Ένα νέο είδος χώματος που δημιούργησαν μηχανικοί στο The University of Texas at Austin μπορεί να τραβά νερό από τον αέρα και να το διανέμει στα φυτά, εν δυνάμει μεγαλώνοντας τον χάρτη της καλλιεργήσιμης γης ανά τον πλανήτη ώστε να μπορεί να συμπεριλάβει και αφιλόξενες περιοχές- και μειώνοντας παράλληλα τη χρήση του νερού στη γεωργία.
Ένα νέο είδος χώματος που δημιούργησαν μηχανικοί στο The University of Texas at Austin μπορεί να τραβά νερό από τον αέρα και να το διανέμει στα φυτά, εν δυνάμει μεγαλώνοντας τον χάρτη της καλλιεργήσιμης γης ανά τον πλανήτη ώστε να μπορεί να συμπεριλάβει και αφιλόξενες περιοχές- και μειώνοντας παράλληλα τη χρήση του νερού στη γεωργία.
H σχετική έρευνα δημοσιεύτηκε στο ACS Materials Letters. Το σύστημα ατμοσφαιρικής άρδευσης της ομάδας χρησιμοποιεί εξαιρετικά απορροφητικά τζελ για τη συλλογή νερού από τον αέρα. Όταν το έδαφος θερμαίνεται σε μια συγκεκριμένη θερμοκρασία, τα τζελ απελευθερώνουν το νερό, καθιστώντας το διαθέσιμο στα φυτά. Όταν το έδαφος διανέμει νερό, μέρος του επιστρέφει στον αέρα, αυξάνοντας την υγρασία και διευκολύνοντας τη συνέχιση του κύκλου.
Κάθε γραμμάριο εδάφους μπορεί να τραβά περίπου 3,4 γραμμάρια νερού. Ανάλογα με τις καλλιέργειες, 0,1 με 1 κιλό εδάφους μπορεί να παρέχει επαρκές νερό για την άρδευση περίπου ενός τετραγωνικού μέτρου καλλιεργήσιμης έκτασης. Τα τζελ στο έδαφος τραβούν νερό από τον αέρα κατά τη διάρκεια ψυχρότερων, πιο υγρών περιόδων τη νύχτα. Η ηλιακή θερμότητα την ημέρα ενεργοποιεί τα τζελ που περιέχουν το νερό, έτσι ώστε τα περιεχόμενά τους να απελευθερώνονται.
Η ομάδα πραγματοποίησε πειράματα στη σκεπή του Engineering Teaching Center του Cockrell School στο UT Austin για να δοκιμάσουν το νερό. Όπως διαπιστώθηκε, το έδαφος με το υδροτζέλ μπορούσε να διατηρεί το νερό καλύτερα από τα αμμώδη εδάφη που βρίσκονται σε ξηρές περιοχές, και χρειάστηκε λιγότερο νερό για την καλλιέργεια των φυτών. Κατά τη διάρκεια ενός πειράματος τεσσάρων εβδομάδων, η ομάδα ανακάλυψε πως το έδαφός του διατηρούσε περίπου το 40% της ποσότητας του νερού με το οποίο είχε αρχίσει. Αντίθετα, το αμμώδες έδαφος είχε μόνο 20% του νερού που είχε μείνει μετά από μόλις μια εβδομάδα.
Σε ένα άλλο πείραμα, η ομάδα φύτεψε ραπανάκια και στα δύο είδη εδάφους. Τα ραπανάκια στο έδαφος με υδροτζέλ επέζησαν σε μια περίοδο 14 ημερών χωρίς άρδευση, πέρα από έναν αρχικό γύρο για να διασφαλιστεί πως τα φυτά θα «έπιαναν». Τα ραπανάκια στο αμμώδες έδαφος ποτίζονταν αρκετές φορές τις πρώτες τέσσερις ημέρες του πειράματος. Κανένα από αυτά που ήταν εκεί δεν επέζησε πάνω από δύο ημέρες μετά την αρχική περίοδο άρδευσης.