Ήμασταν οι πρώτοι που στείλαμε τα συγχαρητήρια και την ευαρέσκειά μας στην κυβέρνηση για την ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα που επέδειξε για την αντιμετώπιση της πανδημίας, σε υγειονομικό επίπεδο.
Του Μιχάλη Ζορπίδη*
Ήμασταν οι πρώτοι που στείλαμε τα συγχαρητήρια και την ευαρέσκειά μας στην κυβέρνηση για την ετοιμότητα και αποτελεσματικότητα που επέδειξε για την αντιμετώπιση της πανδημίας, σε υγειονομικό επίπεδο.
Ωστόσο, με λύπη μας διαπιστώνουμε μέρα με την ημέρα ότι δεν επέδειξε τα ίδια αντανακλαστικά στην αντιμετώπιση των ζητημάτων που προέκυψαν στην ελληνική οικονομία.
Ο απλός πολίτης μάλλον έκπληκτος ακούει τους πολιτικούς να μιλούν τη μία για 32 δισ. ευρώ που θα εισρεύσουν στη χώρα, την άλλη για 70 δισ., όπως είπε μετά τη Σύνοδο Κορυφής ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ωστόσο χρήματα στην αγορά δεν βλέπει. Για πακτωλό χρημάτων ακούμε, αλλά πακτωλό δεν βλέπουμε…
Ζήσαμε και ζούμε σε μία έκτακτη κατάσταση. Και οι έκτακτες καταστάσεις απαιτούν έκτακτα μέτρα. Δυστυχώς σήμερα βλέπουμε σε πολλές περιπτώσεις να γίνεται προσπάθεια ώστε να αντιμετωπιστεί αυτή η έκτακτη κατάσταση με μέτρα που ισχύουν στην κανονικότητα. Κορυφαίο παράδειγμα είναι η συμπεριφορά των τραπεζών: όπου τα μέτρα εφαρμόστηκαν με τη συμμετοχή των τραπεζών, έμειναν στα χαρτιά. Στην περίπτωση της επιστρεπτέας προκαταβολής και του επιδόματος αναστολής σύμβασης εργασίας, μέτρα που “έτρεξαν” χωρίς τον ρυθμιστικό ρόλο των τραπεζών όλα κύλησαν υπέροχα. Στις περιπτώσεις όλων των ενισχύσεων και των δανείων που πρέπει να προωθηθούν μέσω του τραπεζικού συστήματος έχουμε μόνο γραφειοκρατία, καθυστερήσεις, αρνήσεις. Με μία λέξη αναποτελεσματικότητα.
Η κυβέρνηση θα έπρεπε να είχε προβλέψει την κατάσταση και είτε να είχαν βγάλει τις τράπεζες από την αλυσίδα εφαρμογής των μέτρων, είτε να είχε επιβάλει νέους κανόνες εκτάκτων συνθηκών.
Αντ’ αυτού σήμερα ζούμε το μοναδικό φαινόμενο κατά το οποίο οι τράπεζες εφαρμόζουν τις διαδικασίες που έχουν στην κανονικότητά τους για να εγκρίνουν χορηγήσεις οι οποίες σχεδιάστηκαν για να σώσουν τις επιχειρήσεις επειδή αντιμετωπίζουν την εξαιρετικά έκτακτη κατάσταση της πανδημίας. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Οι επιχειρήσεις μας δεν μπορούν να επιβιώσουν εάν οι τράπεζες δεν επανέλθουν στο ρόλο τους. Και εάν οι διοικήσεις τους δεν το έχουν καταλάβει αυτό, η κυβέρνηση οφείλει να τους τουπενθυμίσει.