Πολλές πιθανές θεραπείες για τη νόσο COVID19 βρίσκονται σε διάφορες φάσης της κλινικής έρευνας αυτή τη στιγμή σε διεθνές επίπεδο. Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες η αντιμετώπιση της νόσου COVID19 απαιτεί ποικίλες προσεγγίσεις οι οποίες μπορεί να είναι διαφορετικές στο κάθε στάδιο εξέλιξης της νόσου. Το τελικό πρότυπο της θεραπείας μπορεί να είναι πολύπλευρο και να βασίζεται σε φάρμακα από διάφορες κατηγορίες.
Της Ανθή Αγγελοπούλου
Πολλές πιθανές θεραπείες για τη νόσο COVID19 βρίσκονται σε διάφορες φάσης της κλινικής έρευνας αυτή τη στιγμή σε διεθνές επίπεδο. Ωστόσο, σύμφωνα με τους επιστήμονες η αντιμετώπιση της νόσου COVID19 απαιτεί ποικίλες προσεγγίσεις οι οποίες μπορεί να είναι διαφορετικές στο κάθε στάδιο εξέλιξης της νόσου. Το τελικό πρότυπο της θεραπείας μπορεί να είναι πολύπλευρο και να βασίζεται σε φάρμακα από διάφορες κατηγορίες.
Για παράδειγμα, το εμβόλιο σε ένα υγειές άτομο πριν από τη μόλυνση με τον SARS-CoV-2, είναι μία ουσία που ομοιάζει με τον ιό εισάγεται στο σώμα για να διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα και να αναπτύξει τα δικά του αντισώματα κατά του ιού (συχνά μία αδρανοποιημένη μορφή ή τμήματα του πραγματικού ιού), μία διαδικασία γνωστή ως ενεργή ανοσοποίηση. Αυτή η «διέγερση» του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί να το βοηθήσει στην αναγνώριση και την καλύτερη ανταπόκριση του αργότερα όταν το άτομο μολυνθεί από τον ιό.
Σε μία πρόσφατη διάγνωση μέτρια έως σοβαρής νόσου COVID19 χρησιμοποιούνται αντισώματα, τα οποία είναι σχεδιασμένα να εξουδετερώνουν τον ιό στον ανθρώπινο οργανισμό. Συνδέονται στον ιό και τον εμποδίζουν να αναπαραχθεί και να εξαπλωθεί στο σώμα. Τα αντισώματα επίσης βοηθούν στην απομάκρυνση του ιού από το σώμα. Αυτή είναι μια θεραπεία που είναι πιο αποτελεσματική εάν χορηγηθεί πριν ο ασθενής εμφανίσει σοβαρά συμπτώματα.
Το πλάσμα, είναι θεραπεία προέρχεται από ασθενείς που νόσησαν από τη νόσο COVID-19 και ανάρρωσαν χωρίς ιατρική παρέμβαση. Το πλάσμα των ασθενών αυτών συλλέγεται σε μία προσπάθεια να βρεθούν αντισώματα που μπορούν να εξουδετερώσουν τον ιό σε νέους ασθενείς, παρόμοια με τα εξουδετερωτικά αντισώματα.
Οι αντι-ιικοί παράγοντες αφορούν τους νοσηλευόμενους ασθενείς. Μετά την είσοδο του SARS-CoV-2 στον οργανισμό και τη μόλυνση των κυττάρων, τα αντιιικά φάρμακα μπορεί να αποτρέψουν την αναπαραγωγή και την εξάπλωση του ιού. Η διακοπή ή η επιβράδυνση της ανάπτυξης των ιών μπορεί να επιτρέψει στο ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού να απομακρύνει τον ιό και να μειώσει τη βαρύτητα των συμπτωμάτων.
Τέλος, τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα επίσης αφορούν τους νοσηλευόμενους ασθενείς. Στη νόσο COVID-19, η αυξημένη σοβαρότητα της νόσου μπορεί να σχετίζεται με μία υπερφλεγμονώδη κατάσταση. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορεί να μειώσουν την υπερβολική φλεγμονώδη ανταπόκριση και τις επιπλοκές που αυτή μπορεί να προκαλέσει.