστηκε Gliese 486b και θεωρείται ότι έχει μάζα 2,8 φορές αυτή της Γης, αν και είναι μόλις 30% μεγαλύτερος. «Υπολογίζοντας τη μέση πυκνότητά του από τις μετρήσεις μάζας και ακτίνας, συμπεραίνουμε πως η σύνθεση είναι παρόμοια με αυτήν της Αφροδίτης ή της Γης, που έχουν μεταλλικούς πυρήνες στο εσωτερικό τους» εξηγεί ο Ενρίκ Παλέ, ερευνητής του IAC και ένας εκ των συντελεστών της έρευνας.
Ο Gliese 486b πραγματοποιεί μια περιστροφή γύρω από το άστρο του κάθε 1,5 ημέρες, σε μια απόσταση 2,5 εκατ. χιλιομέτρων. Αν και είναι πολύ κοντά στο άστρο του, ο πλανήτης πιθανώς έχει διατηρήσει μέρος της αρχικής του ατμόσφαιρας (σημειώνεται ότι το άστρο αυτό είναι πολύ ψυχρότερο από τον ήλιο μας) οπότε είναι ένας καλός υποψήφιος για παρατήρηση με μεγαλύτερη λεπτομέρεια από την επόμενη γενιά τηλεσκοπίων- επίγειων και διαστημικών.
Για τον Τριφόνοφ, «το γεγονός πως αυτός ο πλανήτης είναι τόσο κοντά στον ήλιο είναι συναρπαστικό επειδή θα είναι δυνατόν να μελετηθεί με μεγαλύτερη λεπτομέρεια χρησιμοποιώντας ισχυρά τηλεσκόπια όπως το επερχόμενο James Webb Space Telescope και το ELT (Extremely Large Telescope)».