Νόμιζα ότι δεν θα υπάρχει μεγάλη όρεξη να κρατήσουν οι χοροί. Νόμιζα ότι και λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας δεν θα υπήρχε έστω και προσωρινή έκρηξη κεφιού. Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπαίνουν σε κουτάκια και οι αντιδράσεις τους δεν ταξινομούνται σε συρταράκια. Το πρωί της Πέμπτης ουρές εκατοντάδων μέτρων στο Άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Νέα Παραλία για rapid test κορονοϊού, και τη νύχτα γλέντι στα Λαδάδικα. Δεν είναι δύο κόσμοι, είναι πολλοί. Καθείς και ο κόσμος του, καθείς και ο δρόμος του, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Νόμιζα ότι δεν θα υπάρχει μεγάλη όρεξη να κρατήσουν οι χοροί. Νόμιζα ότι και λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας δεν θα υπήρχε έστω και προσωρινή έκρηξη κεφιού. Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπαίνουν σε κουτάκια και οι αντιδράσεις τους δεν ταξινομούνται σε συρταράκια. Το πρωί της Πέμπτης ουρές εκατοντάδων μέτρων στο Άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Νέα Παραλία για rapid test κορονοϊού, και τη νύχτα γλέντι στα Λαδάδικα. Δεν είναι δύο κόσμοι, είναι πολλοί. Καθείς και ο κόσμος του, καθείς και ο δρόμος του.
Το πρωί στην ουρά -παραμονή της καραντίνας τι εξυπηρετούσαν τα τεστ;- και το βράδυ στη χαρά, για τη γιορτή του lockdown.
Το πρωί 252 θετικοί στα δωρεάν τεστ του ΕΟΔΥ, με τον δείκτη θετικότητας στο συγκεκριμένο δείγμα των 3.402 στο 7,41%, και το βράδυ γλέντι «μέχρι το επόμενο αδέλφια». Ας βγάλει η εισαγγελική παραγγελία άκρη με τα κέφια.
Ο νους ταξιδεύει σε άλλα ντέρτια, που για μερικούς ήταν μοιραία. Το μακρινό 1518 στο Στρασβούργο, κόσμος πέθαινε στο χορό. Κυριολεκτικά. Εκεί, όπως έχουν καταγραφεί τα γεγονότα, η κ. Troffea βγήκε από το σπίτι, σταμάτησε κάπου στον δρόμο, κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο και άρχισε να χορεύει. Δεν ακουγόταν μουσική και δεν έδειχνε κανένα σημάδι ευχαρίστησης, καθώς τα πόδια της κινούνταν ασταμάτητα κάτω από τη φούστα της. Χόρευε για έξι συνεχόμενες ημέρες. Κάθε τόσο, έπεφτε εξαντλημένη και, μόλις συνερχόταν, συνέχιζε τον εκστατικό χορό της, με φιγούρες και φιοριτούρες.
Μέσα σε λίγες μέρες, γύρω στους 30 ανθρώπους έσερναν ένα ανεξήγητο ασταμάτητο γαϊτανάκι. Μέσα σε έναν μήνα, πάνω από 400 ακολούθησαν. Η χορευτική πανούκλα, όπως ονομάστηκε το φαινόμενο, άρχισε να εξαπλώνεται σε όλη την πόλη. Κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει τον χορό τους που, σιγά σιγά, οδηγούσε τον έναν μετά τον άλλον στον θάνατο.
Πιθανές ερμηνείες; Από μαζική υστερία -μαρτυρίες κάνουν λόγο για σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης στην περιοχή- και θρησκευτική τελετουργία μέχρι δηλητηρίαση από έναν ψυχοτρόπο μύκητα -κάτι σαν LSD- που αναπτύσσεται στο σιτάρι.
Θα ήταν γελοίο κάποιος να συναγάγει από τα προηγούμενα ότι επιχειρείται συσχετισμός ενός ή πολλών πάρτι καραντίνας στην Ελλάδα ή τη Γερμανία -ναι, έγιναν και εκεί- με τη μεσαιωνική αξιοπερίεργη επιδημία.
Θα ήταν γελοίο, αλλά οι οριακές καταστάσεις δεν είναι αστείο.