Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Πετοσφαιριστών (ΠΑΣΑΠ) ζητεί, μέσω ανοιχτής επιστολής που απευθύνεται σε κέθε θεσμικό φορέα, άμεση επανέναρξη της αγωνιστικής δραστηριότητας στο ελληνικό βόλεϊ.
Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Πετοσφαιριστών (ΠΑΣΑΠ) ζητεί, μέσω ανοιχτής επιστολής που απευθύνεται σε κέθε θεσμικό φορέα, άμεση επανέναρξη της αγωνιστικής δραστηριότητας στο ελληνικό βόλεϊ.
«Η αθλητική μας ζωή είναι ορισμένου χρόνου, ελάχιστων απολαβών και πλέον την έχετε βάλει σε αναστολή ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ» υπογραμμίζεται, ενώ επισημαίνεται πως «αν πεθάνει ο αθλητισμός, θα πεθάνει η κοινωνία».
Στην ανοιχτή επιστολή του, ο ΠΑΣΑΠ κάνει λόγο για διαχωρισμό εκ μέρους της Πολιτείας ως προς τις αθλητικές αναστολές: «Είναι απολύτως κατανοητό ότι δε μπορούσατε να μην "ανοίξετε" τη Super League 1, γιατί η οικονομική και πολιτική ζημιά θα ήταν δυσβάσταχτη. Κατανοούμε ότι το ίδιο πράξατε και με την Basket League, γιατί εγκαίρως πίεσε. Είναι σαφές ότι δε γίνεται να ανοίξετε τα πάντα, δεν είμαστε παράφρονες, ούτε ζούμε σε άλλον πλανήτη. Αντιλαμβανόμαστε, όμως, ότι όπου φτωχός κι η μοίρα του».
Όσο για το δια ταύτα; «Ζητάμε με όλη τη δύναμη της φωνής μας να μπούμε άμεσα σε διαδικασία επανέναρξης με όποιες προσθήκες κρίνετε σε όσα σας έχουν προταθεί από τις αρμόδιες αρχές του αθλήματος μας. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ. Η αθλητική μας ζωή είναι ορισμένου χρόνου, ελάχιστων απολαβών και πλέον την έχετε βάλει σε αναστολή ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ».
Και συνεχίζει η επιστολή: «Δεν επιθυμούμε ούτε να σκοτώσουμε κανέναν, ούτε να αυτοκτονήσουμε μεταφέροντας τον ιό. Απαιτούμε όμως να επιβιώσουμε. Κι εμείς και το άθλημά μας. Θέλουμε χρονοδιάγραμμα και επανεκκίνηση επανεκτιμώντας όλα τα δεδομένα. Εμείς θα τηρήσουμε όσα ζητήσετε. Μην αφήνετε το βόλεϊ να πεθάνει (σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο) επειδή απλώς δεν έχουμε διοικητικά εξίσου δυνατή φωνή και επιρροή με άλλους».
Επίσης, ο ΠΑΣΑΠ απευθύνεται στη Λίγκα και στην ΕΟΠΕ, ζητώντας να συμπορευθούν για να δώσουν μαζί τη λύση, «θωρακίζοντας τους όρους διεξαγωγής των πρωταθλημάτων μας, ξαναβάζοντας με κανόνες άνδρες, γυναίκες, εθνικές ομάδες και ηλικιακά κλιμάκια στο γήπεδο. Σταδιακά και με πρόγραμμα».
Όπως αναφέρεται «εμείς δεν έχουμε καν σωματική επαφή. Είμαστε λιγότεροι. Πιο ελεγχόμενοι. Αν δεν κινητοποιηθούμε, αν δεν οργανωθούμε, αν δεν τους πείσουμε, θα τελειώσουμε. Όλοι μαζί, ελάτε να δουλέψουμε. Το μελημά σας δε γίνεται πια να είναι τα λεφτά που θα πάνε στα σωματεία. Ο αγώνας δεν είναι προεκλογικός. Είναι αγώνας επιβίωσης».