Το θωρακισμένο καταδρομικό «Γεώργιος Αβέρωφ», γνωστό ως «Θωρηκτό Αβέρωφ», είναι ιστορικό πλοίο της νεότερης Ελλάδας.
Το θωρακισμένο καταδρομικό «Γεώργιος Αβέρωφ», γνωστό ως «Θωρηκτό Αβέρωφ», είναι ιστορικό πλοίο της νεότερης Ελλάδας.
Το «Γ. Αβέρωφ» ήταν ακριβές αντίγραφο του ιταλικού θωρακισμένου καταδρομικού «Pisa» που είχε ναυπηγηθεί το 1907 με βάση σχέδιο του ναυπηγού Ιωσήφ Ορλάντο.
Ναυπηγήθηκε στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908-1911 και εντάχθηκε στο Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό.
Το πλοίο έλαβε μέρος στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο ως ναυαρχίδα του Στόλου, υπό τον Υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη. Κυβερνήτης του πλοίου ήταν ο Πλοίαρχος Σοφοκλής Δούσμανης.
Το «Αβέρωφ» συμμετείχε στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στις ναυμαχίες της Έλλης (3 Δεκεμβρίου 1912) και της Λήμνου (5 Ιανουαρίου 1913), ενάντια στον Οθωμανικό Στόλο.
Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, λόγω της παλαιότητάς του το ΓΕΝ σχεδίαζε να το βυθίσει προκειμένου να μην περιέλθει στα χέρια του εχθρού, ωστόσο στο φρόνημα των ελληνικών πληρωμάτων, η αναχώρηση των εναπομεινάντων πλοίων του στόλου στην Αλεξάνδρεια ήταν αδιανόητο να γίνει χωρίς την ασφαλή συντροφιά του «Θωρηκτού Αβέρωφ. Κατά τη διάρκεια του πολέμου το θωρηκτό έκανε περιπολίες στον Ινδικό Ωκεανό.
Κατά την αναχώρηση 12 Οκτωβρίου 1944 για την Ελλάδα στο Θωρηκτό Αβέρωφ το γενικό συμμαχικό αρχηγείο του έδωσε τον τίτλο του «ξίφους της Mεσογείου» για τις υπηρεσίες του.
Το 1984 το Πολεμικό Ναυτικό αποφάσισε να το μετατρέψει σε πλωτό μουσείο, μεταφέροντάς του στο Φάληρο.
Με πληροφορίες από Averof.mil.gr, Wikipedia