Αυτοδιαγραφόμενα τσιπ - «αόρατη μελάνη»- που αναπτύχθηκαν στο University of Michigan θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του φαινομένου των «μαϊμού» ηλεκτρονικών ή να υποδεικνύουν πότε «ευαίσθητα» φορτία έχουν πειραχτεί.
Αυτοδιαγραφόμενα τσιπ - «αόρατη μελάνη»- που αναπτύχθηκαν στο University of Michigan θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του φαινομένου των «μαϊμού» ηλεκτρονικών ή να υποδεικνύουν πότε «ευαίσθητα» φορτία έχουν πειραχτεί.
Βασίζονται σε ένα νέο υλικό το οποίο αποθηκεύει προσωρινά ενέργεια, αλλάζοντας το χρώμα του φωτός που εκπέμπει. Αυτοδιαγράφεται μέσα σε μερικές ημέρες, ή μπορεί να διαγραφεί κατά βούληση με μια λάμψη μπλε φωτός.
«Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις εάν μια συσκευή έχει πειραχτεί. Μπορεί να λειτουργεί κανονικά, αλλά ίσως να κάνει περισσότερα από ό,τι θα έπρεπε, στέλνοντας πληροφορίες σε ”τρίτους”» είπε ο Παράγκ Ντεοτάρε, επίκουρος καθηγητής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών/ Επιστήμης Υπολογιστών.
Με ένα αυτοδιαγραφόμενο barcode εκτυπωμένο στο τσιπ μέσα στη συσκευή, ο ιδιοκτήτης θα μπορούσε να βλέπει εάν κάποιος την είχε ανοίξει για να βάλει κάποια συσκευή υποκλοπών- ή ένα barcode θα μπορούσε να εγγράφεται και τοποθετείται σε κυκλώματα, για παράδειγμα, για να φαίνεται εάν πειράχτηκαν ή αντικαταστάθηκαν κατά τη μεταφορά τους. Επίσης, εάν η διάρκεια ζωής τους παρατεινόταν, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως «κλειδιά» για εξουσιοδότηση χρήσης.
Τα εν λόγω αυτοδιαγραφόμενα τσιπ κατασκευάζονται από ένα στρώμα ημιαγωγού πάχους τριών ατόμων που βρίσκεται πάνω σε μια λεπτή ταινία μορίων που βασίζονται στα αζωβενζόλια- ένα είδος μορίου που συρρικνώνεται όταν φωτίζεται με υπεριώδες φως. Αυτά τα μόρια τραβούν μαζί τους και τον ημιαγωγό, κάνοντάς τον να εκπέμπει φως χαμηλότερων μηκών κύματος.
Για να διαβάσεις το μήνυμα, πρέπει να το κοιτάς με το σωστό είδος φωτός. Ο Τσε-Χσουάν Τσενγκ, διδακτορικός επιστήμης υλικών και μηχανολογίας στην ομάδα του Ντεοτάρε και πρώτος συντάκτης της σχετικής μελέτης στο Advanced Optical Materials, ενδιαφέρεται περισσότερο για την εφαρμογή του ως αυτοδιαγραφόμενης «αόρατης μελάνης» για την αποστολή μηνυμάτων.
Το αζωβενζόλιο απελευθερώνει την αποθηκευμένη του ενέργεια μέσα σε διάστημα περίπου επτά ημερών στο σκοτάδι- ένα χρονικό διάστημα που θα μπορούσε να μικρύνει με έκθεση σε θερμότητα και φως, ή να μεγαλώσει εάν αποθηκευτεί σε ψυχρό, σκοτεινό μέρος. Ό,τι και αν είναι γραμμένο στο τσιπ, από ένα barcode μέχρι ένα μυστικό μήνυμα, εξαφανίζεται όταν το αζωβενζόλιο σταματά να τεντώνει τον ημιαγωγό. Εναλλακτικά μπορεί να διαγραφεί αμέσως με μια λάμψη μπλε φωτός. Όταν διαγραφεί, το τσιπ μπορεί να καταγράψει ένα νέο μήνυμα ή barcode.
Ο ίδιος ο ημιαγωγός είναι ένα υλικό «πέρα από το γραφένιο», όπως είπε ο Ντεοτάρε, καθώς έχει πολλές ομοιότητες με το φημισμένο νανοϋλικό. Ωστόσο μπορεί να κάνει κάτι που δεν μπορεί το γραφένιο: Να εκπέμπει φως σε συγκεκριμένες συχνότητες.
Τα επόμενα βήματα στις έρευνες περιλαμβάνουν την παράταση του χρονικού διαστήματος που το υλικό μπορεί να κρατήσει το μήνυμα ακέραιο, προκειμένου να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέτρο εντοπισμού/ αντιμετώπισης απομιμήσεων.