Ο Ομπάμα ανέλαβε την εξουσία εκμεταλλευόμενος πραγματικό κύμα προσδοκιών, που βασίστηκαν στην πεποίθηση ότι ήταν ένας ηγέτης ικανός να υπερκεράσει τον φυλετικό, κομματικό και ιδεολογικό διχασμό της χώρας του, που θα λειτουργούσε ως συνδετικός κρίκος μετά τη γεμάτη διχόνοια προεδρία του Τζορτζ Μπους. Έτσι τουλάχιστον περιέγραφε το 2008 την κατάσταση ο Τύπος στις ΗΠΑ, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο Ομπάμα ανέλαβε την εξουσία εκμεταλλευόμενος πραγματικό κύμα προσδοκιών, που βασίστηκαν στην πεποίθηση ότι ήταν ένας ηγέτης ικανός να υπερκεράσει τον φυλετικό, κομματικό και ιδεολογικό διχασμό της χώρας του, που θα λειτουργούσε ως συνδετικός κρίκος μετά τη γεμάτη διχόνοια προεδρία του Τζορτζ Μπους. Έτσι τουλάχιστον περιέγραφε το 2008 την κατάσταση ο Τύπος στις ΗΠΑ.
Ο Ομπάμα ήταν πιο προσγειωμένος. Προτού εκλεγεί, στο βιβλίο του «Τολμώ να Ελπίζω» (εκδ. Πόλις) περιέγραφε τον εαυτό του ως «λευκή οθόνη, πάνω στην οποία οι άνθρωποι διάφορων πολιτικών πεποιθήσεων μπορούν να προβάλουν τις δικές τους απόψεις», ενώ πρόσθετε: «Είμαι καταδικασμένος να απογοητεύσω ορισμένους -αν όχι όλους- από αυτούς».
Ο αντιπρόεδρός του, που ανέλαβε την Τετάρτη τα ηνία των ΗΠΑ, δεν είναι λευκή οθόνη. Σαράντα εννιά χρόνια στην πολιτική μετρά. Το 2006, μάλιστα, επί προεδρίας Μπους, ψήφισε υπέρ του νόμου περί ασφαλούς φράκτη, ο οποίος προέβλεπε τη δημιουργία εκατοντάδων επιπλέον μιλίων περιφράξεων κατά μήκος των συνόρων μεταξύ Μεξικού και Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ υποστήριξε και τον πόλεμο στο Ιράκ, όταν ήταν πρόεδρος της επιτροπής της Γερουσίας για τις εξωτερικές σχέσεις. Σαράντα εννιά χρόνια στην πολιτική μετρά, αλλά παρ’ όλα αυτά αρκετοί απ’ ό,τι διαβάζω προβάλλουν πάνω του δικές τους απόψεις. Είναι καταδικασμένος, λοιπόν, να απογοητεύσει;
Εξαρτάται από τις προσδοκίες. Οι μεγάλες προσδοκίες οδηγούν και σε μεγάλες απογοητεύσεις. Οι Ευρωπαίοι που κάηκαν στον χυλό -την απρόβλεπτη και συχνά ανερμάτιστη πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ- το γιαούρτι φυσούν.
Ενδεικτικές οι δηλώσεις του προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων στο Ευρωκοινοβούλιο, Ντέιβιντ Μακάλιστερ. «Οι δυσκολίες δεν θα εξαφανιστούν εν μια νυκτί. Παραδοσιακά οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ δεν είναι λιγότερο υπέρ του προστατευτισμού... Είναι απαραίτητο επειγόντως να μπορέσουμε να έρθουμε ξανά κοντά σε θέματα εμπορικής πολιτικής και να επιλύσουμε διαφορές σχετικά με αμφιλεγόμενους δασμούς ή κρατικές επιδοτήσεις». Το μόνο που έχει κάνει μέχρι στιγμής ο Τζο Μπάιντεν ήταν να ανακοινώσει πως θα επανεξετάσει τους ισχύοντες δασμούς.
Ο Μπάιντεν, όπως κάθε «κανονικός» αιρετός, μάλλον δεν θα εκπληρώσει τις προσδοκίες των υμνητών του, ούτε και θα αποδειχθεί τόσο κακός, όσο θέλει να τον παρουσιάζει το ποσοστό των Ρεπουμπλικάνων που δεν πιστεύει ότι εξελέγη νομίμως.
Χρειάζεται χρόνο για να αντιμετωπίσει το χάος στο εσωτερικό. Το εξωτερικό μπορεί να περιμένει. Εκτός εάν...