Σε μια φιλική συγκέντρωση, προ ετών, ένας εκ της ομήγυρης, μας αποκαλύπτει ότι μπήκε στον ν. Κατσέλη. Εκπλαγήκαμε όλοι και αρκετοί οργιστήκαμε, καθώς γνωρίζαμε ότι δεν ανήκε στους οικονομικά αδύναμους, αφού είχε και μεγάλη ακίνητη περιουσία και καταθέσεις. Φυσικά δεν πρόκειται για μοναδική περίπτωση, αλλά είναι χιλιάδες εκείνοι που είτε έχουν εξασφαλίσει προστασία για την κύρια κατοικία τους, είτε η υπόθεσή τους εκκρεμεί για αρκετά χρόνια στα δικαστήρια και μέχρι τότε έχουν ασυλία έναντι των τραπεζών, γράφει ο Πάνος Φ. Κακούρης.
Από την έντυπη έκδοση
Tου Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Σε μια φιλική συγκέντρωση, προ ετών, ένας εκ της ομήγυρης, μας αποκαλύπτει ότι μπήκε στον ν. Κατσέλη. Εκπλαγήκαμε όλοι και αρκετοί οργιστήκαμε, καθώς γνωρίζαμε ότι δεν ανήκε στους οικονομικά αδύναμους, αφού είχε και μεγάλη ακίνητη περιουσία και καταθέσεις. Φυσικά δεν πρόκειται για μοναδική περίπτωση, αλλά είναι χιλιάδες εκείνοι που είτε έχουν εξασφαλίσει προστασία για την κύρια κατοικία τους, είτε η υπόθεσή τους εκκρεμεί για αρκετά χρόνια στα δικαστήρια και μέχρι τότε έχουν ασυλία έναντι των τραπεζών.
Μεγαλύτερη και ηχηρότερη απόδειξη είναι το πρόγραμμα «Γέφυρα», μέσω του οποίου επιδοτείται με ένα σημαντικό ποσό, μέχρι 9 μήνες, η δόση του στεγαστικού δανείου πρώτης κατοικίας. Αν διαβάσει κανείς τους όρους θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για δωρεάν χρήμα και υπό κανονικές συνθήκες, η σχετική πλατφόρμα θα έπρεπε να είχε καταρρεύσει από την πρώτη ώρα που άνοιξε, λόγω των συνωστισμού των ενδιαφερομένων.
Δεν συνέβη όμως κάτι τέτοιο. Οι τράπεζες είχαν ενημερώσει το υπουργείο Οικονομικών για τους εν δυνάμει δικαιούχους του προγράμματος «Γέφυρα» και το ΥΠΟΙΚ υπολόγισε τους δικαιούχους πάνω από 300.000.
Ωστόσο, μέχρι τη λήξη της αρχικής προθεσμίας, 30 Σεπτεμβρίου, οι αιτήσεις ήταν μόλις 130.000 και οι οριστικοποιημένες λίγο πάνω από τις 100.000. Πρόκειται για μια έκπληξη πρώτου μεγέθους, καθώς το κράτος εμφανίζεται να μοιράζει κυριολεκτικά φρέσκο χρήμα, αλλά οι πολίτες να μην το θέλουν. Η προθεσμία παρατάθηκε για ένα μήνα, η οποία όμως δεν χρειαζόταν, γιατί δεν πρόκειται να αυξηθούν οι αιτήσεις, για πολύ συγκεκριμένους λόγους.
Παρότι η διαδικασία υποβολής της αίτησης είναι εύκολη και απλή, έχει μια... ιδιαιτερότητα.
Απαιτεί από τον αιτούντα να παραιτηθεί από το φορολογικό και το τραπεζικό απόρρητο, ώστε οι φορολογικές αρχές και οι τράπεζες να μπορούν να διερευνήσουν αν ο λήπτης δανείου πρώτης κατοικίας διαθέτει άλλα ακίνητα ή καταθέσεις σε άλλες τράπεζες, το ύψος των οποίων δεν του επιτρέπει να ενταχθεί στη ρύθμιση, ή προέρχονται από αδήλωτα εισοδήματα και «μαύρο χρήμα», ή όλα μαζί.
Ακόμη, θα διευκολύνει τη διερεύνηση «ύποπτων» μεταβιβάσεων ακινήτων, σε συγγενικά πρόσωπα, λίγο πριν «κοκκινίσει» το δάνειό του.
Και αυτά τα «μπλεξίματα» με τις τράπεζες και την εφορία τα αποφεύγει μια κατηγορία συμπολιτών μας, οι οποίοι στο ερώτημα «χρήμα ή απόρρητο;» απαντούν, φυσικά, το απόρρητο.
Γιατί έχουν να χάσουν περισσότερα από το ύψος της επιδότησης.