Στην καταβολή μισθών υπερημερίας σε πρώην εργαζομένη υποχρεώθηκε εταιρεία που με αίτησή της στον Αρειο Πάγο ζητούσε την αναίρεση σχετικής απόφασης του Εφετείου Αθηνών.
Η απολυμένη δικαιώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο το οποίο απέρριψε την αίτηση της εταιρείας για αναίρεση απόφασης του Εφετείου Αθηνών, με την οποία είχαν επιδικασθεί μισθοί υπερημερίας στην απολυμένη.
Η απόλυση της εργαζομένης είχε κριθεί από τα δικαστήρια άκυρη, καθώς ήταν παράνομη. Η απολυμένη προσέφυγε εκ νέου στη Δικαιοσύνη διεκδικώντας από τον πρώην εργοδότη της μισθούς υπερημερίας για όσο διάστημα (1.1.2001 - 11.3.2003) αναζητούσε εργασία και δεν έβρισκε.
Ο ¶ρειος Πάγος έκρινε ότι οι παρανόμως απολυθέντες για να μην δικαιούνται μισθούς υπερημερίας απαιτείται να έχουν δείξει «δόλια και κακόβουλη αποφυγή της απασχόλησής τους». Στην συγκεκριμένη περίπτωση το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι η αδυναμία της απολυθείσας υπαλλήλου να βρει νέα εργασία δεν οφειλόταν σε κακοβουλία της, αλλά σε λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή της.
Κατόπιν αυτών η εταιρεία υποχρεούται να καταβάλλει τους μισθούς υπερημερίας που διεκδικούσε η απολυθείσα υπάλληλος.