Η μία μετά την άλλη οι χώρες της Ευρώπης προχωρούν σε νέα αυστηρά περιοριστικά μέτρα, που επικεντρώνονται κυρίως στην απαγόρευση της νυχτερινής κυκλοφορίας και στο κλείσιμο των μπαρ και των εστιατορίων, γράφει ο Μωυσής Λίτσης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Η μία μετά την άλλη οι χώρες της Ευρώπης προχωρούν σε νέα αυστηρά περιοριστικά μέτρα, που επικεντρώνονται κυρίως στην απαγόρευση της νυχτερινής κυκλοφορίας και στο κλείσιμο των μπαρ και των εστιατορίων. Η πρόβλεψη για έξαρση της πανδημίας καθώς κινούμαστε προς τον χειμώνα επαληθεύεται. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακοίνωσε πάνω από 42 εκατ. κρούσματα διεθνώς, με 1,4 εκατ. θανάτους μέχρι στιγμής. Ο αριθμός των ημερήσιων κρουσμάτων ξεπέρασε την Παρασκευή το όριο των 500.000 και οι θάνατοι διεθνώς ξεπέρασαν επί τέσσερις συνεχόμενες ημέρες τους 6.000. Στη χώρα μας, παρά τον καλύτερο καιρό, η κατάσταση επιδεινώνεται, με τον αριθμό των ημερήσιων κρουσμάτων να απειλεί να φθάσει σε τετραψήφιο αριθμό.
Παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις προς τις χώρες να «οχυρωθούν» μετά την άρση του πρώτου lockdown, προκειμένου να αντιμετωπίσουν με καλύτερους όρους το κακό, τίποτα ουσιαστικό δεν έγινε. Οι χρόνιες περικοπές αποδυνάμωσαν τα δημόσια συστήματα υγείας στο όνομα της δημοσιονομικής εξυγίανσης, χωρίς να υπάρξει η αναγκαία αναπλήρωση έστω και την ύστατη στιγμή, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες ανάγκες περίθαλψης, ελέγχων και γενικότερης αντιμετώπισης που προκαλεί η πανδημία.
Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ δεν χάνει ευκαιρία να κουνά το δάκτυλο σε χώρες όπως η Ελλάδα, μη και ξεφύγει από τον «κορσέ» της δημοσιονομικής πειθαρχίας, την ώρα που οικονομία και κοινωνία στενάζουν υπό το βάρος της υγειονομικής κρίσης. Οι πολίτες ανταποκρίθηκαν και με το παραπάνω στα αρχικά lockdown, παρά το τεράστιο οικονομικό, κοινωνικό και ψυχικό κόστος, ελπίζοντας ότι παράλληλα με τον περιορισμό της πανδημίας οι αρχές θα εξοπλίζονταν καλύτερα προκειμένου να αντιμετωπίσουν το δεύτερο κύμα που ούτως ή άλλως θα ‘ρχόταν.
Πόσες φορές ειδικά στη χώρα μας δεν είχε τονιστεί η αδυναμία των δημόσιων μέσων μεταφοράς να αντεπεξέλθουν, λόγω έλλειψης επαρκούς προσωπικού και διαθέσιμων οχημάτων ή συρμών, στις νέες ανάγκες που επέβαλε ο Covid-19; Ποιος δεν θυμάται τις εικόνες συνωστισμού στα λεωφορεία στις παραλιακές γραμμές το καλοκαίρι;
Ποιος δεν θυμάται την ατυχή επιλογή του «μεγάλου περιπάτου» όταν προτεραιότητα της δημοτικής αρχής έπρεπε να είναι η προετοιμασία για το δεύτερο κύμα; Ποιος ξεχνά τις παροτρύνσεις των ειδικών για μείωση του αριθμού των μαθητών στα σχολεία;
Ας ελπίσουμε αυτή τη φορά να γίνουμε σοφότεροι και οι προτεραιότητες να αλλάξουν όταν όλα θα έχουν τελειώσει.