Κούραση, απογοήτευση και απαισιοδοξία. Αυτά τα συναισθήματα κυριαρχούν σε ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, που εδώ και μήνες ζει ένα παρατεταμένο lockdown. Αδιαμφισβήτητα οι αντοχές εξαντλούνται και πυκνώνουν τα φαινόμενα «απειθαρχίας», καθώς οι δύο κρίσιμες εβδομάδες... αντικαθίστανται από δύο εξίσου κρίσιμες, γράφει η Κατερίνα Κοκκαλιάρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
Κούραση, απογοήτευση και απαισιοδοξία. Αυτά τα συναισθήματα κυριαρχούν σε ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, που εδώ και μήνες ζει ένα παρατεταμένο lockdown. Αδιαμφισβήτητα οι αντοχές εξαντλούνται και πυκνώνουν τα φαινόμενα «απειθαρχίας», καθώς οι δύο κρίσιμες εβδομάδες... αντικαθίστανται από δύο εξίσου κρίσιμες.
Ωστόσο, η δικαιολογημένη αυτή κόπωση δεν πρέπει να αποτελέσει την αιτία για να πάνε χαμένες οι θυσίες ενός ολόκληρου χρόνου. Η έλευση του εμβολίου δείχνει την έξοδο από το τούνελ, έστω κι αν αυτό δεν γίνεται με την επιθυμητή ταχύτητα. Ο στόχος είναι τα άτομα άνω των 60 ετών να έχουν εμβολιαστεί μέσα στην άνοιξη, κάτι που θα δυναμώσει το τείχος προστασίας απέναντι στον ιό και θα μειώσει την πίεση στο σύστημα υγείας.
Μέχρι τότε απαιτείται υπομονή και ψυχραιμία, καθώς είναι εμφανές πως το τελευταίο lockdown δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα και η πανδημία δεν έχει τιθασευτεί. Η περαιτέρω στήριξη του συστήματος υγείας είναι απαραίτητη και είναι θετικό το ότι στην πολιτική σκηνή έχει ανοίξει δυναμικά αυτή η συζήτηση. Άλλωστε, η συνεχιζόμενη αύξηση του αριθμού των διασωληνωμένων δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό.
Παράλληλα χρειάζεται να μπουν σε εφαρμογή «έξυπνες λύσεις», που θα επιτρέπουν σε επόμενη φάση ένα σταδιακό άνοιγμα της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας χωρίς να επιδεινωθούν περαιτέρω τα επιδημιολογικά δεδομένα. Δεν είναι δυνατόν τα καταστήματα να μείνουν με κατεβασμένα ρολά για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ θα πρέπει να χτυπήσει ξανά κουδούνι στα σχολεία.
Η εξίσωση για το πώς θα επιτευχθεί αυτό το «άνοιγμα» είναι δύσκολη, όταν η χώρα μέτρησε χθες 2.353 καταγεγραμμένα κρούσματα. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρξει μια οριακή έστω βελτίωση της κατάστασης, που θα δώσει το «φιλί της ζωής» στο σύστημα υγείας το οποίο δέχεται ασφυκτικές πιέσεις.
Επομένως είναι απαραίτητη η αυστηρότερη τήρηση των μέτρων, έστω κι αν η κόπωση είναι πλέον εμφανής σε ένα μεγάλο μέρος των πολιτών. Είναι κρίμα λίγο πριν από τη γραμμή του τερματισμού να πάει χαμένη όλη η προσπάθεια.