Κόσμος
Τρίτη, 14 Αυγούστου 2007 16:04

«Η Ουάσιγκτον δεν πρέπει να εγκαταλείψει το Ιράκ, όπως έκανε με το Βιετνάμ»

Τα αμερικανικά στρατεύματα θα παραμείνουν σε Ιράκ και Αφγανιστάν για μακρό χρονικό διάστημα, αναφέρει σε άρθρο του στο περιοδικό «Foreign Affairs, ο Ρούντολφ Τζουλιάνι, ένας -και κατά πολλούς ο επικρατέστερος- από τους υποψηφίους για το χρίσμα του ρεπουμπλικανικού κόμματος στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2008.

«Είναι βέβαιο ότι τα στρατεύματα των ΗΠΑ θα εξακολουθούν να πολεμούν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, όταν ο νέος πρόεδρος αναλάβει καθήκοντα», γράφει ο Τζουλιάνι, δίνοντας το περίγραμμα της εξωτερικής του πολιτικής σε περίπτωση νίκης του στις εκλογές.

Παράλληλα προειδοποιεί ότι «η Ουάσιγκτον πρέπει να αποφύγει αυτό που συνέβη στο Βιετνάμ, όπου η αποχώρηση των ΗΠΑ οδήγησε στη γενοκτονία της Καμπότζης, μία ενισχυμένη επεκτατική Σοβιετική Ένωση και μία ασθενέστερη Αμερική», ενώ υπογραμμίζει ότι «οι συνέπειες της εγκατάλειψης του Ιράκ θα είναι χειρότερες».

Εξάλλου ο ρεπουμπλικανός υποψήφιος τάχθηκε υπέρ της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και εκτός Ευρώπης, με κριτήρια την καλή διακυβέρνηση, τη στρατιωτική ετοιμότητα και την παγκόσμια υπευθυνότητα, για να αντιμετωπιστούν οι παγκόσμιες απειλές, όπως η τρομοκρατία.

Ο Ρούντολφ Τζουλιάνι εμφανίζεται επίσης αρνητικός στο ενδεχόμενο δημιουργίας ενός παλαιστινιακού κράτους, προοπτική που υποστηρίζει η κυβέρνηση Μπους. Όπως διευκρινίζει μία τέτοια εξέλιξη «δεν είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ, την ώρα που απειλούνται από ισλαμιστές τρομοκράτες, να βοηθήσουν τη δημιουργία ενός ακόμη κράτους που θα βοηθά την τρομοκρατία».

«Οι διαπραγματεύσεις (που προωθεί η κυβέρνηση Μπους) αναδεικνύουν τα ίδια ζητήματα ξανά και ξανά», γράφει ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης τονίζοντας ότι οι πιέσεις που άσκησε η κυβέρνηση για εκλογές στα παλαιστινιακά εδάφη, οδήγησαν σε κυβέρνηση της Χαμάς.

Ο ρεπουμπλικάνος υποψήφιος δεν αποκλείει συνομιλίες ακόμη και με εχθρικές προς τις ΗΠΑ κυβερνήσεις, εξαιρώντας όμως όσες έχουν ως στόχο την καταστροφή των ΗΠΑ και δεν τηρούν τις συμφωνίες τους, όπως για παράδειγμα το Ιράν που, όπως λέει, επιτίθεται στο διεθνές σύστημα από την επανάσταση του 1979.

«Αυτό δεν το λέω για να πω ότι οι συνομιλίες με το Ιράν δεν θα έχουν αποτέλεσμα. Θα μπορούσαν να έχουν αν πηγαίναμε σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων από ισχυρή θέση, ξέροντας τι θέλουμε», καταλήγει Ρ. Τζουλιάνι.